ผลของโปรแกรมการกระตุ้นพัฒนาการเด็กปฐมวัยภายใน 30 วัน ที่พบพัฒนาการสงสัยล่าช้าต่อความรู้และพฤติกรรมของผู้ดูแลเด็ก จังหวัดกาญจนบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการกระตุ้นพัฒนาการเด็กปฐมวัยภายใน 30 วัน ที่พบพัฒนาการสงสัยล่าช้าต่อความรู้และพฤติกรรมของผู้ดูแลเด็ก
วิธีการวิจัย:เป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบกลุ่มเดียววัดผลก่อนและหลังการทดลองกลุ่มตัวอย่างคือผู้ดูแลที่นำเด็กปฐมวัยอายุ 9 เดือน – 5 ปี มารับการตรวจคัดกรองพัฒนาการที่คลินิกส่งเสริมสุขภาพเด็กดี โรงพยาบาลในเขตจังหวัดกาญจนบุรี จำนวน 130 คน ซึ่งพบพัฒนาการสงสัยล่าช้าและต้องได้รับการกระตุ้นพัฒนาการภายใน 30 วัน ระหว่างเดือนมกราคม ถึงกุมภาพันธ์ 2568 เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ โปรแกรมกระตุ้นพัฒนาการซึ่งพัฒนาจากกรอบแนวคิดทฤษฎีการรับรู้สมรรถนะแห่งตนของแบนดูร่าและคู่มือ DSPM และแบบประเมินความรู้และพฤติกรรมการกระตุ้นพัฒนาการเด็กปฐมวัย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบคะแนนความรู้และพฤติกรรมก่อนและหลังการเข้าร่วมโปรแกรมโดยใช้สถิติ Paired t-test
ผลการวิจัย: พบว่าผู้ดูแลเด็กที่เข้าร่วมโปรแกรมส่วนใหญ่ร้อยละ 83.08 เป็นเพศหญิง มีอายุเฉลี่ย43.63 ปี (SD=10.16, Min=24, Max=64)มีสถานะภาพเป็นมารดาของเด็กปฐมวัยร้อยละ 46.92 มีระดับการศึกษาสูงสุดอนุปริญญาร้อยละ 36.92 อาชีพพนักงานบริษัทร้อยละ 32.31 หลังเข้าร่วมโปรแกรมการกระตุ้นพัฒนาการเด็กปฐมวัยในระยะเวลา 4สัปดาห์ พบว่าระดับคะแนนความรู้ในการกระตุ้นพัฒนาการเด็กปฐมวัยทั้ง 5 ด้านของผู้ดูแลเด็กมีค่าเฉลี่ยเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (Mean diff. = 6.35; 95% CI = 6.02-6.67; p-Value = 0.000) และระดับพฤติกรรมในการกระตุ้นพัฒนาการเด็กปฐมวัยทั้ง 5 ด้านเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (Mean diff. = 33.57; 95% CI = 32.41-34.73; p-Value = 0.000)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมอนามัย. (2567). สสส.-ศธ.ห่วงเด็กปฐมวัยพัฒนาการล่าช้า ติดจอ เสี่ยงสมาธิสั้น.สืบค้นเมื่อ 5 สิงหาคม 2568, จาก https://www.hfocus.org/content/2024/08/31280.
ทัศพร เกตุถนอม. (2567). การมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในการส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัยของศูนย์พัฒนาเด็กก่อนวัยเรียน กรุงเทพมหานคร เขตหลักสี่. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 11(2), 21-33.
สุวิมล ติรกานันท์. (2556). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์: แนวทางสู่การปฏิบัติ. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2564). การวิจัยการออกแบบทางการศึกษา. สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2567). สัญญาณอันตราย พัฒนาการเด็กที่ต้องติดตามเฝ้าระวัง. สืบค้นเมื่อ 9 กันยายน 2568, จาก https://happychild.thaihealth.or.th/?p=152978.
สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์ สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. (2560). แผนยุทธศาสตร์ชาติ ระยะ 20 ปี (ด้านสาธารณสุข). กระทรวงสาธารณสุข.
สำนักส่งเสริมสุขภาพ. (2561). คู่มือการคัดกรองและกระตุ้นพัฒนาการเด็กปฐมวัย DSPM. สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. W.H. Freeman.
Britto, P. R., Yoshikawa, H., & Boller, K. (2011). Quality of early childhood development programs and policies in global contexts: Rationale for investment, conceptual framework and implications for equity. Social Policy Report, 25(2), 1–31.
Cohen, J. (1992). Quantitative Methods in Psychology: A Power Primer. Psychological Bulletin. 112(1), 155-159.
Frosch, C. A., Schoppe-Sullivan, S. J., & O’Banion, D. D. (2021). Parenting and child development: A relational health perspective. American Journal of Lifestyle Medicine, 15(1), 45–59.
Gertler, P. J., Heckman, J. J., Pinto, R., Zanolini, A., Vermeersch, C., Walker, S., & Grantham-McGregor, S. (2014). Labor market returns to an early childhood stimulation intervention in Jamaica. Science, 344(6187), 998–1001.
Heckman, J. J. (2017). The economics of early childhood development. American Economic Review: Papers and Proceedings, 107(5), 1–26.
Jeong, J., Franchett, E. E., Ramos de Oliveira, C. V., Rehmani, K., & Yousafzai, A. K. (2021). Parenting interventions to promote early child development in the first three years of life: A global systematic review and meta-analysis. PLOS Medicine, 18(5), e1003602.
Lewis, H. R., Lipscomb, S. T., Hatfield, B. E., Weber, R., Green, B., & Patterson, L. (2023). Family–Teacher relationships and child engagement in early care and education. Societies, 13(3), 67.
Polit, D. F., & Beck, C. T. (2021). Nursing research: Generating and assessing evidence for nursing practice. (11th ed.). Wolters Kluwer.
Schachter, R. E., Gerde, H. K., & Hatton-Bowers, H. (2019). Guidelines for selecting professional development for early childhood teachers. Early Childhood Education Journal, 47(4), 395–408.
Shonkoff, J. P., & Phillips, D. A. (Eds.). (2000). From neurons to neighborhoods: The science of early child development. National Academy Press.
UNICEF. (2018). Early childhood development: The foundation of sustainable development. United Nations Children’s Fund.
World Health Organization (WHO). (2020). Improving early childhood development: WHO guideline. World Health Organization.
