ผลของการให้ความรู้แก่ผู้ป่วยโรคหัวใจ และหลอดเลือด ในการใช้ยาวาร์ฟารินต่อการควบคุมระดับไอเอ็นอาร์ ในหอผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลค้อวัง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการให้ความรู้แก่ผู้ป่วยโรคหัวใจและหลอดเลือดในการใช้ยาวาร์ฟารินต่อการควบคุมระดับไอเอ็นอาร์ (INR) ก่อนและหลังการให้ความรู้ โดยมีกลุ่มตัวอย่างจำนวน 40 ราย ซึ่งเป็นผู้ป่วยโรคหัวใจและหลอดเลือดที่ได้รับการรักษาด้วยยาวาร์ฟารินและติดตามผลที่โรงพยาบาลค้อวัง เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูลคือ แบบสอบถามและแบบเก็บข้อมูลระดับ INR วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ จำนวน ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าเฉลี่ย และวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของปัจจัยที่เปรียบเทียบความรู้ก่อนและหลังการให้ความรู้ด้วยการทดสอบ Paired t-test และวิเคราะห์ข้อมูลระดับ INR โดยใช้สถิติ Repeated Measures ANOVA
ผลการศึกษาพบว่า ผู้ป่วยส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง ร้อยละ 70.00 มีอายุมากกว่า 60 ปี ร้อยละ 77.50 จบระดับชั้นประถมศึกษา ร้อยละ 75.00 ประกอบอาชีพเกษตรกรรม ร้อยละ 97.50 และผู้ป่วยทุกรายมีประวัติการใช้ยาวาร์ฟาริน เมื่อเปรียบเทียบการให้ความรู้พบว่าค่าเฉลี่ยก่อนการให้ความรู้อยู่ที่ 7.40 (S.D. = 1.61) และหลังให้ความรู้เท่ากับ 8.50 (S.D. = 1.26) ในส่วนของค่าเฉลี่ยของพฤติกรรมการใช้ยาวาร์ฟารินก่อนการให้ความรู้เท่ากับ 3.92 (S.D. = 0.42) และหลังการให้ความรู้เท่ากับ 4.26 (S.D. = 0.31) ในการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ พบว่า การให้ความรู้เรื่องการใช้ยาวาร์ฟารินมีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมการใช้ยาวาร์ฟารินและค่า INR อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
ดังนั้น ควรส่งเสริมการให้ความรู้เกี่ยวกับการใช้ยาวาร์ฟารินแก่ผู้ป่วยโรคหัวใจและหลอดเลือดอย่างต่อเนื่องโดยเฉพาะในผู้สูงอายุเพื่อการควบคุมระดับ INR อย่างเหมาะสม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ความคิดเห็นและข้อเสนอแนะใดๆ ที่นำเสนอในบทความเป็นของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว โดยบรรณาธิการ กองบรรณาธิการ และคณะกรรมการวารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยปทุมธานี ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องแต่อย่างใด มหาวิทยาลัย บรรณาธิการ และกองบรรณาธิการจะไม่รับผิดชอบต่อข้อผิดพลาดหรือผลที่เกิดจากการใช้ข้อมูลที่ปรากฏในวารสารฉบับนี้
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงสาธารณสุข. (2565). สรุปรายงานการป่วย พ.ศ. 2565. กรมสนับสนุนบริการสุขภาพ. สืบค้นเมื่อ 20 พฤศจิกายน 2567, จาก https://spd.moph.go.th/wp-content/uploads/2024/01/ill_2023_full_30012567.pdf
จันทร์ชุดากร จันทร์อำพล. (2565). การกินยาวาร์ฟารินตามคำสั่งแพทย์อย่างเคร่งครัดของผู้ป่วยโรคหัวใจและหลอดเลือด โรงพยาบาลพระนารายณ์มหาราช จังหวัดลพบุรี [วิทยานิพนธ์ปริญญาสาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์]. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
รัชนี ผิวผ่อง, สุปรีดา มั่นคง, อภิญญา ศิริพิทยาคุณกิจ, และสุกิจ แย้มวงษ์. (2555). ผลของโปรแกรมพัฒนาความสามารถของผู้สูงอายุที่ได้รับยาวาร์ฟารินต่อความรู้ พฤติกรรมการดูแลตนเอง และภาวะเลือดออกผิดปกติ. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 20(2), 93–110.
โรงพยาบาลค้อวัง. (2567). ข้อมูลบริการผู้ป่วยโรคหัวใจและหลอดเลือด ปี 2566. ยโสธร.
สิระ ชวรัศมิ์ และชนัชชา อุปฮาด. (2565). ปัจจัยที่มีผลต่อค่า INR ของผู้ใช้ยาวาร์ฟาริน โรงพยาบาลเบญจลักษ์เฉลิมพระเกียรติ 80 พรรษา. วารสารอนามัยสิ่งแวดล้อมและสุขภาพชุมชน, 7(1), 137–146.
Aydın, R., Akın, S., & Şahin, A. (2018). Effects of structured patient education on knowledge level and INR control of patients receiving warfarin: Randomized controlled trial. Pakistan Journal of Medical Sciences, 34(3), 588–593. https://doi.org/10.12669/pjms.343.14969
Baker, W. L., Cios, D. A., Sander, S. D., & Coleman, C. I. (2018). Association between patient knowledge of anticoagulation, INR control, and outcomes. Journal of Thrombosis and Thrombolysis, 46(1), 1–7
Best, J. W. (1977). Research in Education. New Jersey: Prentice hall Inc.
Bloom, S. J. (1975). Taxonomy of education objective, hand book1: cognitive domain. New York: David Mckay.
Chaiyakunapruk, N., Nathisuwan, S., & Lee, J. T. (2015). Warfarin therapy and international normalized ratio control: A systematic review of the prevalence of out-of-range INR and associated factors. Journal of Clinical Pharmacy and Therapeutics, 40(5), 490–497. https://doi.org/10.1111/jcpt.12286
Clarkesmith, D. E., Lip, G. Y. H., & Lane, D. A. (2013). Educational and behavioral interventions for anticoagulant therapy in patients with atrial fibrillation: A systematic review. International Journal of Cardiology, 168(4), 3170–3178. https://doi.org/10.1016/j.ijcard.2013.04.052
Glanz, K., Rimer, B. K., & Viswanath, K. (2015). Health behavior: Theory, research, and practice (5th ed.). Jossey-Bass.
Holbrook, A., Schulman, S., Witt, D. M., Vandvik, P. O., Fish, J., Kovacs, M. J., … Guyatt, G. H. (2012). Evidence-based management of anticoagulant therapy: Antithrombotic therapy and prevention of thrombosis. Chest, 141(2_suppl), e152S–e184S. https://doi.org/10.1378/chest.11-2295.
Jaspers, K., Herbstreit, F., Koetter, I., Breddin, H. K., & Witzke, G. (2018). Effectiveness of a structured patient education program on adherence and safety of oral anticoagulant therapy in elderly patients. Thrombosis Research, 167, 78–84. https://doi.org/10.1016/j.thromres.2018.05.002
Mair, A., Fernandez-Llimos, F., & Simonsen, T. (2017). Polypharmacy management programs: The SIMPATHY project. European Journal of Hospital Pharmacy, 24(1), 5–9. https://doi.org/10.1136/ejhpharm-2015-000736
Matchar, D. B., Jacobson, A., Dolor, R., Edson, R., Uyeda, L., Phibbs, C. S., ... & Holodniy, M. (2010). Effect of home testing of international normalized ratio on clinical events. New England Journal of Medicine, 363(17), 1608–1620. https://doi.org/10.1056/NEJMoa1002617
Orem, D. E. (2001). Nursing: Concepts of practice (6th ed.). Mosby.
Park, S., Kang, J., & Kang, H. (2019). Effects of an educational program for safe warfarin use in elderly patients. Korean Journal of Adult Nursing, 31(2), 181–190. https://doi.org/10.7475/kjan.2019.31.2.181
World Health Organization. (2021). Cardiovascular diseases (CVDs). Retrieved on 5 January, 2025, from https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/cardiovascular-diseases
