การพัฒนาผลิตภัณฑ์กัมมี่เยลลี่สาหร่ายผักกาดทะเลสูตรลดน้ำตาล
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาระดับความเข้มข้นของน้ำสาหร่ายผักกาดทะเลที่เหมาะสมในการผลิตกัมมี่เยลลี่ และปริมาณไอโซมอลทูโลสที่เหมาะสมในการผลิตกัมมี่เยลลี่สาหร่ายผักกาดทะเลสูตรลดน้ำตาล โดยใช้ระดับความเข้มข้นของน้ำสาหร่ายแตกต่างกัน 3 ระดับ ได้แก่ ร้อยละ 5 15 และ 25 พบว่า ผลิตภัณฑ์กัมมี่เยลลี่สาหร่ายผักกาดทะเลที่มีระดับความเข้มข้นของน้ำสาหร่ายร้อยละ 5 เป็นระดับที่เหมาะสมที่สุด ได้รับการยอมรับทางประสาทสัมผัสจากผู้ทดสอบมากที่สุด โดยได้คะแนนความชอบด้านสี กลิ่นรส รสชาติ และความชอบโดยรวมในระดับชอบปานกลาง มีค่าสี L*, a* และ b* เท่ากับ 32.00 0.43 และ 5.33 ตามลำดับ มีปริมาณของแข็งที่ละลายน้ำได้ทั้งหมด 66.0 o Brix และค่า aw เท่ากับ 0.86 เมื่อนำกัมมี่เยลลี่ที่มีความเข้มข้นของน้ำสาหร่ายร้อยละ 5 มาศึกษาการทดแทนน้ำตาลทรายด้วยสารให้ความหวานไอโซมอลทูโลส ที่แตกต่างกัน 3 ระดับ คือ ร้อยละ 0 15 และ25 พบว่า สามารถทดแทนน้ำตาลทรายด้วยไอโซมอลทูโลสในผลิตภัณฑ์กัมมี่เยลลี่ได้ในระดับ ร้อยละ 15 โดยผู้ทดสอบชิมให้คะแนนการยอมรับทางประสาทสัมผัสในทุกด้าน ได้แก่ สี กลิ่นรส รสชาติ ความยืดหยุ่น ความยากง่ายในการเคี้ยว และความชอบโดยรวม ไม่แตกต่างจากสูตรควบคุม (น้ำตาลทรายร้อยละ 100) ผลิตภัณฑ์กัมมี่เยลลี่สาหร่ายผักกาดทะเลที่ทดแทนน้ำตาลทรายด้วยไอโซมอลทูโลสร้อยละ 15 มีค่าสี L*, a* และ b* เท่ากับ 26.97, 1.17 และ10.60 ตามลำดับ มีปริมาณของแข็งที่ละลายน้ำได้ทั้งหมด 67.0 o Brix ค่าปริมาณความชื้นเท่ากับร้อยละ 10.14 และค่า aw เท่ากับ 0.85 ปริมาณพลังงานทั้งหมด เท่ากับ 2.81 kCal/g ค่าเนื้อสัมผัส พบว่า เมื่อใช้ไอโซมอลทูโลสในปริมาณที่สูงขึ้น มีผลทำให้ ค่า Hardness, Chewiness และ Gumminess ลดลง ทำให้กัมมี่เยลลี่มีความนุ่มและเคี้ยวง่ายขึ้น
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กุลพร พุทธมี และ วริศชนม์ นิลนนท์. (2566). การพัฒนาผลิตภัณฑ์กัมมี่เยลลี่เร่วหอม. (รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์). จันทบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
ปรียานุช แสงศรีจันทร์, ยุวดี พีรพรพิศาล และ อรอนงค์ นุ้ยภักดี. (2556). การใช้สาหร่ายคลอเรลลาผงในผลิตภัณฑ์บิสกิต. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัย เชียงใหม่, 17(3), 289-298.
วิชมณี ยืนยงพุทธกาล สุวรรณา วรสิงห์ และ พรนภา น้อยพันธ์. (2558). การเพิ่มมูลค่าสาหร่ายผักกาดทะเลโดยการใช้เป็นส่วนประกอบในผลิตภัณฑ์อาหารเพื่อสุขภาพ. รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
วิชมณี ยืนยงพุทธกาล, สุวรรณา วรสิงห์ และ พรนภา น้อยพันธ์. (2558). การเพิ่มมูลค่าสาหร่ายผักกาดทะเลโดยการใช้เป็นส่วนประกอบในผลิตภัณฑ์อาหารเพื่อสุขภาพ. (รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
ศิริพร สุคนธมาน, สุวิมล กีรติพิบูล และ อรอนงค์ นุ้ยภักดี. (2552). ผลของปริมาณผงสาหร่าย สไปรูลินาต่อคุณภาพและลักษณะทางประสาทสัมผัสของผลิตภัณฑ์เส้นก๋วยเตี๋ยว. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 10(1), 1-10.
สถาบันอาหาร. (2561). นวัตกรรมความหวานกับ Palatyne น้ำตาลเพื่อสุขภาพจากธรรมชาติ. สืบค้นเมื่อวันที่ 3 กรกฎาคม 2567, จาก https://fic.nfi.or.th/technologyandinnovation_detail.php?smid=1737.
สยามรัฐออนไลน์. (2566). พาณิชย์-DITP เผยเทรนด์บริโภคขนมเยลลี่เจลาตินมาแรงในญี่ปุ่น แนะศึกษาวางแผนส่งออกปั๊มรายได้. สืบค้นเมื่อวันที่ 20 มกราคม 2567, จาก https://siamrath.co.th/n/451348.
สุวรรณา วรสิงห์, ธวัช ศรีวิชัย, อรุณ ศรีอนันต์ และ ภาคภูมิ วงศ์แข็ง. (2552). สัณฐานวิทยา การเลี้ยงและการนำมาใช้ประโยชน์ของสาหร่ายผักกาดทะเล Ulva rigida C. Agargh, 1823. (รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์). กรุงเทพฯ: สำนักวิจัยและพัฒนาประมงชายฝั่ง, กรมประมง.
สำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม. (2547). มาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชน เยลลี่แห้ง. กรุงเทพฯ: สำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม.
AOAC. (2000). Official Method of the Association of Official Analytical Chemists. 17th Edition, Washington DC.