แนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติในพื้นที่อำเภอรามัน จังหวัดยะลา โดยการใช้เทคนิคการประเมินสภาพแวดล้อม (SWOT and TOWS Matrix Analysis)
คำสำคัญ:
การท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติ, การวิเคราะห์สภาพแวดล้อม, อำเภอรามัน, การส่งเสริมการท่องเที่ยวบทคัดย่อ
การศึกษานี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพและเชิงสำรวจ (Qualitative & Survey Research Methodology) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและวิเคราะห์สภาพแวดล้อมของแหล่งท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติจำนวน 9 แห่ง และเสนอแนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติในพื้นที่อำเภอรามัน จังหวัดยะลา โดยใช้กระบวนการเก็บข้อมูลจากแหล่งข้อมูลหลัก (Key informants) เช่น หน่วยงานภาครัฐ ผู้ประกอบการเอกชน นักท่องเที่ยว ประชาชนในพื้นที่ร่วมกับการวิเคราะห์เชิงกลยุทธ์โดยใช้เทคนิค SWOT Analysis และ TOWS Matrix จากการสำรวจและวิเคราะห์ข้อมูลพบว่าแหล่งท่องเที่ยวเชิงธรรมชาติในอำเภอรามันมีจุดแข็งด้านจำนวนของแหล่งท่องเที่ยว ความหลากหลายของลักษณะภูมิประเทศ และกิจกรรมด้านการท่องเที่ยว รวมถึงองค์ประกอบภายในแหล่งท่องเที่ยวที่มีความสวยงาม รวมทั้งมีการส่งเสริมการท่องเที่ยวผ่านทางสื่อออนไลน์ แต่ยังพบจุดอ่อนหลายประการ ได้แก่ ขาดการจัดการขยะที่ดี สถานที่ท่องเที่ยวบางแห่งขาดสิ่งอำนวยความสะดวก และบุคลากรที่ให้บริการในแหล่งท่องเที่ยวมีไม่เพียงพอ สำหรับโอกาสในการพัฒนาการท่องเที่ยวพบว่าแหล่งท่องเที่ยวยังมีความเป็นธรรมชาติสูงทำให้เริ่มมีการส่งเสริมการท่องเที่ยวจากรัฐมากขึ้นโดยเฉพาะด้านสิ่งอำนวยความสะดวก แต่ภาคการท่องเที่ยวต้องเผชิญอุปสรรคเรื่องความรู้สึกไม่ปลอดภัยของนักท่องเที่ยวจากสถานการณ์ความไม่สงบในพื้นที่ที่มีมาอย่างยาวนาน งบประมาณในการพัฒนาที่จำกัดที่ทำให้พัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวกพื้นฐานเป็นไปได้ยาก และจากผลการศึกษาข้อเสนอแนะหลักคือ ควรประชาสัมพันธ์แหล่งท่องเที่ยวให้กว้างขวางขึ้นในหลายช่องทาง ปรับปรุงสิ่งอำนวยความสะดวกพื้นฐานที่จำเป็นในแต่ละแหล่งท่องเที่ยวให้อยู่ในสภาพที่สมบูรณ์พร้อมใช้งาน พัฒนาบุคลากรท้องถิ่น และกิจกรรมการท่องเที่ยวให้หลากหลายรวมไปถึงสร้างเนื้อหากิจกรรมการท่องเที่ยวใหม่ ๆ ที่สามารถดึงดูดนักท่องเที่ยวได้ตลอดทั้งปี โดยที่ภาครัฐต้องสนับสนุนงบประมาณให้สอดคล้องกับศักยภาพของแหล่งท่องเที่ยว
เอกสารอ้างอิง
Khrongphumin, S. (2014). SWOT analysis of Underwater World Pattaya to accommodate Russian tourists. (Bachelor’s thesis). Russian Studies Program, Thammasat University, Bangkok. (in Thai)
Kim, S. S., Timothy, D. J., & Han, H. C. (2016). Tourism and political ideologies: A case of tourism in North Korea. Tourism Management, 55, 134–145. from https://doi.org/10.1016/j.tourman.2016.02.002.
Kontogeorgopoulos, N., Churyen, A., & Duangsaeng, V. (2014). Success factors in community-based tourism in Thailand: The role of luck, external support, and local leadership. Tourism Planning & Development, 11(1), 106–124. from https://doi.org/10.1080/21568316.2013.852991.
Kotler, P., Bowen, J. T., & Makens, J. C. (2017). Marketing for hospitality and tourism (7th ed.). Harlow: Pearson.
Krajangchom, S., Sangkakorn, K., & Poonsukcharoen, N. (2021). The Adaptation Strategy of Tourism in Upper North of Thailand under the COVID-19 Pandemic. University of the Thai Chamber of Commerce Journal Humanities and Social Sciences, 41(1), 1–20. from https://so06.tci-thaijo.org/index.php/utccjournalhs/article/view/243464.
Helms, M. M., & Nixon, J. (2010). Exploring SWOT analysis – where are we now?. Journal of Strategy and Management, 3(3), 215–251. from https://doi.org/10.1108/17554251011064837.
Laoharunothai, T., Chailert, B., & Ngowprasertwong, S. (2022). A SWOT analysis of community-based tourist attractions in Bang Len District, Nakhon Pathom Province for the design of a new model of community-based tourism development. (Master’s thesis). Tourism and Service Management Program, Suan Sunandha Rajabhat University, Bangkok. (in Thai)
Mansour, M., Al-Mansour, J., & Sadiq, A. (2020). Rebuilding tourism in conflict-affected regions: Lessons from fragile destinations. Tourism Management Perspectives, 33, 100605. from https://doi.org/10.1016/j.tmp.2019.100605.
Ministry of Tourism and Sports. (2023). Thailand's sustainable tourism policy report. Bangkok: Tourism Promotion Office. (in Thai)
Patton, M. Q. (2015). Qualitative research & evaluation methods (4th ed.). Thousand Oaks: SAGE Publications.
Peerapun, W. (2012). Analytical techniques for regional and urban planning. Bangkok: Department of Urban and Regional Planning, Faculty of Architecture, Chulalongkorn University. (in Thai)
Scheyvens, R. (1999). Ecotourism and the empowerment of local communities. Tourism Management, 20(2), 245–249. from https://doi.org/10.1016/S0261-5177(98)00069-7.
Scheyvens, R., & Russell, M. (2012). Tourism and poverty alleviation in Fiji: Comparing the impacts of small- and large-scale tourism enterprises. Journal of Sustainable Tourism, 20(3), 417–436. From https://doi.org/10.1080/09669582.2011.629049.
Tourism Authority of Thailand. (2022). Tourism statistics of Yala Province. Bangkok: Tourism Authority of Thailand. (in Thai)
UNWTO. (2022). Tourism and sustainable development goals – Journey to 2030. United Nations World Tourism Organization. from https://www.unwto.org/tourism-and-sdgs.
Weaver, D. (2001). Ecotourism. Brisbane: John Wiley & Sons.
Weihrich, H. (1982). The TOWS Matrix—A tool for situational analysis. Long Range Planning, 15(2), 54–66. From https://doi.org/10.1016/0024-6301(82)90120-0.
