การจัดการความรู้หัตถกรรมสิ่งทอจากภูมิปัญญาการทอผ้าซิ่นตีนจกของคนไทย เชื้อสายลาวครั่ง: กรณีศึกษากลุ่มทอผ้าลาวครั่งบ้านบ่อกรุ อำเภอเดิมบางนางบวช จังหวัดสุพรรณบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการจัดการความรู้ด้านหัตถกรรมสิ่งทอจากภูมิปัญญาทอผ้าซิ่นตีนจกของคนไทยเชื้อสายลาวครั่ง ในอำเภอเดิมบางนางบวช จังหวัดสุพรรณบุรี โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลจำนวน 11 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แบบสัมภาษณ์ แบบสังเกต เก็บรวบรวมข้อมูลจากการศึกษาเอกสาร การสัมภาษณ์ และการสังเกต วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา และตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูลภาคสนามด้วยการตรวจสอบแบบสามเส้าชนิดรวบรวมข้อมูล และการให้ผู้ให้ข้อมูลตรวจสอบ
ผลการวิจัยพบว่า การจัดการความรู้หัตถกรรมสิ่งทอจากภูมิปัญญาการทอผ้าซิ่นตีนจกโบราณของคนไทยเชื้อสายลาวครั่งบ้านบ่อกรุ ตำบลบ่อกรุ อำเภอเดิมบางนางบวช จังหวัดสุพรรณบุรี มีการจัดการความรู้ 6 ขั้นตอน คือ 1) การระบุความรู้ที่ต้องการ กลุ่มได้มีการกำหนดความรู้ทั้งเทคนิคการทอ การจก สามารถอธิบายอัตลักษณ์ของชาติพันธุ์ได้อย่างชัดเจน ส่วนใหญ่ทอผ้าไว้เพื่อจำหน่ายให้มีรายได้เสริมไว้ใช้จ่ายในครอบครัว และทอไว้ใช้สวมใส่เองในงานประเพณี 2) การจัดหาความรู้ที่ต้องการ ได้จากการศึกษาดูงาน ฝึกอบรม และการสัมมนา ซึ่งใช้การพูดคุยกับสมาชิกในกลุ่มที่มีความรู้ โดยมีการแลกเปลี่ยนเรียนรู้เพื่อให้ความรู้ที่ฝังลึกอยู่ในตัวบุคคลได้ออกมาใช้และเป็นประโยชน์แก่บุคคลอื่น 3) การพัฒนาความรู้ที่ต้องการนำความรู้ที่ได้จากการสร้างความรู้มาเพื่อแลกเปลี่ยนเรียนรู้ โดยการพูดคุยกันภายในกลุ่ม การจัดเวทีแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เพื่อเป็นแนวทางในการสร้างพัฒนาความรู้ใหม่ ๆ 4) การแลกเปลี่ยนความรู้ที่ต้องการ กลุ่มได้มีการแลกเปลี่ยนความรู้โดยตั้งใจ มีผู้ที่ถ่ายทอดความรู้ คือ ครอบครัว เครือญาติ และผู้นำกลุ่มหรือผู้เชี่ยวชาญ เริ่มจากการให้ช่วยหยิบจับอุปกรณ์ และทอให้ดูเรื่อยๆ ทีละขั้นตอน โดยผู้รับถ่ายทอดคอยสังเกตและคอยจดจำให้สามารถผลิตเองได้ 5) การจัดเก็บความรู้ที่ต้องการ กลุ่มได้มีการจัดเก็บในรูปแบบเอกสาร และเก็บตัวอย่างชิ้นงานไว้ในสถานที่ศูนย์วัฒนธรรมลาวครั่งบ้านบ่อกรุ 6) การนำความรู้ไปใช้ที่ต้องการ กลุ่มได้นำความรู้ที่ถูกจัดเก็บนำกลับมาใช้ใหม่
Article Details
"ข้อคิดเห็น เนื้อหา รวมทั้งการใช้ภาษาในบทความถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน"
References
[2] Kan Thongthiao Haeng Prathet Thai Changwat Suphan Buri. 2016. Prawat Khwam Pen Ma Changwat Suphan Buri. Retrieved November 28, 2016, from https://www.tatsuphan.net/Shistory.html.
[3] Butsaba Hinthao. 2014. Community Participatory Action Research for the Conservation Needs. Wisdom of Lao Khrang. Journal of Pa Ri Chat, 27(3), p. 138-139.
[4] Sathita Yadewa. 2010. Study on the development of products made from the weeds of the weaving mats. Ban Khao Mai Moo 4, Huai Pho Sub-district, Kuan Niang District Song Kra. Master Thesis Department of Local Administration, Khon Kaen University.
[5] Chintana Kanjanavisut and Wandee Sutthinarakorn. 2015. “Good Practice of Bandonkaidee Benjarong Community Enterprises in Kratumban District, Samutsakhon Province.” Journal of Industrial Education, 14(1), p. 171-177.
[6] Wararat Watchanobon, Phonphimon Sakda andPranom Phengtowong.2015. Weaving knowledge management Home of the occupational group Ban SukKasem Amphoe BangLen Changwat Nakhon Patha Mo. The Office of Research Promotion in Higher Education and National Research University Developmen, Rajamangala of Technology Rattanakosin University.
[7] Marquardt, M.J. 1996. Building the Learning Organizatio: A Systems Approach to Quantum Improvement and Global Success. New York: Mc Graw-Hill.
[8] Nonaka, I and H. Takeuchi. 1995. The knowledge-Creating Company: How Japanese Create the Dynamics of Innovation. New York: Oxford.
[9] RataNan Phongwirit andkanyakaen Saioso. 2014. Knowledge management of textile handicraft. Lanna ethnic knowledge Pago Gao tribe community in Mae Wang district Chiang Mai province. Journal of Humanities and Sociology, 7(2), p.29-30.
[10] Kanokphon Chimphli. 2012. Knowledge management model, local wisdom in textile machinery. Community Enterprise Case Study Nakhon Ratchasima. Ph.D. thesis Social Development and Environmental Management, National Institute of Development Administration.