อิทธิพลขององค์ประกอบทางภูมิสถาปัตยกรรมที่มีผลต่อสภาพภูมิอากาศ ระดับจุลภาค

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างองค์ประกอบทางภูมิสถาปัตยกรรมซึ่งประกอบ พื้นที่ร่มเงาและพื้นที่ผิวดาดแข็งกลางแจ้งกับสภาพอากาศ ผลของงานวิจัยนี้จะช่วยเพิ่มความเข้าใจต่อแนวทางออกแบบวางผังพื้นที่ให้สอดคล้องกับพฤติกรรมมนุษย์และสภาพแวดล้อมมากยิ่งขึ้น วิธีการศึกษาคือ 1) เก็บข้อมูล สภาพอากาศได้แก่ อุณหภูมิอากาศ ความชื้นและความเร็วลม ของพื้นที่ร่มเงาและพื้นที่ผิวดาดแข็งกลางแจ้ง  กรณีศึกษาซึ่งเป็นสวนสาธารณะในเขตกรุงเทพมหานครฯสามแห่ง โดยเก็บข้อมูลสภาพอากาศจากจุดพิกัดที่

• กำหนดไว้ในผังบริเวณ9 จุดต่อหนึ่งพื้นที่กรณีศึกษา2 2) วิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างพื้นที่ร่มเงาและพื้นดาดแข็งกลางแจ้งกับสภาพอากาศโดยใช้วิธีการหาค่าสัมประสิทธิสหสัมพระหว่างตัวแปรต่างๆ์ ผลของงานวิจัย สรุปได้ว่า พื้นที่ร่มเงาของต้นไม้และร่มเงาจากอาคารข้างเคียงมีอิทธิพลสำคัญต่อการลดลงของอุณหภูมิอากาศและมีความสัมพันธ์แบบแปรผันตามกันกับความชื้นและความเร็วลมอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.01 ส่วนพื้นที่ผิวกลางแจ้งซึ่งปราศจากร่มเงานั้น มีอิทธิพลต่อการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิอากาศระหว่างวัน และมีความสัมพันธ์ แปรผกผันกับความเร็วลมอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.01 ส่วนความสัมพันธ์ระหว่างพื้นที่ผิวดาดแข็งกลางแจ้งความชื้นพบความสัมพันธ์ในระดับข้อมูลรายสถานที่คือ สวนเฉลิมพระเกียรติฯ พบว่ามีความสัมพันธ์แบบแปรผกผันกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.01 ข้อเสนอแนะสำหรับการนำไปใช้จึงสรุปได้ว่าการออกแบบพึ่งพาประโยชน์จากร่มเงาควรเป็นองค์ประกอบอย่างหนึ่งที่สำคัญสำหรับการออกแบบวางผังพื้นที่ ในขณะเดียวกัน สัดส่วนพื้นโครงการที่เป็นพื้นที่ผิวดาดแข็งกลางแจ้งซึ่งรับรังสีตรงจากดวงอาทิตย์ ควรถูกนำมาพิจารณาความเหมาะสมในการออกแบบวางผังเช่นกัน