การวิเคราะห์พื้นที่เสี่ยงต่อการลักลอบตัดไม้ชิงชันและไม้ประดู่ในพื้นที่อุทยานแห่งชาติ ถ้ำผาไท จังหวัดลำปาง
คำสำคัญ:
ลักลอบตัดไม้, ไม้ชิงชัน, ไม้ประดู่, อุทยานแห่งชาติถ้ำผาไทบทคัดย่อ
การวิเคราะห์พื้นที่เสี่ยงต่อการลักลอบตัดไม้ชิงชันและไม้ประดู่ในพื้นที่อุทยานแห่งชาติถ้ำผาไท ได้ประยุกต์ใช้ข้อมูลทางภูมิสารสนเทศของปัจจัยที่เกี่ยวข้อง จำนวน 8 ปัจจัย ได้แก่ การกระจายตัวของไม้มีค่า ระยะห่างจากตำแหน่งคดีไม้ชิงชันและไม้ประดู่ ระยะห่างจากเส้นทางคมนาคม ระยะห่างจากแหล่งชุมชน ระยะห่างจากหน่วยพิทักษ์อุทยานแห่งชาติ ระยะห่างจากแหล่งน้ำ ความลาดชัน และดัชนีผลต่างของพืชพรรณ (NDVI) ร่วมกับวิธีการกำหนดค่าคะแนนระดับศักยภาพของพื้นที่ การถ่วงค่าน้ำหนักความสำคัญของแต่ละปัจจัยโดยผู้เชี่ยวชาญ แล้วใช้เทคนิคซ้อนทับข้อมูล เพื่อให้ทราบถึงพื้นที่เสี่ยงต่อการลักลอบตัดไม้ชิงชันและไม้ประดู่ จากการศึกษาพบว่ามีพื้นที่เสี่ยงใน 5 ระดับ ได้แก่ พื้นที่เสี่ยงมากที่สุด 199.72 ตารางกิโลเมตร พื้นที่เสี่ยงมาก 336.18 ตารางกิโลเมตร พื้นที่เสี่ยงปานกลาง 337.98 ตารางกิโลเมตร พื้นที่เสี่ยงน้อยมีเนื้อที่ 227.13 ตารางกิโลเมตร และพื้นที่เสี่ยงน้อยที่สุดมีเนื้อที่ 113.87 ตารางกิโลเมตร โดยพื้นที่เสี่ยงมากที่สุดและเสี่ยงมากส่วนใหญ่พบในบริเวณแนวขอบเขตอุทยาน ผลการศึกษาสามารถใช้เป็นฐานข้อมูลในการวางแผนป้องกันและปราบปรามการลักลอบทำไม้ชิงชันและไม้ประดู่ในพื้นที่ได้ต่อไป
เอกสารอ้างอิง
กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช. (มปป.). แนวทางการวิเคราะห์พื้นที่เสี่ยงต่อภัยคุกคามการลักลอบตัดไม้ในพื้นที่อุทยานแห่งชาติ. มปท.
ชัยยงค์ บัวบาน และคณะ. (2560). โครงการศึกษาการประยุกต์ใช้ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์เพื่อกำหนดพื้นที่เสี่ยงต่อการบุกรุกตัดไม้พะยูงในพื้นที่อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่. ศูนย์วิจัยและพัฒนานวัตกรรมอุทยานแห่งชาติ จังหวัดนครราชสีมา กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช. กรุงเทพมหานคร.
ทิพย์กมล สนสับ วันชัย อรุณประภารัตน์ และนันทชัย พงศ์พัฒนานุรักษ์. (2561). การกำหนดพื้นที่เสี่ยงต่อการบุกรุกของป่าต้นน้ำที่อุทยานแห่งชาติดอยภูคา จังหวัดน่าน. วารสารวนศาสตร์, 37(2), 60-70.
ปิยมาศ วังคีรี, ลัดดาวรรณ เหรียญตระกูล และ วันชัย อรุณประภารัตน์. (2564). การประยุกต์ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ในการวิเคราะห์พื้นที่เสี่ยงต่อการบุกรุกบริเวณเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูค้อ–ภูกระแต จังหวัดเลย. วารสารวนศาสตร์ไทย, 40(1), 34-49.
ลัดดาวรรณ เหรียญตระกูล, ฐิติกาญจน์ เทียนสิงห์, ปลื้มปิติ งึ้มนันใจ และ เนรมิต สงแสง. (2565), การวิเคราะห์หลายเกณฑ์ ในการกำหนดพื้นที่ที่เหมาะสมในการติดตั้งกล้องดักถ่ายภาพระบบเอ็นแคป. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. 30(1), 186-199.
รังสรรค์ เกตุอ๊อต. (2558). การวิเคราะห์พื้นที่เสี่ยงต่อการบุกรุกวนอุทยานภูลังกา จังหวัดพะเยา. การประชุมทางวิชาการของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ครั้งที่ 53: สาขาวิทยาศาสตร์, สาขาพันธุวิศวกรรม, สาขาสถาปัตยกรรมศาสตร์และวิศวกรรมศาสตร์, สาขาอุตสาหกรรมเกษตร, สาขาทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. กรุงเทพฯ. 2558. หน้า 1282-1288 (1412 หน้า).
อุทยานแห่งชาติถ้ำผาไท. (2562). แผนการจัดการอุทยานแห่งชาติถ้ำผาไท พ.ศ. 2562-2566. สืบค้นจาก https://portal.dnp.go.th/Content/nationalpark?contentId=16561.
Environmental Investigation Agency. (2014). Routes of extinction: The corruption and violence destroying Siamese rosewood in the Mekong. Emmerson Press. London.
Saaty, T. L. (1980). The Analytic Hierarchy Process: Planning, Priority Setting, Resource Allocation. New York: McGraw-Hill.
