อิทธิพลของปริมาณโพแทสเซียมในดินต่อการสะสมน้ำตาลและกรดซิตริกในมะเขือเทศโซลาริโน่ (Solanum lycopersicum L.)

บทคัดย่อ

มะเขือเทศเป็นพืชที่นิยมนำมารับประทานได้ทั้งผลสดและแปรรูปเป็นผลิตภัณฑ์ต่างๆ เนื่องจากมีคุณค่าทางโภชนาการสูงและมีประโยชน์ต่อร่างกาย ในปัจจุบันผู้บริโภคมีความนิยมบริโภคมะเขือเทศพันธุ์ผลเล็กมากขึ้นโดยเฉพาะพันธุ์โซลาริโน่ (Solanum lycopersicum L.) เนื่องจากมีรสชาติดี หวานอมเปรี้ยว ซึ่งปริมาณน้ำตาลและกรดอินทรีย์เป็นปัจจัยหลักในรสชาติของมะเขือเทศ โดยโพแทสเซียมเป็นธาตุอาหารหลักสำหรับการปลูกผลไม้ให้มีรสชาติดี จากการวิเคราะห์ผลของปริมาณโพแทสเซียมในดินต่อปริมาณน้ำตาลรีดิวซ์และกรดซิตริกในมะเขือเทศโซลาริโน่ พบว่าดินปลูกมะเขือเทศจากสวนที่ 1 มีปริมาณโพแทสเซียมรวมมากที่สุด คือ 543.8 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม และดินจากสวนที่ 2 มีปริมาณโพแทสเซียมรวมมากเป็นลำดับถัดมาคือ 530.4 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม ให้ผลผลิตมะเขือเทศที่มีความเข้มข้นของน้ำตาลรีดิวซ์สูงกว่าสวนอื่นๆ คือ 5.69 และ 6.27 มิลลิกรัมต่อกรัมน้ำหนักสด ตามลำดับ ถึงแม้ว่าดินจากสวนที่ 1 จะให้ผลผลิตที่มีปริมาณน้ำตาลน้อยกว่าสวนที่ 2 แต่เมื่อเปรียบเทียบกับสวนอื่นที่มีปริมาณโพแทสเซียมในดินน้อยกว่าจะมีปริมาณน้ำตาลรีดิวซ์ต่ำกว่า ก็แสดงให้เห็นว่าปริมาณโพแทสเซียมในดินมีผลต่อการสร้างน้ำตาลในมะเขือเทศ และจากการศึกษาปริมาณกรด ซิตริกในมะเขือเทศ พบว่าปริมาณกรดซิตริกที่ลดลงนั้นสอดคล้องกับการเพิ่มขึ้นของโพแทสเซียมในดิน โดยดินจาก    สวนที่ 1 ที่มีปริมาณโพแทสเซียมสูงสุดจะให้มะเขือเทศที่มีกรดซิตริกต่ำกว่าสวนอื่น คือ ร้อยละ 0.419 โดยมวล จากกระบวนการสลายกรดอินทรีย์ที่เพิ่มมากขึ้น อย่างไรก็ตาม มะเขือเทศจากสวนที่ 5 ซึ่งมีปริมาณโพแทสเซียมในดินต่ำที่สุด มีปริมาณน้ำตาลริดิวส์และกรดซิตริกต่ำที่สุด ทำให้คุณภาพของรสชาติต่ำที่สุดด้วย ดังนั้นโพแทสเซียมจึงเป็นธาตุอาหารสำคัญที่เพิ่มคุณภาพของรสชาติมะเขือเทศ