ความสัมพันธ์ระหว่างความรอบรู้ด้านสุขภาพกับ พฤติกรรมการดำรงอยู่อย่างมีสุขภาวะที่ดีในผู้สูงอายุ ตำบลบ้านจอมทอง อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความรอบรู้ด้านสุขภาพ พฤติกรรมการดำรงอยู่อย่างมีสุขภาวะที่ดี และศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความรอบรู้ด้านสุขภาพกับพฤติกรรมการดำรงอยู่อย่างมีสุขภาวะที่ดีในผู้สูงอายุ ตำบลบ้านจอมทอง อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้สูงอายุจำนวน 207 คน ใช้การสุ่มตัวอย่างโดยวิธีการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้คือ แบบทดสอบความรอบรู้ด้านสุขภาพ ด้านทักษะความรู้ ความเข้าใจ และด้านทักษะการตัดสินใจ รวมทั้งแบบสอบถามความรอบรู้ด้านสุขภาพ ด้านทักษะการเข้าถึงข้อมูล ด้านสุขภาพและบริการสุขภาพ ด้านทักษะสื่อสารข้อมูลสุขภาพ ด้านทักษะการจัดการตนเอง ด้านทักษะการรู้เท่าทันสื่อ และแบบสอบถามพฤติกรรมการดำรงอยู่อย่างมีสุขภาวะที่ดีของผู้สูงอายุ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ความสัมพันธ์โดยใช้
สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลการศึกษาพบว่า ผู้สูงอายุส่วนใหญ่มีความรอบรู้ด้านสุขภาพอยู่ในระดับปานกลาง คิดเป็นร้อยละ 51.2 และพฤติกรรมการดำรงอยู่อย่างมีสุขภาวะที่ดีอยู่ในระดับปานกลาง คิดเป็นร้อยละ  55.6 ความรอบรู้ด้านสุขภาพกับพฤติกรรมการดำรงอยู่อย่างมีสุขภาวะที่ดีมีความสัมพันธ์กันอยู่ในระดับสูง (r = 0.709, p < .05) ผลจากการศึกษาครั้งนี้สามารถนำไปเป็นข้อมูลพื้นฐานสำหรับเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องในการวางแผนโครงการ หรือกิจกรรมเพิ่มความรอบรู้ด้านสุขภาพเพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการดำรงอยู่อย่างมีสุขภาวะที่ดีในผู้สูงอายุ พัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุให้ดีขึ้นต่อไป