ความสัมพันธ์ของปัจจัยสิ่งแวดล้อมทางน้ำและความหนาแน่นของ แพลงก์ตอนพืชในปากน้ำปากเมง อำเภอสิเกา จังหวัดตรัง

บทคัดย่อ

ปากแม่น้ำปากเมงตั้งอยู่บริเวณ อำเภอสิเกา จังหวัดตรัง มีความสำคัญเป็นแหล่งอนุบาลสัตว์ทะเลหลายชนิด การก่อสร้างและกิจกรรมการท่องเที่ยวส่งผลกระทบต่อคุณภาพสิ่งแวดล้อมบริเวณนี้ จึงมีความจำเป็นในการศึกษาผลกระทบของกิจกรรมดังกล่าวต่อคุณภาพสิ่งแวดล้อมและด้านชีวภาพในบริเวณนี้การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยสิ่งแวดล้อมทางน้ำ (Aquatic Environment Parameters, AEP) กับความหนาแน่นของเพลงก์ตอนพืชในปากแม่น้ำนี้ใช้วิธี Canonical Correspondence Analysis (CCA) ผลการศึกษาพบว่า APE ของปากแม่น้ำปากเมง แบ่งได้เป็นสองฤดูกาลหลัก ๆ คือ ฤดูมรสุม (มิถุนายน-ตุลาคม) และ ฤดูร้อน (พฤศจิกายน-เมษายน) โดยมีค่าความคล้าย (similarity scores) ที่ระดับคะแนนร้อยละ 98.79 และ 98.18 ตามลำดับ  ส่วนช่วงสลับฤดูกาลเป็นเดือนพฤษภาคมโดยมีค่าความคล้ายร้อยละ 99.54 พบแพลงก์ตอนพืชจำนวน 2 ดิวิชัน 11 วงศ์ 14 สกุล และ 17 ชนิด โดยดิวิชันโครโมไฟตา มีความหนาแน่นสูงสุด ร้อยละ 98.79 รองลงมาเป็นไซยาโนไฟตา

ร้อยละ 26.04 แพลงก์ตอนพืช แบ่งได้สองกลุ่มคล้ายกับผลการศึกษา APE  กล่าวคือแพลงก์ตอนช่วงฤดูฝนและฤดูมรสุม โดยมีค่า คะแนน CCA เท่ากับร้อยละ 74.2 และร้อยละ 55.00 ตามลำดับ ปริมาณฟอสเฟต การนำไฟฟ้า ปริมาณซิลิเกต  ค่าความเป็นกรดด่าง (pH) และอุณหภูมิ มีความสัมพันธ์กับความหนาแน่นของแพลงก์ตอนพืชที่ระดับคะแนน CCA เท่ากับ 0.84, 0.75, 0.74, 0.72, และ 0.71 ตามลำดับ การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าไดอะตอม Triceratium sp., Rhizosolenia sp., Odontella sp., และ Cyclotella stylorum อาจใช้เป็นดัชนีทางชีวภาพสำหรับชี้วัดการผันผวนความเค็มและ pH ของน้ำในบริเวณปากน้ำนี้ได้