Situation and Management of Electronic Waste in Thailand
Keywords:
Electronic waste (E-waste), Heavy metal, Electronic waste managementAbstract
Electronic waste (E-waste), also known as waste electrical and electronic equipment (WEEE), refers to electronic devices that are unwanted, obsolete, end of life or no longer needed. According to, the consumption growths of electrical and electronic equipment, and the rapid changes or upgradation in technologies, lead to increasing of the current global trends of electronic waste quantity annually as well as in Thailand. In this article, the status of E-waste, quantity and types, heavy metals and contamination, environmental impact, and health risks were reported. Moreover, handling procedures and regulations in term of management in Thailand was summarized. Law and regulation, concepts, and tools such as 3R, EPR, economic incentives and participation integrated implemented E- waste management in Thailand. The Management of Electronic Waste and Waste from Electric and Electronic Equipment Draft Act has not been announced. If it has been announced and enforced in Thailand, it would be great benefit for people and the environment to be taken care of and prevent the dangers that may arise from heavy metal contamination.
Downloads
References
กรมควบคุมมลพิษ. (2551). ยุทธศาสตร์การจัดการซากผลิตภัณฑ์เครื่องใช้ไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์เชิงบูรณาการ (ฉบับที่คณะรัฐมนตรีมีมติเห็นชอบ เมื่อวันที่ 24 กรกฎาคม 2550). กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
กรมควบคุมมลพิษ. (2557). อนุสัญญาบาเซล ว่าด้วยการควบคุมการเคลื่อนย้ายข้ามแดน ของของเสียอันตรายและการกำจัด (BASEL CONVENTION ON THE CONTROL OF TRANSBOUNDARY MOVEMENTS OF HAZARDOUS WASTES AND THEIR DISPOSAL). กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
กรมควบคุมมลพิษ. (2563). คู่มือพิกัดอัตราศุลกากรและรหัสสถิติเฉพาะสำหรับของเสียอันตราย ภายใต้อนุสัญญาบาเซลว่าด้วยการควบคุม การเคลื่อนย้ายข้ามแดนของของเสียอันตรายและการกำจัด. กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
กระทรวงพาณิชย์. (2563). ประกาศกระทรวงพาณิชย์ เรื่อง กำหนดให้ขยะอิเล็กทรอนิกส์เป็นสินค้าที่ต้องห้ามในการนำเข้ามาในราชอาณาจักร พ.ศ. 2563.
กรมควบคุมมลพิษ. (2564ก). คู่มือแนวทางการแก้ไขปัญหาการปนเปื้อนสิ่งแวดล้อมที่เกิดจากการคัดแยกขยะอิเล็กทรอนิกส์ (กรณีไม่เข้าข่ายโรงงาน). กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
กรมควบคุมมลพิษ. (2564ข). (ร่าง) พระราชบัญญัติการจัดการซากผลิตภัณฑ์เครื่องใช้ไฟฟ้าและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ฉบับใช้รับฟังความคิดเห็น. กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
กรมควบคุมมลพิษ. (2564ค). (ร่าง) แผนปฏิบัติการด้านการจัดการซากผลิตภัณฑ์เครื่องใช้ไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์เชิงบูรณาการ (พ.ศ. ๒๕๖๕ ๒๕๖๙). กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
กรมควบคุมมลพิษ. (2565ก). รายงานสถานการณ์มลพิษของประเทศไทย ปี 2564. กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
กรมควบคุมมลพิษ. (2565 ข). รายงานประจำปี 2564 กองจัดการกากของเสียและสารอันตราย. กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2560). ขยะอิเล็กทรอนิกส์...ขุมทรัพย์ของธุรกิจรีไซเคิลขยะ ขณะที่การยกระดับการบริหารจัดการขยะและการพัฒนาเทคโนโลยีเป็นกุญแจสำคัญต่อการเติบโตในอนาคต (กระแสทรรศน์ ฉบับที่ 2823). สืบค้นจาก https://www.kasikornresearch.com/th/analysis/k-econ/business/Pages/36144.aspx
เปรมฤดี กาญจนปิยะ และคณะ. (2554). e-waste เทคโนโลยีการจัดการซากแผ่นวงจรอิเล็กทรอนิกส์. ศูนย์เทคโนโลยีโลหะและวัสดุแห่งชาติ. กรุงเทพมหานคร:สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ.
ทรรศนีย์ พฤกษาสิทธิ์ และคณะ (2563). คู่มือการรื้อแยกซากผลิตภัณฑ์เครื่องใช้ไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์
ระดับชุมชนอย่างเหมาะสม โครงการการพัฒนารูปแบบระบบการรวบรวม ขนส่ง และจัดการซากผลิตภัณฑ์เครื่องใช้ไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์และของเสียอันตรายชุมชน. ศูนย์ความเป็นเลิศด้านการจัดการสารและของเสียอันตราย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุจิตรา วาสนาดำรงดี. (2558). สถานการณ์ปัญหาขยะอิเล็กทรอนิกส์. วารสารสิ่งแวดล้อม, 19(3), 1-18.
สุจิตรา วาสนาดำรงดี และปเนต มโนมัยวิบูลย์. (2558). แนวคิดในการจัดทำร่างกฎหมายจัดการซากผลิตภัณฑ์เครื่องใช้ไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์. เอกสารประกอบการเสวนาวิชาการ เรื่อง “ขยะอิเล็กทรอนิกส์: จัดการอย่างไรให้ปลอดภัย?” วันที่ 12 มิถุนายน 2558 จัดโดย. สถาบันวิจัยสภาวะแวดล้อม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุจิตรา วาสนาดารงดี. (2563). หลักการความรับผิดชอบที่เพิ่มขึ้นของผู้ผลิต (Extended Producer Responsibility) เครื่องมือในการจัดการขยะและส่งเสริมเศรษฐกิจหมุนเวียน. วารสารสิ่งแวดล้อม, 24(2).
สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย. (2560). รายงานทีดีอาร์ไอ การจัดการขยะอิเล็กทรอนิกส์ ในประเทศไทย. ฉบับที่ 133 ตุลาคม 2560.
สำนักงานบริหารและพัฒนาองค์ความรู้. (2564). E-Waste ปัญหาขยะที่เป็นภาระสิ่งแวดล้อม. สืบค้นจาก https://www.okmd.or.th/okmd-kratooktomkit/4287/
Chunling Luo., Zhenguo Shen., Laiqing Lou., Xiangdong Li. (2006). EDDS and EDTA-enhanced phytoextraction of metals from artificially contaminated soil and residual effects of chelant compounds. Environ Pollut. 144(3), 862-71.
European Commission/Recast of WEEE Directive. (2012). Database and WEEE classification listing. Countering WEEE Illegal Trade Project. Retrieved from https://ec.europa.eu/eurostat/cache/metadata/en/env_waselee_esms.htm
The WEEE Forum. (2021). International E-Waste Day: 57.4M Tonnes Expected in 2021. Retrieved from https://weee-forum.org/ws_news/international-e-waste-day
Robinson, Brett H. (2009). E-waste: An assessment of global production and environmental impacts. Science of the Total Environment. 408(2), 183-191.
Singh, M., Thind, P. S., & John, S. (2018). Health risk assessment of the workers exposed to the heavy metals in e-waste recycling sites of Chandigarh and Ludhiana, Punjab, India. Chemosphere. 203, 426-433.
Srigboh, R.K., Basu, N., Stephen, J., Asampong, E., Perkins, M., Neitzel, L.R., Fobil, J. (2016). Multiple elemental exposures amongst workers at the Agbogbloshie electronic waste (e-waste) site in Ghana. Chemosphere. 164, 68–74.
Thongkaow Pattida, Prueksasit Tassanee, Siriwong Wattasit. (2017). Material flow of informal
electronic waste dismantling in rural area of northeastern Thailand. Proceedings of 139th The IIER International Conference, Osaka, Japan, 8th-9th December 2017, 12-15.
Wath, Sushant B.; Dutt, P. S.; Chakrabarti, T. (2011). "E-waste scenario in India, its management and implications" (PDF). Environmental Monitoring and Assessment. 172 (1), 249–262.
