ความรอบรู้ด้านสุขภาพกับพฤติกรรมการป้องกันตนเองจาก การติดเชื้อไวรัสโควิด-19 ของแรงงานสูงอายุนอกระบบภาคการเกษตร: กรณีศึกษา ตำบลบ้านโพธิ์ อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา

บทคัดย่อ

           วัตถุประสงค์: การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความรอบรู้ด้านสุขภาพ พฤติกรรมการป้องกันตนเอง และความสัมพันธ์ระหว่างความรอบรู้ด้านสุขภาพกับพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการติดเชื้อไวรัสโควิด-19 ของแรงงานสูงอายุนอกระบบภาคการเกษตร

          วิธีการวิจัย: กลุ่มตัวอย่างเป็นแรงงานสูงอายุนอกระบบภาคการเกษตร จำนวน 380 คน เครื่องมือที่ใช้ คือแบบสอบถามวัดความรอบรู้ด้านสุขภาพ และพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการติดเชื้อไวรัสโควิด-19 มีค่าความเชื่อมั่น 0.98 และ0.91 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และสถิติเชิงอนุมานด้วยค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน ที่ระดับนัยสำคัญ 0.001

          ผลการวิจัย: กลุ่มตัวอย่างครึ่งหนึ่งเป็นเพศหญิง ร้อยละ 52.37 อายุอยู่ระหว่าง 45-59 ปี ร้อยละ 52.19 จบระดับประถมศึกษา ร้อยละ 83.42 อายุการทำงาน 10 – 19 ปี ร้อยละ 60.79 เคยได้รับการติดเชื้อไวรัสโควิด-19 ร้อยละ 62.37 ระดับความรอบรู้ด้านสุขภาพการป้องกันตนเองจากการติดเชื้อไวรัสโควิด-19 ได้แก่ การเข้าถึงข้อมูลและบริการสุขภาพ การเข้าใจข้อมูลและบริการสุขภาพที่เพียงพอต่อการปฏิบัติ การตรวจสอบข้อมูลและบริการสุขภาพ การสื่อสารและการสนับสนุนทางสังคม และการจัดการสุขภาพตนเอง อยู่ในระดับสูง พฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการติดเชื้อไวรัสโควิด-19 อยู่ในระดับดี ความสัมพันธ์ระหว่างความรอบรู้ด้านสุขภาพกับพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการติดเชื้อไวรัสโควิด-19 ด้านการเข้าถึงข้อมูลและบริการสุขภาพ การเข้าใจข้อมูลและบริการสุขภาพที่เพียงพอต่อการปฏิบัติ และการตรวจสอบข้อมูลและบริการสุขภาพ มีความสัมพันธ์ทางบวกในระดับต่ำ (r = 0.308, 0.360 และ 0.377, p-value < 0.001) การสื่อสารและการสนับสนุนทางสังคม และการจัดการสุขภาพตนเอง มีความสัมพันธ์ทางบวกในระดับปานกลาง (r = 0.470 และ 0.539, p-value < 0.001) ภาพรวมความรอบรู้ด้านสุขภาพมีความสัมพันธ์ทางบวกในระดับปานกลาง (r = 0.496, p-value < 0.001)