ผลของปริมาณกลีเซอรอลต่อสมบัติทางกายภาพและทางกล ของฟิล์มย่อยสลายได้จากแป้งมันเทศเพื่อยืดอายุกล้วยน้ำว้า

-

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้ศึกษาผลของการใช้กลีเซอรอลเป็นพลาสติไซเซอร์ต่อสมบัติทางกายภาพ และทางกลของฟิล์มย่อยสลายได้ตามธรรมชาติจากแป้งมันเทศ ซึ่งฟิล์มนี้ใช้เคลือบผิวผลไม้เพื่อยืดอายุการเก็บรักษา การเตรียมฟิล์มทำโดยละลายแป้งมันเทศในน้ำให้มีความเข้มข้นร้อยละ 5 โดยน้ำหนัก และเติม
กลีเซอรอล 3 ระดับ คือ ร้อยละ 0, 30 และ 60 โดยน้ำหนัก แผ่นฟิล์มถูกขึ้นรูปในแม่พิมพ์และทำแห้งที่อุณหภูมิ 60 องศาเซลเซียส นาน 18 ชั่วโมง ผลการศึกษาพบว่าความหนาของฟิล์มมีค่ามากขึ้นเมื่อปริมาณกลีเซอรอลเพิ่มขึ้น และมีค่าอยู่ในช่วง 0.34-0.39 มิลลิเมตร ฟิล์มจากแป้งมันเทศมีค่าอัตราการซึมผ่านไอน้ำเท่ากับ 0.009-0.026 กรัมต่อตารางเมตรต่อกิโลปาสคาลต่อชั่วโมง อัตราการซึมผ่านไอน้ำสูงขึ้นเมื่อปริมาณกลีเซอลรอลเพิ่มขึ้น ค่าการต้านแรงดึงของฟิล์มลดลงอย่างมากเมื่อปริมาณกลีเซอรอลในแผ่นฟิล์มสูงขึ้น เมื่อฝังฟิล์มในดินลึกประมาณ 8-10 เซนติเมตร เป็นเวลานาน 4 สัปดาห์ พบว่าฟิล์มย่อยสลายได้ร้อยละ 16-55 โดยการย่อยสลายนี้เกิดเร็วขึ้นตามปริมาณกลีเซอรอลที่เพิ่มขึ้น ผลการทดสอบความสามารถในการยืดอายุผลกล้วยน้ำว้า พบว่าการเคลือบผิวกล้วยด้วยฟิล์มจากแป้งมันเทศที่มีกลีเซอรอลร้อยละ 30 สามารถยืดอายุการเก็บรักษากล้วยได้นานสูงสุด 3 วัน ที่อุณหภูมิห้อง จากผลการทดลองแสดงให้เห็นว่าฟิล์มจากแป้งมันเทศอาจใช้เพื่อช่วยยืดอายุการเก็บรักษาผลไม้ได้  และยังเป็นฟิล์มที่สามารถย่อยสลายได้เองตามธรรมชาติ ซึ่งสามารถช่วยลดปริมาณขยะได้อีกทางหนึ่ง