THE EFFECT OF SELF-EFFICACY PROMOTING PROGRAM FOR DELAYING PROGRESSION BEHAVIORS IN DIABETES MELLITUS PATIENTS WITH CHRONIC KIDNEY DISEASE
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This quasi-experiment with pre-posttest design aimed to study the effect of self-efficacy promoting program for delaying progression behaviors in diabetes mellitus patients with chronic kidney disease. 44 of diabetes mellitus patients with chronic kidney disease (CKD) stage 3 participated in this study through simple random sampling. The research tool was self-efficacy promoting program on slow progression behaviors in diabetes mellitus patients with chronic kidney disease. The study periods were 8 weeks. The data were analyzed using frequency, percentage, mean, standard deviation and paired sample t-test. The results showed that 52.27% of participants were male, 43.18% had the age over 60 years old. 36.36% of participants had received primary school education or lower, 47.73% were farmers. 56.82% of participants had an average monthly income between 5,001-10,000 baht. 36.36% had diabetes mellitus duration between 7-10 years. The mean score on the post-test of chronic kidney disease knowledge, the perceived self-efficacy promoting on delay progression, delay progression behaviors, and glomerular filtration rates were different with statistically significant (p<0.05). From this study, there are some suggestions that the health care workers can use as a guideline of self-efficacy promoting program for health education in patients with chronic diseases, and to ensure that patients continue to have good clinical outcomes.
Article Details
References
กมลทิพย์ วิจิตรสุนทรกุล. (2565). ระบาดวิทยาและการทบทวนมาตรการป้องกันโรคไตเรื้อรัง. นนทบุรี: กระทรวงสาธารณสุข.
กระทรวงสาธารณสุข. (2564). จำนวนผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังที่มารับบริการที่โรงพยาบาล จำแนกตาม Stage (Work Load). สืบค้นเมื่อวันที่ 30 ตุลาคม 2566, จาก https://hdcservice.moph.go.th/hdc/reports/report.php?&cat_id=e71a73a77b1474e63b71bccf727009ce&id=47a33f6886e36962dec4bb578819ba64.
กระทรวงสาธารณสุข. (2565). จำนวนผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังที่มารับบริการที่โรงพยาบาล จำแนกตาม Stage (Work Load) จังหวัดนครพนมโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราชธาตุพนม ปีงบประมาณ 2565. สืบค้นเมื่อวันที่ 30 ตุลาคม 2566, จาก https://hdcservice.moph.go.th/hdc/reports/report.php?&cat_id=e71a73a77b1474e63b71bccf727009ce&id=47a33f6886e36962dec4bb578819ba64.
ขวัญเรือน แก่นของ, ศิริรัตน์ อนุตระกูลชัย, สุณี เลิศสินอุดม และ อัมพรพรรณ ธีรานุตร. (2562). ผลของโปรแกรมการส่งเสริมพฤติกรรมสุขภาพต่อพฤติกรรมการปฏิบัติตัวเพื่อชะลอการเสื่อมของไตในผู้ป่วยโรคไตเรื้อรังระยะที่ 1-3a. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ 2562, 37(3), 211-220.
จันจิรา หินขาว, ขนิตฐา หาญประสิทธิ์คำ และ สุนทรี เจียรวิทยกิจ. (2562). ผลของโปรแกรมการจัดการตนเองร่วมกับการสัมภาษณ์เพื่อสร้างแรงจูงใจเพื่อชะลอไตเสื่อมจากเบาหวานต่อพฤติกรรมการจัดการตนเองและผลลัพธ์ทางคลินิกในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีความเสื่อมของไตระยะที่ 3. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี, 30(2), 185-202.
ชญานิศ ศุภนิกร, วีณา เที่ยงธรรม และ เพลินพิศ บุณยมาลิก. (2562). โปรแกรมการประยุกต์ทฤษฎีแรงจูงใจในการป้องกันโรคเพื่อส่งเสริมพฤติกรรมชะลอความเสื่อมของไตในผู้ป่วยไตเรื้อรังระยะที่ 3 ในชุมชน. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 29(2), 165-177.
ธำรง ทองสง่า. (2563). ผลของโปรแกรมการดูแลผู้ป่วยไตเรื้อรังระยะที่ 3 ในคลินิกชะลอไตเสื่อมโรงพยาบาลบางปะอิน. วาสารสมาคมเวชศาสตร์ป้องกันแห่งประเทศไทย, 10(3), 397-412.
นฤมล สบายสุข. (2561). ผลของโปรแกรมสนับสนุนการจัดการตนเองต่อพฤติกรรมสุขภาพและอัตราการกรองของไตในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีภาวะไตเรื้อรังระยะที่ 3. (วิทยานิพนธ์ปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยนเรศวร).
ปริยากร วังศรี, วีนัส ลีหฬกุล และ ทิพา ต่อสกุลแก้ว, 2559. ผลของโปรแกรมการส่งเสริมการรับรู้สมรรถนะแห่งตนในการควบคุมภาวะไตเสื่อมในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2. วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา, 10(2), 98-110.
เพ็ญศรี จิตต์จันทร์, ธีรนุช ยินดีสุข และ อินทนิล เชื้อบุญชัย. (2562). ผลของการใช้รูปแบบการดูแลผู้ป่วยโรค เรื้อรังต่อการชะลอการเสื่อมของไต ตำบลหนองขอน จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารพยาบาลทหารบก, 20(2), 251-261.
รัญชนา หอมสุวรรณ. (2561). ผลของการใช้โปรแกรมชะลอไตเสื่อม ในผู้ป่วยเบาหวาน ศูนย์สุขภาพชุมชนเมือง โรงพยาบาลพระนารายณ์มหาราช สาขาเทศบาลตำบลทาศาลา. โรงพยาบาลสิงห์บุรีเวชสาร, 27(1), 55-64.
ศิริวรรณ พายพัตร, น้ำอ้อย ภักดีวงศ์ และ วารินทร์ บินโฮเซ็น. (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างความรู้และการรับรู้สมรรถนะแห่งตนกับพฤติกรรม การจัดการตนเองในผู้ป่วยโรคไตเรื้อรัง. วารสารการพยาบาลและสุขภาพ สสอท, 3(2), 22-36.
สุภาพ สุทธิสันต์ชาญชัย และ อรสา โอภาสวัฒนา. (2564). ประสิทธิผลของโปรแกรมชะลอไตเสื่อมในผู้ป่วยโรคไตเรื้อรัง ระยะที่ 3 ของคลินิกโรคไตเรื้อรัง โรงพยาบาลอู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารแพทย์เขต 4-5, 40(2), 255-267.
อารีย เพ็ญสุวรรณ และ บุษบา บัวผัน. (2564.) ผลการจัดการตนเองเพื่อชะลอไตเสื่อม สำหรับผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ในชุมชนโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านแซงแหลม จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารวิจัยและพัฒนานวัตกรรมทางสุขภาพ, 2(2), 213-224.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. New York: W. H. Freeman.
Best, J. W. (1981). Research in Education, 4th ed. New Jersey: Prentice- Hall Inc.
Hogan, M. (2009). KDIGO conference proposes changes to CKD classification, but not to the definition. Nephrology Times, 2(12), 9-10.
KDIGO. (2013). KDIGO 2012 Clinical Practice Guideline for the Evaluation and Management of Chronic Kidney Disease. Kidney InternationalSupplements, 3(1), 1-13.
Rumeyza, K. (2013). Risk Factors for Chronic Kidney Disease: an update. Kidney International Supplements, 3(4), 368-371.
Shrestha, N., Gautam, S., Mishra, S.R., Virani ,S.S., & Dhungana, R.R. (2021). Burden of chronic kidney disease in the general population and high-risk groups in South Asia: A systematic review and meta-analysis. PLoS One, 16(10), 1-19.