The Effect of a 30-Day Early Childhood Development Stimulation Program on the Knowledge and Behavior of Caregivers of Children with Suspected Delays Developmental, Kanchanaburi Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Objective: This study aimed to examine the effects of a 30-day early childhood developmental stimulation program for children identified with suspected developmental delays on caregivers’ knowledge and caregiving behaviors.
Methods: A quasi-experimental one-group pretest–posttest design was employed. Participants consisted of 130 caregivers of early childhood children aged 9 months to 5 years who attended a well-child clinic at a hospital in Kanchanaburi Province for developmental screening and were identified as having suspected developmental delays requiring intervention within 4 weeks. The study was conducted between January and February 2025. Research instruments included an early childhood developmental stimulation program developed based on Bandura’s theory of self-efficacy and the Developmental Surveillance and Promotion Manual (DSPM), as well as a questionnaire assessing caregivers’ knowledge and behaviors regarding child developmental stimulation. Data were analyzed using descriptive statistics (frequency, percentage, mean, and standard deviation), and paired t-test was used to compare pre- and post- intervention scores.
Results: The study found that the majority of caregivers were female (83.08%), with a mean age of 43.63 years (SD = 10.16; Min = 24, Max = 64). Nearly half of them (46.92%) were mothers of preschool-aged children. The highest educational attainment for 36.92% of caregivers was a diploma, while 32.31% were employed as company staff. Following participation in the two-week early childhood developmental stimulation program, caregivers’ knowledge scores regarding the promotion of early childhood development across five developmental domains significantly increased (Mean diff. = 6.35; 95% CI = 6.02–6.67; p < 0.001). Similarly, their behavioral scores in stimulating early childhood development across the same five domains showed a significant improvement (Mean diff. = 33.57; 95% CI = 32.41–34.73; p < 0.001).
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรมอนามัย. (2567). สสส.-ศธ.ห่วงเด็กปฐมวัยพัฒนาการล่าช้า ติดจอ เสี่ยงสมาธิสั้น.สืบค้นเมื่อ 5 สิงหาคม 2568, จาก https://www.hfocus.org/content/2024/08/31280.
ทัศพร เกตุถนอม. (2567). การมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในการส่งเสริมพัฒนาการเด็กปฐมวัยของศูนย์พัฒนาเด็กก่อนวัยเรียน กรุงเทพมหานคร เขตหลักสี่. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 11(2), 21-33.
สุวิมล ติรกานันท์. (2556). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์: แนวทางสู่การปฏิบัติ. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2564). การวิจัยการออกแบบทางการศึกษา. สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2567). สัญญาณอันตราย พัฒนาการเด็กที่ต้องติดตามเฝ้าระวัง. สืบค้นเมื่อ 9 กันยายน 2568, จาก https://happychild.thaihealth.or.th/?p=152978.
สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์ สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. (2560). แผนยุทธศาสตร์ชาติ ระยะ 20 ปี (ด้านสาธารณสุข). กระทรวงสาธารณสุข.
สำนักส่งเสริมสุขภาพ. (2561). คู่มือการคัดกรองและกระตุ้นพัฒนาการเด็กปฐมวัย DSPM. สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. W.H. Freeman.
Britto, P. R., Yoshikawa, H., & Boller, K. (2011). Quality of early childhood development programs and policies in global contexts: Rationale for investment, conceptual framework and implications for equity. Social Policy Report, 25(2), 1–31.
Cohen, J. (1992). Quantitative Methods in Psychology: A Power Primer. Psychological Bulletin. 112(1), 155-159.
Frosch, C. A., Schoppe-Sullivan, S. J., & O’Banion, D. D. (2021). Parenting and child development: A relational health perspective. American Journal of Lifestyle Medicine, 15(1), 45–59.
Gertler, P. J., Heckman, J. J., Pinto, R., Zanolini, A., Vermeersch, C., Walker, S., & Grantham-McGregor, S. (2014). Labor market returns to an early childhood stimulation intervention in Jamaica. Science, 344(6187), 998–1001.
Heckman, J. J. (2017). The economics of early childhood development. American Economic Review: Papers and Proceedings, 107(5), 1–26.
Jeong, J., Franchett, E. E., Ramos de Oliveira, C. V., Rehmani, K., & Yousafzai, A. K. (2021). Parenting interventions to promote early child development in the first three years of life: A global systematic review and meta-analysis. PLOS Medicine, 18(5), e1003602.
Lewis, H. R., Lipscomb, S. T., Hatfield, B. E., Weber, R., Green, B., & Patterson, L. (2023). Family–Teacher relationships and child engagement in early care and education. Societies, 13(3), 67.
Polit, D. F., & Beck, C. T. (2021). Nursing research: Generating and assessing evidence for nursing practice. (11th ed.). Wolters Kluwer.
Schachter, R. E., Gerde, H. K., & Hatton-Bowers, H. (2019). Guidelines for selecting professional development for early childhood teachers. Early Childhood Education Journal, 47(4), 395–408.
Shonkoff, J. P., & Phillips, D. A. (Eds.). (2000). From neurons to neighborhoods: The science of early child development. National Academy Press.
UNICEF. (2018). Early childhood development: The foundation of sustainable development. United Nations Children’s Fund.
World Health Organization (WHO). (2020). Improving early childhood development: WHO guideline. World Health Organization.
