ผลของการขาดอาหารต่อการเจริญเติบโตของปลาดุกบิ๊กอุย
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาผลของการขาดอาหารต่อการเจริญเติบโตของปลาดุกบิ๊กอุย ทดลองแบบสุ่มตลอด (CRD) 4 ชุดการทดลอง ชุดการทดลองละ 3 ซ้ำ โดยมีการขาดอาหารที่ต่างกัน คือ 0, 4, 7, และ 14 วัน เลี้ยงปลาน้ำหนักเริ่มต้น 0.66±0.03 กรัม ปล่อยในอัตราความหนาแน่น 40 ตัวต่อกระชัง ระยะเวลาในการเลี้ยง 56 วัน พบว่าปลาดุกบิ๊กอุยที่เลี้ยงมีน้ำหนักสุดท้ายเฉลี่ยต่อตัว 54.03+3.92, 50.26+8.37, 34.83+1.96 และ 22.73+2.37 กรัม ตามลำดับ ความยาวสุดท้ายเฉลี่ย 18.30+1.59, 17.73+1.11, 16.24+0.19 และ 14.11+0.28 เซนติเมตร ตามลำดับ ส่วนของการเจริญเติบโตของปลาดุกบิ๊กอุยเท่ากับ 0.82+0.07, 0.76+0.15, 0.48+0.03 และ 0.26+0.04 กรัมต่อตัวต่อวัน ตามลำดับ ซึ่งมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ (P<0.05) และมีอัตราการรอดตายของปลาดุกบิ๊กอุย เท่ากับร้อยละ 73.33+3.81, 79.16+9.46, 84.16+14.21 และ 78.33+5.20 ตามลำดับ โดยอัตราการรอดตายไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ (P>0.05)
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมประมง. (2546). บทคัดย่อการสัมมนาวิชาการประมง. กรุงเทพฯ: กระทรวงเกษตรและสหกรณ์.
เฉิดฉัน อมาตยกุล, สืบพงษ์ ฉัตรมาลัย และ วัชรินทร์ รัตนชู. (2538). ปลาดุกบิ๊กอุย. กรุงเทพฯ: กรมประมง กระทรวงเกษตรและสหกรณ์.
ประพัฒน์ ปานนิล. (2551). รายงานการวิจัยเรื่อง การเลี้ยงปลาดุกบิ๊กอุยรัสเชียในระบบน้ำหมุนเวียน ในถังพลาสติก 200 ลิตร. ระนอง: วิทยาลัยเกษตรและเทคโนโลยีระนอง.
พิเซต พลายเพชร. (2555). งานวิจัยด้านอาหารสำหรับการเลี้ยงปลาดุกอุยเทศ. พระนครศรีอยุธยา. สถาบันวิจัยและเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำจืด สำนักงานวิจัยและพัฒนาประมงน้ำจืด กรมประมง.
สุรินทร์ บุญอนันธนสาร. (2555). รายงานการวิจัยเรื่อง ผลของการอดอาหารต่อการปรับตัวทางสรีรวิทยาของปลาบู่ทรายและการศึกษาการแสดงออกของยีนในตับปลาบู่ทรายที่ได้รับอาหารเปรียบเทียบกับปลาบู่ทรายที่อดอาหาร. นครราชสีมา: สำนักวิชาเทคโนโลยีการเกษตร มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.