บทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน โมดูล : ค่าพิกัดความเผื่อ ที่ส่งผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาปริญญาตรี
คำสำคัญ:
บทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน, ค่าพิกัดความเผื่อ, ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน, ; แบบประเมินคุณภาพของบทเรียน, การทดสอบค่าทีแบบหนึ่งกลุ่มบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน โมดูลค่าพิกัดความเผื่อ 2) เพื่อหาประสิทธิภาพของบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน โมดูลค่าพิกัดความเผื่อ และ 3) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาในรายวิชาออกแบบชิ้นส่วนเครื่องกล โมดูลค่าพิกัดความเผื่อ เทียบกับเกณฑ์ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือ นักศึกษาระดับปริญญาตรี ชั้นปีที่ 2 สาขาวิชาวิศวกรรมการผลิตและอุตสาหการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ จำนวน 30 คน โดยการเลือกสุ่มตัวอย่างแบบกลุ่ม ( Cluster random sampling ) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย บทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน โมดูลค่าพิกัดความเผื่อ แบบประเมินคุณภาพของบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน และแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน มีค่าดัชนีความสอดคล้องอยู่ระหว่าง 0.80-1.00 ค่าความยากง่ายอยู่ระหว่าง 0.47–0.80 ค่าอำนาจจำแนกอยู่ระหว่าง 0.20–0.53 และค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.83 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าทีแบบหนึ่งกลุ่ม
ผลการวิจัยพบว่า 1) บทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน โมดูลค่าพิกัดความเผื่อ มีคุณภาพด้านเนื้อหาของสื่อ ด้านสื่อด้านภาพและเสียง และด้านเทคนิคการผลิตสื่อ ภาพรวมอยู่ในระดับดี ( = 4.45, SD. = 0.60 ) 2) และบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน โมดูลค่าพิกัดความเผื่อ มีประสิทธิภาพเท่ากับ 83.33/88.75 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดไว้คือ 80/80 และ 3) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาที่เรียนด้วยบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอน มีคะแนนเฉลี่ยสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดร้อยละ 80 อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 ซึ่งเป็นไปตามสมมติฐานที่ตั้งไว้
เอกสารอ้างอิง
Wangsrikun, A. (2014). “Thai education in the 21st century: productivity and development approach.” Journal of Humanities and Social Sciences Graduate school Pibulsongkram Rajabhat University. 8(1), 1-17. (in Thai)
Office of the Education Commission. (1999). National Education Act 1999. Amendment (No. 2) 2002. (No. 3) 2010. Bangkok: Sahamit. 13. (in Thai)
Faculty of Technical Education, King Mongkut’s University of Technology North Bangkok. (2017). laksut kharusat utsahakam bandit sakha witsawakam kanphalit lea utsaha kan. 1-159. [online] Available https://www.kmutnb.ac.th/academics/program.aspx Retrieved August 1, 2020
Wiboolyasarin, W. (2014). “A Web-Based Instructonal Design Principle Based on ADDIE Model to Teach Fundamental Thai Conversation for Fopeigners.” Srinakharinwirot Research and Development (Journal of Humanities and Social Sciences). 6(12), 1-14. (in Thai)
Brahmawong, C. (2013). “Development Testing of Media and Instructional Package.” Silpakorn Educational Research Journal. 5(1), 1-16. (in Thai)
Pradubwate, M. (2017). “Technology Learning Management Guidelines by using Bloom’s taxonomy.” Veridian E-Journal, Silpakorn Unviersity. 10(3), 1-15. (in Thai)
Sawangtrakul, M. (2016). The Development of Computer Assisted Instruction on The Papercraft for Student in Vocational Certificate of Central Correctional Institution for Young Offenders. Journal of Industrial Education. 15(3), 1-8. (in Thai)
Deemuan, S. (2015). “The development of computer – assisted instruction on basic programing language subject for grade 9 students of Navamintrachinutit Suankulard Witaylai Samutprakan School.” Journal of Industrial Education. 14(3), 1-8. (in Thai)
Phongphuitchai, S. (2013). “Development of computer assisted courseware together with cooperative learning Basic knowledge matters Information technology For students in Mathayom 1 Jian Hua School.” Master's thesis, Silpakorn University, 101-106. (in Thai)
Waiyakun, S. (2005). Development of computer assisted courseware. Phra Nakhon Si Ayutthaya: Phranakhon Si Ayutthaya Rajabhat University. 15-26. (in Thai)
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
"ข้อคิดเห็น เนื้อหา รวมทั้งการใช้ภาษาในบทความถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน"
