การศึกษารูปแบบการจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสําคัญในรายวิชามลพิษสิ่งแวดล้อม A Study of Student-Centered Instructional Model in Environmental Pollution

Abstract

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ทราบถึงผลการปฏิบัติจากการใช้รูปแบบการจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญโดยใช้รูปแบบการสอนแบบใช้ปัญหาเป็นหลัก (Problem Based Learning) ในรายวิชามลพิษสิ่งแวดล้อม หน่วยการเรียนรู้เรื่องมลพิษทางอากาศ ที่สอนในคณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม ผลการวิจัยจะทำให้ได้รูปแบบการเรียนการสอนที่มีประสิทธิภาพ และสามารถนำ ไปใช้เป็นแนวทางในการพัฒนาการเรียนการสอนในสาขาวิชาอื่น ๆ การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ ประชากรที่ใช้ในการศึกษาคือ นักศึกษาที่ลงทะเบียนเรียนวิชามลพิษสิ่งแวดล้อม ในปีการศึกษาที่ 1/2553 และใช้แบบทดสอบก่อนเรียนและหลังเรียนเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์สหสัมพันธ์ การทดสอบสมมุติฐานค่าเฉลี่ย(T-test paired sample) ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญในวิชามลพิษสิ่งแวดล้อม ช่วยพัฒนาการเรียนการสอนโดยทำให้ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของผู้เรียนสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับความเชื่อมั่น 0.05

ABSTRACT

This research aims to investigate the result of using a Problem Based Learning model inEnvironmental Pollution (air pollution) which is taught at Faculty of Science and Technology, PibulsongkramRajabhat University. The expected benefit from this research is to get an efficient instructional model and touse it for developing the Student-Centered Instructional Model in other areas.The research used a surveytechnique. A target group was the students who enrolled in Environmental Pollution for semester 1/2553. Pretestand Post-test scores were the tools for collecting data. The data were analyzed by using the presentation ofdata, Arithmetic mean, Standard Deviation, Pearson correlation analysis, and T-Test analysis. The resultsวารสารวิทยาศาสตร์ 2553หน้า 27showed that the Problem Based Learning model in Environmental Pollution develops instruction. It can raisethe academic learning achievement at a statistically significant level of 0.05.