การกำจัดกลิ่นไม่พึงประสงค์ในฟาร์มปศุสัตว์: ผลพลอยได้จากการเลี้ยงด้วยหญ้าเนเปียร์

บทคัดย่อ

กลิ่น (สารระเหยง่าย) เป็นสิ่งที่รับรู้ได้โดยการดม มนุษย์สามารถจำแนกกลิ่นออกเป็นสองกลุ่มใหญ่ ๆ คือ กลิ่นหอมและกลิ่นเหม็น ตามอารมณ์และความรู้สึกซึ่งสังเกตได้จากงานประเพณีต่าง ๆ เช่น กลิ่นของงานรื่นเริงจะเป็นเอสเทอร์ของเทอร์พีนแอลกอฮอล์ (Esters of Terpene Alcohols) จากดอกกุหลาบที่มีสีสดใส [1] ทำให้มนุษย์มีความรู้สึกสดชื่นจิตใจเบิกบาน ส่วนกลิ่นของงานอวมงคลในบางศาสนาจะแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง โดยจะเป็นกลิ่นของธูป (กลิ่นกำยาน) และกลิ่นเอสเทอร์     สายยาวผสมกับแอลดีไฮด์จากดอกซ่อนกลิ่น ทำให้มนุษย์มีความรู้สึกหดหู่และปล่อยวาง [2]–[3] อย่างไรก็ตาม   ความเคยชินอาจทำให้มนุษย์ยอมรับในกลิ่นนั้น ๆ ได้ เช่น คนเอเชียจำนวนไม่น้อย ยอมรับและคุ้นเคยกับกลิ่นทุเรียนสุก ในขณะที่คนทางตะวันตกบอกว่าทุเรียนสุกมีกลิ่นเหม็น หรือคนที่มีบ้านเรือนตั้งอยู่ใกล้กับกองขยะก็จะคุ้นชินกับกลิ่นของขยะจนเกิดเป็นความเคยชิน ดังนั้น จะเห็นได้ว่ากลิ่นมีอิทธิพลต่อจิตใจและอารมณ์ จนมีผู้นำเอาศาสตร์ ของกลิ่นมาบำบัดภาวะจิตของมนุษย์ ที่เรียกว่าการบำบัดด้วยกลิ่น (Aroma Therapy) [4]–[5] อย่างไรก็ตาม สภาพสังคมโลกในปัจจุบัน มีการเพิ่มจำนวนของประชากรขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้มีการพัฒนาทางด้านเศรษฐกิจควบคู่ กันไปจนส่งผลให้เกิดมลภาวะทางกลิ่นขึ้นมามากมาย ยกตัวอย่างเช่น การทำฟาร์มเลี้ยงหนู (Rat Farming) เป็นอุตสาหกรรมครอบครัว