การปรับปรุงการทำงานตามหลักการยศาสตร์และพัฒนาอุปกรณ์ช่วยในการ เก็บเกี่ยวพริก: กรณีศึกษา เกษตรกรปลูกพริกกลุ่มหนึ่งในพื้นที่ อำเภอหัวไทร จังหวัดนครศรีธรรมราช

บทคัดย่อ

          ปัจจุบันนั้นเกษตรกรยังคงมีปัญหาด้านท่าทางการทำงานที่ไม่เหมาะสม งานวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความเสี่ยงทางการยศาสตร์สำหรับการปรับปรุงการทำงานและพัฒนาอุปกรณ์ช่วยในการเก็บเกี่ยวพริกของกลุ่มเกษตรกรผู้เก็บเกี่ยวพริกกลุ่มหนึ่งในพื้นที่อำเภอหัวไทร จังหวัดนครศรีธรรมราช กำหนดกลุ่มตัวอย่างเป็นประชากรทั้งหมด จำนวน 20 ราย เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วย แบบประเมินท่าทางของร่างกายรยางค์ส่วนบนอย่างรวดเร็ว และแบบประเมินความพึงพอใจในการใช้อุปกรณ์และระดับการบาดเจ็บ รวมถึงวัสดุอุปกรณ์ในการสร้างอุปกรณ์ช่วยเก็บเกี่ยวพริก ผลการประเมินความเสี่ยงทางการยศาสตร์ด้วยแบบประเมินท่าทางของร่างกายรยางค์ส่วนบนอย่างรวดเร็ว พบว่าอยู่ในระดับ 3 นั่นคือ ลักษณะงานเริ่มมีปัญหา ควรพิจารณาศึกษาเพิ่มเติมและรีบดำเนินการปรับปรุงโดยเร็ว ภายหลังการปรับปรุงโดยให้คำแนะนำเกี่ยวกับท่าทางการทำงานที่ถูกต้องและประยุกต์ใช้อุปกรณ์ต้นแบบ ผลการประเมินท่าทางของร่างกายรยางค์ส่วนบนอย่างรวดเร็ว ลดลงจากระดับ 3 เป็นระดับ 2 หรือระดับที่ควรมีการศึกษาเพิ่มเติมและติดตามวัดผลอย่างต่อเนื่องอาจจะจำเป็นที่จะต้องมีการออกแบบใหม่ ซึ่งหลังจากพัฒนาอุปกรณ์ช่วยในการเก็บเกี่ยวพริกเพื่อให้เกษตรกรทดลองใช้งาน พบว่า มีค่าเฉลี่ยความพึงพอใจต่ออุปกรณ์ต้นแบบโดยรวมเท่ากับ 3.68 คะแนน หรืออยู่ในระดับพึงพอใจมาก นอกจากนี้ อุปกรณ์ช่วยเก็บเกี่ยวพริกยังสามารถลดการบาดเจ็บลงจาก 2.91 คะแนน หรือระดับความรู้สึกบาดเจ็บปานกลาง เป็น 1.53 คะแนน หรือระดับความรู้สึกบาดเจ็บน้อย ซึ่งลดลง 1.38 คะแนน หรือคิดเป็นร้อยละ 47.42