การศึกษาตัวแปรของกระบวนการดัดไวปิ้งรูปตัวแอลที่มีผลต่อการเกิดการดีดตัวกลับ ด้วยวิธีการจําลองไฟไนต์เอลิเมนต์

บทคัดย่อ

การดัดชิ้นงานนับเป็นกระบวนการที่สำคัญในสายงานประกอบของภาคอุตสาหกรรม โดยเฉพาะเมื่อมีข้อบกพร่องบนชิ้นงานพนักงานจำเป็นต้องมีการตกแต่งอีกครั้งก่อนจัดส่งสายการผลิตต่อไป ข้อบกพร่องหลักที่มักพบเป็นส่วนใหญ่คือการสปริงกลับของแผ่นโลหะ งานวิจัยครั้งนี้ได้ศึกษาการสปริงกลับของแผ่นโลหะ คือวัสดุเหล็กกล้าไร้สนิมเกรด SUS304 เหล็กโครงสร้างเกรด SPCC และอะลูมิเนียมเกรด AA6016 ความหนา 1 มิลลิเมตร มีตัวแปรคือรัศมีดายอยู่ในช่วงระหว่าง 0.25t ถึง 5.5t และช่องว่างแม่พิมพ์อยู่ในช่วงระหว่าง 0.25t ถึง 1.25t ด้วยวิธีไฟไนเอลิเมนต์บนแม่พิมพ์ไวปิ้งดาย (Wiping die) เพื่อวิเคราะห์มุมดัดและสัมประสิทธิ์การสปริงกลับ ผลการทดลองพบว่าความแข็งแรงจุดครากมีผลต่อการสปริงกลับของวัสดุ และรัศมีดายแปรผันโดยตรงต่อการสปริงกลับ นอกจากนั้นยังพบว่าช่องว่างแม่พิมพ์แคบการสปริงกลับยากกว่าช่องว่างแม่พิมพ์กว้าง และสัมประสิทธิ์การสปริงกลับของเหล็กกล้าไร้สนิมจะลดลงเมื่ออัตราส่วนรัศมีดายต่อความหนาชิ้นงานเพิ่มขึ้น และการจำลองด้วยไฟไนเอลิเมนต์ให้ผลใกล้เคียงกับการทดลองจริง