RISK ASSESSMENT FOR ACCIDENTS IN SCHOOLS CASE STUDY: A PRIVATE SCHOOL IN MUANG DISTRICT, NAKHONRATCHASIMA
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research paper presents the results of risk assessment for accidents in a private school in the Muang District of Nakhonratchasima. The population in this research was grade 4-6 students studying in an elementary school. The data were collected using sample survey questionnaires. Data analysis and risk assessment for accidents in the school were carried out. The results from this study showed that most accidents occurring in the school were falls. The severity of most accidents was mild. The accidents mostly happened during the lunchtime period. The primary accident location was the playground. The major cause of accidents is the lack of skill in accident prevention. Moreover, the results of risk analysis showed a high level of risk. This suggests that moderately severe accidents can occur frequently. Management guidelines require that risk needs to be controlled. Finally, this work summarized plans to control accident risks and suggests an approach for risk management in the form of the Deming cycle. Furthermore, safety management that includes three qualitative components, structure, process and output, was suggested to the school administration.
Article Details
References
นิภา มนุญิจุ, วสันต์ ศิลปะสุวรรณ และ เฉลิมชัย ชัยกิตติภรณ์. (2557). การศึกษาเฉพาะรายกรณีของอุบัติเหตุในโรงเรียน: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
ณัฎฐิยา แก้วถาวร. (2551). การจัดการความปลอดภัยในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำ นักงาน เขตพื้นที่การศึกษาเพชรบุรี เขต 2. การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต
บุญใจ ศรีสถิตนรากูร. (2550). ภาวะผู้นำและกลยุทธ์การจัดการองค์การพยาบาลในศตวรรษที่ 21. (พิมพ์ครั้งที่ 2). โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปราณี อินทรักษา. (2555). การศึกษาการดำเนินการรักษาความปลอดภัยของสถานศึกษาระดับ มัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต), สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รัศมี ตันศิริสิทธิกุล, นิลรัตน์ วรรณศิลป์, เกษร เทพแปง, ปิยวรรณ ลิ้มปัญญาเลิศ และ ชนภัทร วินยวัฒน์. (2555). รายงานการทบทวนองค์ความรู้ เรื่องการพัฒนาระบบเพื่อความปลอดภัยของผู้ป่วย. จาก http://www.shi.or.th/upload/Download File/ศุกร์เสวนา 56/FridaySem57/ทบทวนองค์ความรู้ Patient Safety.doc เข้าถึงเมื่อ 12 พฤศจิกายน 2561
วิจิตร บุญยะโหตระ. (2536). อุบัติภัย. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร: รุ่งศิลป์การพิมพ์.
ศิริพร อนุสภา. (2556). ปัจจัยที่มีผลต่อการจัดการความปลอดภัยของนักเรียนชั้นประถมศึกษา โรงเรียนเอกชนในครอบครัวซาเลเซียน. (วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต), สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
คณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2552). คู่มือแนวทางปฏิบัติและมาตรการรักษา ความปลอดภัยของสถานศึกษา ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2552. กรุงเทพมหานคร: องค์กรการรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
สุธีร์ รัตนะมงคลกุล. (2555). โครงการศึกษาปัญหาและการควบคุมอุบัติเหตุในเด็กนักเรียนโดยใช้ชุมชนเป็นฐาน. กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาเวชศาสตร์ป้องกันและสังคมคณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สมจินตนา คำพินิจ, จริยาวัตร คมพยัคฆ์ และ วนิดา ดุรงค์ ฤทธิชัย. (2550). การพัฒนารูปแบบการป้องกันอุบัติเหตุในนักเรียนประถมศึกษาโรงเรียนราชินี. วารสาร มฉก.วิชาการ; 11(21), 1-15.
สำนักโรคจากการประกอบอาชีพและสิ่งแวดล้อม. (2554). คู่มือการประเมินความเสี่ยงจากการทำงานของบุคลากรในโรงพยาบาล. พิมพ์ครั้งที่ 3: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักอำนวยการ สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.(2556). คู่มือแนวทางปฏิบัติและมาตรการรักษาความปลอดภัยของสถานศึกษา. (ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ
อนุวัฒน์ ศุภชุติกุล. (2543). ระบบบริหารความเสี่ยงในโรงพยาบาล. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: บริษัทดีไซร์จำกัด.
เอมอัชฌา วัฒนบุรานนท์. (2557). สวัสดิศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
Agency for Healthcare Research and Quality. (2007). National Healthcare Quality Report 2007.Retrievedfromhttps://archive.ahrq.gov/qual/nhqr 07/- nhqr07.pdf.
Bamberg, S., Ajzen, I., & Schmidt, P. (2003). Choice of travel mode in the theory of planned behavior: The roles of past behavior, habit, and reasoned action. Basic and Applied Social Psychology, 25, 175-188.
Donabedian, A. (1988). The quality of care: How can it be assessed?. The Journal of the American Medical Association, 260(12): 1743-1748.
Heinrich, H. W. (1931). Industrial accident prevention: a scientific approach: McGraw-Hill.
Huber, D. L. (2014). Leadership and nursing care management. (5th ed). Missourri: Elsevier Saunders.
Pham, J. C., Girard, T., & Pronovost, P. J. (2013). What to do with healthcare Incident reporting systems. .Journal of Public Health Research, 2(3): 154-159.
Singh, B., & Ghatala, M. H. (2012). Risk management in hospitals. International Journal of Innovation, Management and Technology, 3(4): 417-421.
Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis. New York: John Wiley and Sons.