ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในชนบท จังหวัดเพชรบูรณ์

บทคัดย่อ

การวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อทดสอบปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในชนบท จังหวัดเพชรบูรณ์ เป็นวิจัยเชิงวิเคราะห์แบบภาคตัดขวาง เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์กลุ่มตัวอย่างผู้สูงอายุจำนวน 968 คน จากการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน ใช้สถิติ Multiple linear regression เพื่อทดสอบปัจจัยต่างๆกับคุณภาพชีวิต ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง ร้อยละ 60.54 อายุเฉลี่ย 71.00 ปี หนึ่งในสองเป็นสมาชิกกลุ่มชมรมและสามในสี่มีโรคประจำตัวเรื้อรัง ส่วนใหญ่ไม่มีภาวะซึมเศร้า(ร้อยละ 94.73) และมีคุณภาพชีวิตอยู่ในระดับปานกลาง(ร้อยละ 62.53) ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ การมีสัมพันธภาพในครอบครัวระดับสูง(β coefficient= 13.47, 95%CI= 11.70 to 15.24) การมีสัมพันธภาพกับชุมชนระดับสูง(β coefficient= 14.25, 95%CI= 12.35 to 16.15) สถานภาพหม้ายหย่าแยก(β coefficient= -9.21, 95%CI= -11.75 to–6.67) การมีโรคประจำตัวเรื้อรัง(β coefficient= -1.69, 95%CI= -2.83 to -0.56) การเป็นสมาชิกกลุ่มชมรม(β coefficient= 2.49, 95%CI= 1.48 to 3.50) การปฏิบัติกิจวัตรประจำวันได้อย่างอิสระ(β coefficient= 7.39, 95%CI= 3.66 to 11.13) และการมีภาวะซึมเศร้าระดับรุนแรง(β coefficient= -16.09, 95%CI = -27.04 to -5.15) ผลการวิจัยนี้ควรนำไปเป็นแนวทางให้กับหน่วยงานและชุมชนในการจัดกิจกรรมเพื่อสร้างความสัมพันธ์ภายในครอบครัวและชุมชนเพื่อให้ผู้สูงอายุมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น บุคลากรสาธารณสุขควรมีการประเมินภาวะซึมเศร้าและการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน เพื่อป้องกันและช่วยเหลือผู้สูงอายุได้อย่างเหมาะสม