การเปรียบเทียบผลการสอนเขียนย่อหน้าภาษาอังกฤษโดยใช้วิธีการตรวจ แก้งานด้วยตนเอง และการตรวจแก้งานโดยเพื่อน ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการเขียนย่อหน้าภาษาอังกฤษระหว่างกลุ่มที่ใช้วิธีตรวจแก้งานด้วยตนเองและกลุ่มที่ใช้วิธีตรวจแก้งานโดยเพื่อน  กลุ่มตัวอย่างได้แก่  นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนระหานวิทยา จังหวัดกำแพงเพชร จำนวน 80 คน ซึ่งได้มาโดยวิธีการเลือกแบบเจาะจง โดยแบ่งกลุ่มตัวอย่างเป็น 2 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มที่ใช้วิธีตรวจแก้งานด้วยตนเอง จำนวน 40 คน และกลุ่มที่ใช้วิธีตรวจแก้งานโดยเพื่อน จำนวน 40 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ งานเขียนย่อหน้าภาษาอังกฤษก่อนเรียนและหลังเรียน  แผนการสอนสำหรับทั้งสองกลุ่ม ๆ ละ 5 แผน 20 ชั่วโมง  และเกณฑ์การให้คะแนนที่ปรับปรุงมาจาก Oshima & Hogue (2006) โดยประเมินความสามารถในการเขียนประโยคใจความหลัก  ประโยคสนับสนุน และประโยคสรุปความ  ผลการวิจัยพบว่าคะแนนเฉลี่ยโดยภาพรวมในการเขียนย่อหน้าภาษาอังกฤษหลังเรียน  และคะแนนเฉลี่ยในการเขียนแยกตามประเด็นการประเมินผล 3 ด้านของนักเรียนทั้งสองกลุ่มสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05  สำหรับคะแนนเฉลี่ยในการเขียนย่อหน้าภาษาอังกฤษโดยภาพรวม การเขียนประโยคใจความหลัก และการเขียนประโยคสรุปความของกลุ่มที่ใช้วิธีตรวจแก้งานโดยเพื่อน  สูงกว่ากลุ่มที่ใช้วิธีตรวจแก้งานด้วยตนเองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ส่วนการเขียนประโยคสนับสนุนกลุ่มที่ใช้วิธีตรวจแก้งานโดยเพื่อนมีคะแนนสูงกว่ากลุ่มที่ใช้วิธีตรวจแก้งานด้วยตนเองอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ