สภาวะที่เหมาะสมในการเก็บบ่มยางก้อนถ้วยที่ส่งผลต่อสมบัติยางธรรมชาติผสมยางสังเคราะห์ ฟาลิดา ศรีพรหม* สุภาวดี ธีรธรรมากร และ ปรีดิ์เปรม ทัศนกุล

บทคัดย่อ

          งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบการเก็บบ่มที่ทำให้ปริมาณความชื้นของก้อนยางเหมาะสมต่อการผลิตยางธรรมชาติผสมกับยางสังเคราะห์ (MNR) ให้มีสมบัติตามเกณฑ์ที่กำหนด และศึกษาปริมาณความชื้นสัมพัทธ์ที่มีอิทธิพลต่อปริมาณความชื้นของก้อนยางและปริมาณเนื้อยางแห้ง ซึ่งจะส่งผลต่อปริมาณของเสียที่เกิดขึ้นในกระบวนการผลิต
          การดำเนินการวิจัยเริ่มจากการศึกษาความชื้นสัมพัทธ์ ปริมาณเนื้อยางแห้ง สมบัติของยางก้อนถ้วย และสมบัติของยางแท่ง MNR  จากการเก็บบ่มแบบที่อากาศถ่ายเทได้สะดวกกับการเก็บบ่มแบบมีพลาสติกปกคลุม จากนั้นจึงทำการเปรียบเทียบข้อมูลเพื่อหาค่าคุณสมบัติที่ดีที่สุด
          ผลการศึกษา พบว่า การเก็บบ่มแบบมีพลาสติกปกคลุมจะให้ปริมาณเนื้อยางแห้งมากที่สุด คือ ร้อยละ 68.51 ฉะนั้นปริมาณความชื้นของก้อนยางจึงมีค่าร้อยละ 31.49 ที่ความชื้นสัมพัทธ์โดยรอบของบ่อเฉลี่ยร้อยละ 93 ช่วงเวลา 05.00 น. ในตำแหน่งท้าย  ในส่วนสมบัติของยางก้อนถ้วยที่ทำการเก็บบ่มแบบมีพลาสติกปกคลุม ณ ตำแหน่งท้ายในช่วงเวลา 05.00 น. มีค่าความอ่อนตัวเริ่มต้นของยางดีที่สุด คือ 45.7 และค่าดัชนีความอ่อนตัวของยาง อยู่ในเกณฑ์ที่กำหนด คือ 68.2   และจากการผลิตยางแท่ง MNR ด้วยยางก้อนถ้วยที่เก็บในตำแหน่งท้ายบ่อ มีสมบัติยางแท่งที่ดีอยู่ในเกณฑ์ที่กำหนดของบริษัทซึ่งอ้างอิงจากมาตรฐานยางแท่งไทย  และปัจจุบันยังสามารถลดปริมาณของเสียเหลือร้อยละ 0.63 โดยสามารถลดปริมาณของเสียได้ถึงร้อยละ 1