การศึกษาการเสื่อมสภาพของคอนกรีตสำหรับเสาสะพานในจังหวัดนครนายก และการทดสอบคุณสมบัติการขัดสีของมอร์ต้าร์ซ่อมแซม และกำลังเสาจำลอง

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบการเสื่อมสภาพของเสาคอนกรีตในสะพาน และความสามารถในการรับน้ำหนักของ เสาคอนกรีตเสริมเหล็กหลังการบำรุงรักษา โดยจำลองการเสื่อมสภาพของเสาคอนกรีต 2 รูปแบบ คือ 1. การเสื่อมสภาพแบบผิวเรียบ 2. การเสื่อมสภาพแบบผิวขรุขระ โดยใช้เสาตัวอย่างในการทดสอบขนาด 20×20×60 ซม. ซึ่งจะทำการซ่อมแซมเสาที่มีการเสื่อมสภาพแบบผิวขรุขระด้วยการฉาบซ่อมด้วยมอร์ต้าร์ และบ่มด้วยการทาสารละลายโซเดียมซิลิเกต พร้อมกับทดสอบความต้านทานการขัดสีของวัสดุซ่อมแซมด้วยวิธี Rotating-Cutter Method ดัดแปลงจากมาตรฐาน ASTM C944 จากผลการทดสอบพบว่า เสาคอนกรีตที่มีการเสื่อมสภาพแบบผิวเรียบสูญเสียกำลังรับน้ำหนักร้อยละ 4.13 และเสาคอนกรีตที่มีการเสื่อมสภาพแบบผิวขรุขระสูญเสียกำลังรับน้ำหนักร้อยละ 7.67 เมื่อเทียบกับเสาคอนกรีตปกติ ส่วนเสาคอนกรีตเสื่อมสภาพแบบผิวขรุขระหลังการซ่อมแซมสามารถรับน้ำหนักได้เพิ่มขึ้นร้อยละ 12.34 เมื่อเทียบกับเสาคอนกรีตปกติ สำหรับวัสดุซ่อมพบว่า การบ่มมอร์ต้าร์ด้วยการทาสารละลายโซเดียมซิลิเกตเพิ่มความต้านทานต่อการขัดสีร้อยละ 0.3 โดยมวล จากมอร์ต้าร์ปกติ และมีกำลังรับน้ำหนักเพิ่มขึ้นร้อยละ 6.41