การพัฒนาระบบการตรวจสอบคุณภาพน้ำแบบไร้สายโดยใช้ซิกบี
คำสำคัญ:
ระบบตรวจสอบคุณภาพน้ำ, ตัวรับรู้, ไดอิเล็กทริก, บอร์ดอาดูโน่, ซิกบี, Water levels monitoring system, Sensor, Dielectric, Arduino, ZigBeeบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้เป็นการนำเทคโนโลยีสื่อสารแบบไร้สายโดยใช้ซิกบี เพื่อพัฒนาระบบการตรวจสอบคุณภาพน้ำ โดยการรับส่งข้อมูลด้วยคลื่นความถี่วิทยุตามมาตรฐานโปรโตคอล IEEE 802.15.4 ย่านความถี่ 2.4GHz โดยใช้บอร์ดอาดูโน่ควบคุมการทำงานของระบบและโมดูลรับรู้ส่งสัญญาณไร้สายแพร่กระจายสัญญาณจากตัวรับรู้ระดับ อุณหภูมิและค่าความเป็นกรดด่างของน้ำจากแหล่งน้ำหนองหาน อำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร การทดลองวัดระดับน้ำมีค่าความสูงเฉลี่ย 2.89 เมตร ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.12 อุณหภูมิของน้ำเฉลี่ย 29.99 °C ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน 1.53 และค่าความเป็นกรดด่างของน้ำเฉลี่ย 7.01 ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน 0.14 ผลการทดลองแสดงให้เห็นระบบการตรวจสอบคุณภาพน้ำโดยใช้ซิกบีสามารถตรวจวัดค่าต่าง ๆ ได้ และระบบมีการทำงานไม่ซับซ้อน ราคาไม่แพง สะดวกและสามารถใช้งานได้จริงสอดคล้องกับค่าที่ต้องการตรวจวัด
This research uses wireless communication technology using Sigma to develop a water quality monitoring system.The wireless communication uses the standard, IEEE 802.15.4 protocol with radio frequency of 2.4 GHz. The control board is controlled by arduino controller and modules recognize wireless transmission signal from the water level, temperature and the pH of the water from Nong Han Lake, Sakon Nakhon. The experiment measured the water level average 2.89 meters, S.D. of 0.12, the average temperature of 29.99°C, S.D. of 1.53 and the average pH of 7.01 S.D. of 0.14. The results show that the water quality monitoring system using zigbee can measure water level, temperature and pH of water. The system is simple, inexpensive and easy to use it in accordance with the desired measurement, convenient and practical, consistent with the measurement value
Downloads
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
บท
License
ลิขสิทธิ์
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวิศวกรรมสารเกษมบัณฑิต ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต ห้ามนำข้อความทั้งหมดไปตีพิมพ์ซ้ำ ยกเว้นได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิตแล้ว
ความรับผิดชอบ
หากบทความที่ได้รับการตีพิมพ์นั้นเป็นบทความที่ละเมิดลิขสิทธิ์ของผู้อื่นหรือมีความไม่ถูกต้องในเนื้อหาของบทความ ผู้เขียนบทความนั้นต้องเป็นผู้รับผิดชอบ