Utilization of Geoinformatics to Assess Encroachment Areas in Phu Soi Dao National Park, Uttaradit Province
Keywords:
Encroachment, Vegetation index, Phu Soi Dao National Park, GIS, Threshold valueAbstract
The objective of this study was to examine the threshold value of the Vegetation Index for the purpose of identifying areas that are susceptible to invasion. To enhance efficiency and cost-effectiveness in the analysis of areas where forests are expanding. By analyzing the Normalized Differential Vegetation Index (NDVI) data received from Sentinel-2B satellite images and qualitative reconnaissance survey points on forest encroachment (SMART data) between 2020 and 2023. The first segment is allotted for the purpose of acquiring knowledge, with a training set of 60 points. The following segment is dedicated for validation, with a testing set of 40 points. The initial segment data is obtained from survey stations that indicate territorial encroachments. Forestry employs the Vegetation Index to evaluate the magnitude of hazardous regions by extracting valuable data. The invasion is quantified by computing the monthly means, which are representative of the full year. This is achieved by considering the maximum and minimum index values for each month. The study's findings suggest that the month of July has the highest monthly threshold value, namely at 0.384821. The February threshold value is 0.098974, the lowest among all months. The February monthly average falls between the values of 0.141287 and 0.244678. Acquire the spectrum of average monthly vegetation index values. The threshold value delineates the demarcation between regions that are prone to invasion and regions that are not prone to invasion. A grand total of 67,096 rai of land were recognized as being susceptible to encroachment, whilst 146,115 rai were deemed to be devoid of such risk. The first percentage represents 31.47% of the total area, while the second percentage represents 68.53% of the whole area. In the second stage, the locations that are prone to encroachment were overlaid with the regions that are not prone to encroachment, using a specific range of values as a threshold. A total of 40 survey locations were discovered within areas prone to encroachment, whereas 32 points were located within these areas. Unauthorized access is not possible at 8 specified places, which account for 85 percent and 15 percent, respectively. The aforementioned threshold range can be employed in the strategic planning of future area patrols to optimize efficacy.
References
กรมป่าไม้. (2566). ระบบติดตามการบุกรุกทำลายป่า. สถิติคดีของสำนักจัดการทรัพยากรป่าไม้ที่3 (อุตรดิตถ์). จาก http://protection.forest.go.th/mainmenu.html.
เจิมศักดิ์ ปิ่นทอง. (2535). วิวัฒนาการของการบุกรุกที่ดินในเขตป่า. กรุงเทพฯ: สถาบันชุมชนท้องถิ่นพัฒนา.
ชมพูนุช ผลาหาญ. (2564). การประยุกต์การรับรู้ระยะไกลเพื่อติดตามการบุกรุกพื้นที่ป่าไม้บริเวณอุทยานแห่งชาติทับลาน ตำบลไทยสามัคคี อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา. (วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต) สาขาวิชาภูมิสารสนเทศ คณะสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชยกร พุ่มนวล และ นิติ เอี่ยมชื่น. (2563). การวิเคราะห์พื้นที่เสี่ยงเกิดจุดความร้อนอำเภอเมือง จังหวัดพะเยา. วารสารวิทยาศาสตร์บูรพา, 25(1), 64-75.
ณัฐกณฑ์ กันอินทร์. (2564). การเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดินในพื้นที่อนุรักษ์ บริเวณอุทยานแห่งชาติดอยผากลอง จังหวัดแพร่. (วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต). สาขาวิชาการจัดการป่าไม้. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
ณัฐพล วงษ์รัมย์. (2560). การวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงพื้นที่ป่าไม้ด้วยเทคโนโลยีภูมิสารสนเทศ ในเขตเทศบาลตำบลหนองเต็ง อำเภอกระสัง จังหวัดบุรีรัมย์. มนุษยสังคมสาร, 15(2), 297- 306.
ทิพย์กมล สนสับ, วันชัย อรุณประภารัตน์ และนันทชัย พงศ์พัฒนานุรักษ์. (2561). การกำหนดพื้นที่เสี่ยงต่อการบุกรุกของป่าต้นน้ำ ที่อุทยานแห่งชาติดอยภูคา จังหวัดน่าน. วารสารวนศาสตร์, 37(2), 60-70.
นิรันดร มรกตเขียว, ยงยุทธ ไตรสุรัตน์, วันชัย อรุณประภารัตน์ และ สิริกร กาญจนสุนทร. (2551). การประยุกต์ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์เพื่อวิเคราะห์พื้นที่เสี่ยงต่อการบุก รุกบริเวณอุทยานแห่งชาติภูผาม่าน จังหวัดขอนแก่น. วารสารวนศาสตร์, 27(2), 89-98.
บรรณรักษ์ เสริมทอง. (2543). ปัจจัยทางเศรษฐกิจ-สังคม ที่มีผลต่อการพึ่งพิงผลิตผลจากป่า และการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้ของราษฎรในพื้นที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าคลองนาคา จังหวัดระนอง. (วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต) คณะวนศาสตร์ สาขาวิชาวนศาสตร์. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สมนิมิตร พุกงาม, ประสงค์ สงวนธรรม และสุภาภรณ์ ผ่องศาลา. (2560). การวิเคราะห์ความเสี่ยงต่อ การบุกรุกพื้นที่ป่าในเขตป่าสงวนแห่งชาติ ป่าแม่งาวฝั่งขวา จังหวัดลำปาง. วารสารวนศาสตร์, 36(1), 123-128.
สุรกิจ กลิ่นทอง. (2561). การประเมินพื้นที่เสี่ยงต่อการถูกบุกรุกเข้าใช้ประโยชน์พื้นที่ป่าไม้ ในเขตป่าสงวนแห่งชาติ ป่ามวกเหล็ก-ป่าทับกวาง แปลงที่ 2 จังหวัดสระบุรี. วารสารวนศาสตร์, 37(2), 60-70.
อาภาภรณ์ ทองเสงี่ยม ,กาญจน์เขจร ชูชีพ และรัชนี โพธิ์แท่น. (2561). การประเมินพื้นที่เสี่ยงต่อการบุกรุกป่าในพื้นที่ลุ่มน้ำแม่แจ่มตอนล่าง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวนศาสตร์ 37(2), 108-117.
Congalton, R.G. & K.Green. (1998). Assessing the accuracy of remotely sensed data:principles and practices. New York: Lewis.
Drusch, M., Del Bello, U., Carlier, S., Colin, O., Fernandez, V., Gascon, F. et. al. (2012). Sentinel-2: ESA's Optical High-Resolution Mission for GMES Operational Services. Remote Sensing of Environment, 120, 25-36.
Erwin, W. (1976). Participation Management: Coneept Theory and Implementation. Atianta Ga: Georgia State University.
Paul, G. & Clare, P. (2000). Introductory Remote Sensing Digital Image Processing and Applications. Taylor and Francis.
Rouse, J.W., Haas, R.H., Schell, J.A. & Deering, D.W. (1974). Monitoring Vegetation Systems in the Great Plains with ERTS, Third ERTS Symposium, NASA SP-351, 309-317.
