Geo-Informatics Technology for Management of Thai Peafowl Conservation Areas in the area of Wiang Lo Wildlife Sanctuary, Phayao Province
Keywords:
Thai peafowl, Zoning, Wiang Lo Wildlife Sanctuary, GIS, Logistic RegressionAbstract
This research survey was proposed to manage and establish the zoning for the conservation area of Thai peafowl in the buffer zone. The survey was conducted Wiang Lo Wildlife Sanctuary in Phayao. The physical factor data including the location/traces of the peafowl, elevation, slope, stream line, water and food resources, natural trail, an agricultural area, building zone, and village which were determined for the factor affecting the peafowl existence by using Logistic Regression Analysis. The suitable factor for the peafowl was evaluated by using Simple Additive Weighting (SAW), and the average accuracy was 91.43 percentage by overall accuracy. Eventually, the appropriate data will be discussed with the community to determine the conservation area and place a sign showing the area.
References
กาญจน์ สฤษดิ์นิรันดร์. (2554). การแพร่กระจายตามฤดูกาลและถิ่นที่อยู่ของนกยูงเขียว Pavo muticus Linnaeus, 1766 ในพื้นที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าเวียงลอ อำเภอจุน จังหวัดพะเยา. กรุงเทพฯ: สาขาสัตววิทยา คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จิรวัฒน์ ดำแก้ว. (2552). การแพร่กระจายตามฤดูกาลและโครงสร้างประชากรของนกยูงเขียว Pavo muticus linnaeus, 1766 ตำบลป่าเมี่ยง อำเภอดอนสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่. กรุงเทพฯ: สาขาสัตววิทยา คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาววิทยาลัย.
ธัญวรัตน์ ปิ่นทอง. (2552). ปัจจัยของสิ่งแวดล้อมและการใช้พื้นที่ของมนุษย์ต่อความชุกชุมของประชากรนกยูง Pavo muticus บริเวณห้วยเสลาและห้วยสองทาง เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง จังหวัดอุทัยธานี. กรุงเทพฯ: สาขาวิชาวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิติ เอี่ยมชื่น และ วันณัชชา เทพวงศ์. (2563). การพยากรณ์การใช้ประโยชน์ที่ดินด้วยแบบจำลอง CLUmondo กรณีศึกษา อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิชาการเพื่อการพัฒนานวัตกรรมเชิงพื้นที่, 1(2): 1-13.
ประชาชาติธุรกิจออนไลน์. (2561). “บิ๊กตู่” ลงพื้นที่ครม. สัญจรเชียงราย-พะเยา 29-30 ต.ค. นี้. สืบค้นจาก https://www.prachachat.net/politics/news-239279
มหาวิทยาลัยพะเยา. (2563). ฐานที่มั่นสุดท้ายนกยูงไทย. พะเยา: มหาวิทยาลัยพะเยา.
สิริรักษ์ อารทรากร. (2544). นิเวศวิทยาการสืบพันธุ์และการใช้พื้นที่เกษตรกรรมของนกยูง Pavo muticus Linnaeus, 1766 ที่อุทยานแห่งชาติดอยภูนาง. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Brickle, N. W. (2002). Habitat use, predicted distribution and conservation of green peafowl (Pavo muticus) in Dak Lak Province, Vietnam. Biological Conservation, 105(2), 189-197.
Congalton, R. G. (2001). Accuracy assessment and validation of remotely sensed and other spatial information. International Journal of Wildland Fire, 10(4), 321-328.
Hernowo, J. B., Kusmana, C., Alikodra, H. S., & Mardiastuti, A. (2018). Analysis of The Javan Green Peafowl (Pavo muticus muticus Linnaeus 1758) Habitat in Baluran and Alas Purwo National Park, East Java. Hayati Journal of Biosciences, 25(3), 101-101.
Ponsena, P. (1988). Biological characteristics and breeding behaviours of green peafowl (Pavo muticus (Linnaeus)) in Huai Kha Khaeng Wildlife Sanctuary. Thai Journal of Forestry, 7(3), 303-313.
Saridnirun, G., Dumrongrojwatthana, P., Meckvichai, W., Nispa, S., & Khuntathongsakudi, K. (2016). Seasonal Distribution and Habitat Use of Green Peafowl Pavo muticus Linnaeus, 1766, in Nam Whean Forest Protection Unit, Northern Thailand. Walailak Journal of Science and Technology (WJST), 13(9), 729-744.
Thunhikorn, S., Grainger, M. J., McGowan, P. J., & Savini, T. (2018). Spatial distribution of display sites of Grey Peacock-pheasant in relation to micro-habitat and predators during the breeding season. Avian Research, 9, 1-12.
