ความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจในการปฏิบัติงานกับความผูกพันต่อองค์กร ของบุคลากรธุรกิจขนส่ง จังหวัดสงขลา

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับแรงจูงใจและระดับความผูกพันต่อองค์กรของบุคลากรธุรกิจขนส่ง  2) หาความสัมพันธ์ระหว่างแรงจูงใจกับความผูกพันต่อองค์กรของบุคลากรธุรกิจขนส่ง ซึ่งเป็นการวิจัยเชิงปริมาณ เก็บรวบรวมข้อมูลธุรกิจขนส่งในเขตพื้นที่จังหวัดสงขลา รวม 81 ธุรกิจ  มีจำนวนประชากร 2,830 คน กำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้สูตรการคำนวณของทาโร่ ยามาเน่ที่ระดับความเชื่อมั่น 95% มีความคลาดเคลื่อน 0.05 ในการคำนวณหาขนาดของตัวอย่างได้ จำนวน  338 คน ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล และนำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์หาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การหาค่าความสัมพันธ์โดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน  ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่มีอายุต่ำกว่า 30 ปี ดำรงตำแหน่งงานเจ้าหน้าที่/ผู้ปฏิบัติงานอยู่ฝ่ายงานสต๊อกสินค้า-จัดส่ง ระยะเวลาที่ปฏิบัติงาน 6 ปีขึ้นไป มีรายได้ 10,000 - 15,000 บาท ผลการศึกษาระดับแรงจูงใจ พบว่ากลุ่มตัวอย่างมีระดับความคิดเห็นต่อแรงจูงใจในการปฏิบัติงานในภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณารายด้านพบว่า ด้านลักษณะงานในความรับผิดชอบ มีแรงจูงใจในการปฏิบัติงานอยู่ในระดับมากที่สุด ด้านความยุติธรรมในองค์กร ด้านความก้าวหน้าในอาชีพและความมั่น ด้านนโยบายในองค์กร และด้านค่าตอบแทนและสวัสดิการ น้อยที่สุด ตามลำดับ  และผลระดับความผูกพันต่อองค์กรของบุคลากร โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก พิจารณารายด้านพบว่า  ด้านความเชื่อมั่นและยอมรับเป้าหมายและค่านิยมขององค์กร มีระดับความคิดเห็นในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ด้านความเต็มอกเต็มใจที่จะใช้ความพยายามในการทำงานและด้านความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะรักษาความเป็นสมาชิกขององค์กรน้อยที่สุด ตามลำดับ ผลการทดสอบสมมติฐานพบว่าแรงจูงใจในการปฏิบัติงานทุกด้านมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความผูกพันต่อองค์กรโดยรวมในระดับสูง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01