การพัฒนายางฟองน้ำธรรมชาติผสมผงถ่านเปลือกเสาวรสเพื่อผลิตเบาะรองนั่งด้วยวิธีออกแบบการทดลอง

ผู้แต่ง

  • หทัยนุช จันทร์ชัยภูมิ สาขาวิชาวิศวกรรมการผลิตและการจัดการ คณะเทคโนโลยีการเกษตรและเทคโนโลยีอุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์
  • สุวิมล เทียกทุม สาขาวิชาวิศวกรรมการผลิตและการจัดการ คณะเทคโนโลยีการเกษตรและเทคโนโลยีอุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์

คำสำคัญ:

ยางฟองน้ำธรรมชาติ, เปลือกเสาวรส , เบาะรองนั่ง

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อการพัฒนาสูตรส่วนผสมในการผลิตยางฟองน้ำธรรมชาติผสมผงถ่านเปลือกเสาวรสที่เหมาะสมสำหรับนำไปใช้ในการผลิตเบาะรองนั่งด้วยวิธีออกแบบการทดลองแบบแฟกทอเรียลเต็มรูปแบบ (2k Full Factorial Design) โดยศึกษา 2 ปัจจัย คือ ปริมาณสารโซเดียมซิลิโคฟลูออไรด์ และปริมาณถ่านเปลือกเสาวรส ทำให้ได้อัตราส่วนระหว่างปริมาณสารโซเดียมซิลิโคฟลูออไรด์ : ปริมาณถ่านเปลือกเสาวรสในการทดลอง คือ 1 : 1 0.5 : 15 0.75 : 10 0.5 : 5 และ 1 : 15 กรัม ตามลำดับ จากการศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณสมบัติความหนาแน่นและความแข็ง Shore 00 พบว่า ปัจจัยที่ส่งผลต่อความหนาแน่น คือ ปริมาณผงถ่านเปลือกเสาวรส ส่วนปัจจัยที่ส่งผลต่อค่าความแข็ง Shore OO ได้แก่ ปริมาณสารโซเดียมซิลิโคฟลูออไรด์และปริมาณผงถ่านเปลือกเสาวรส โดยสูตรส่วนผสมในการผลิตยางฟองน้ำธรรมชาติผสมผงถ่านเปลือกเสาวรสที่เหมาะสมที่สุดคือสูตรที่มีอัตราส่วนเท่ากับ 1 : 15 กรัม เนื่องจากมีความหนาแน่นและค่าความแข็งแบบ Shore มากที่สุด ซึ่งเหมาะสำหรับนำไปใช้ในการผลิตเบาะรองนั่ง โดยมีความแม่นยำในการทำนายสูงถึง 83.18% จากผลงานวิจัยสามารถใช้เป็นข้อมูลในการเตรียมยางฟองน้ำธรรมชาติผสมผงถ่านเปลือกเสาวรสเพื่อผลิตเบาะรองนั่งที่ผลิตจากวัสดุจากธรรมชาติ เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม และช่วยลดปริมาณเปลือกเสาวรสที่เหลือทิ้งจากการแปรรูปได้

References

กนกวรรณ ยันตะบุศย์, และพันธกานต์ แก้วอาษา. (2563). สมบัติทางกายภาพของยางโฟมธรรมชาติเสริมแรงด้วยเส้นใยตาล. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 22(3), 75-81.

กูซูซานา ยาวออาซัน. (2561). การพัฒนาสูตรยางฟองน้าจากน้ำยางธรรมชาติเพื่อผลิตสื่อการสอนสำหรับเด็ก. วารสารวิชาการเทคโนโลยีอุตสาหกรรม : มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 6(1), 66-75.

จันทร์จิรา โต๊ะขวัญแก้ว. (2562). การวิเคราะห์คุณค่าทางภาชนะเศษวัสดุเหลือใช้ของกล้วยหินและการใช้เสริมเป็นอาหารไก่พื้นเมือง. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์ ครั้งที่ 5 (น.739-744). เพชรบูรณ์: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์.

ฉัตรพล พิมพา. (2565). การหาสภาวะที่เหมาะสมของเครื่องจักรในกระบวนการผลิตมันเทศโดยการมีส่วนร่วมของชุมชนทับน้ำจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิศวกรรมศาสตร์และนวัตกรรม, 15(1), 113-122.

ชัยวุฒิ วัดจัง, ศันศนีย์ ศรีจันทร์, เสาวลักษณ์ บุญยอด, และสราวุธ ประเสริฐศร. (2561). ผลิตภัณฑ์หมอนขิดยางพาราบ้านศรีฐาน จังหวัดยโสธร. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่, 10(1), 1-18.

ธันวมาส กาศสนุก, และคงเดช พะสีนาม. (2563). การออกแบบและสร้างเครื่องสับย่อยผักตบชวา. วารสารมทร.อีสาน, 13(3), 57-68.

ธีรพล ฟ้าคำตัน. (2563). การพัฒนาผลิตภัณฑ์เปลือกเสาวรสแช่อิ่มอบแห้ง และการศึกษาความพึงพอใจของผู้บริโภค ในเขตชุมชนเทศบาลตำบลแม่คำ อำเภอแม่จัน จังหวัดเชียงราย. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ, 13(1), 165-177.

นาซีเราะห์ แวดอเลาะ, รอฮานีย์ เปาะเยะ, และดาริกา จาเอาะ. (2562). การพัฒนาโฟมยางดูดซับเสียงโดยใช้ซัลโฟนิลไฮดราไซด์. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีเครือข่ายภาคใต้ ครั้งที่ 4 (น. 617–626). ยะลา: มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา.

นุชจิรา ดีแจ้ง, และศรารัตน์ มหาศรานนท์. (2562). การพัฒนาวัสดุดูดซับเสียงแบบรูพรุนของโฟมยางพาราที่เติม ผงถ่านจากซังข้าวโพด. Rattanakosin Journal of Science and Technology, 1(2), 27-36.

ปิ่ณชณัณ สุวรรณชนะ, และสมเกียรติ ตั้งจิตสิตเจริญ. (2564). การปรับปรุงความแข็งแรงของสร้อยข้อมือสายหนังโดยการประยุกต์การออกแบบการทดลอง. วารสารวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 28(2), 87-99.

พรสวรรค์ อมรศักดิ์ชัย, ณัฐนนท์ พลชัย, และอมรรัตน์ ม่วงอ่อน. (2564). ผลของการกระตุ้นทางเคมีที่มีต่อ ถ่านกัมมันต์จากใบสับปะรด. Rattanakosin Journal of Science and Technology, 3(2), 36-44.

ยศวรรธน์ จันทนา, และนรัตว์ รัตนวัย (2565). ปัจจัยที่เหมาะสมเพื่อการปรับตั้งค่าเครื่องหั่นใบตะไคร้ด้วยเทคนิคออกแบบการทดลอง. วารสารวิชาการวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, 14(19), 83-95.

วัฒนา อัจฉริยะโพธา, และเบญจางค์ อัจฉริยะโพธา. (2565). การสกัดเพคตินจากเปลือกเสาวรสสีม่วงด้วยกรดผลไม้ภายใต้สภาวะที่เหมาะสม. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 41(6), 285-293.

สัจจะ ประสงค์ทรัพย์. (2563). เสาวรส. สืบค้นเมื่อ 25 มิถุนายน 2565, จาก: http://hort.ezathai.org/?p=8464.

อัสมา สายอ, อรญาณีย์ เจะปอ, นูรซูฮาดา บินดุลเล๊าะ, และดาริกา จาเอาะ. (2563). การพัฒนาโฟมยางดูดซับเสียงจากน้ำยางธรรมชาติ. ใน การประชุมวิชาการด้านวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีและนวัตกรรม ครั้งที่ 2 (น. 333-342). เลย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.

ฮาซัน ดอปอ, ซีตีไซยีดะห์ สายวารี, สุกรี เส็มหมาด, และอัชมาน อาแด. (2565). ศึกษาสมบัติและการบำบัดส้นเท้าแตกของแผ่น โฟมรองฝ่าเท้าจากน้ำยางธรรมชาติที่มียูเรียเป็นสารตัวเติม. วารสารวิทยาศาสตร์ประยุกต์, 21(1), 1-17

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2023-12-20 — Updated on 2024-05-29

Versions

How to Cite

จันทร์ชัยภูมิ ห. ., & เทียกทุม ส. . . (2024). การพัฒนายางฟองน้ำธรรมชาติผสมผงถ่านเปลือกเสาวรสเพื่อผลิตเบาะรองนั่งด้วยวิธีออกแบบการทดลอง. PSRU Journal of Science and Technology, 8(3), 69–81. สืบค้น จาก https://ph01.tci-thaijo.org/index.php/Scipsru/article/view/253525 (Original work published 20 ธันวาคม 2023)