Blended Learning Model for Modern Management and Leadership Course for Undergraduate Students in Digital Business Technology (Continuing Program) Chachoengsao Vocational College, Chachoengsao Province
Keywords:
Learning Model, Blended Learning Model, Modern Management, LeadershipAbstract
The objectives of this research were to: 1) develop and find efficiency of the model and 2) evaluate the efficiency of the model. This research and development study was conducted into 2 steps. The first step included development and finding the efficiency of the model. The data for this step came from 5 experts derived by purposive sampling method to validate the lesson plan and the manual guide. The data of the second step came from 36 first year students in Digital Business Technology (continuing program) registering in Modern Management and Leadership Course obtained by random assignment. The research instruments included lesson plan, pretest and posttest, satisfaction questionnaire, activity assessment form and learning result assessment form. Data analysis was conducted through percentage, mean, standard deviation, and t-test dependent.
The results of this research indicated that: 1) the development of the model consisted of 3 components, i.e., input, process, and output. The efficiency evaluation of the model showed that suitability and consistency was at the highest level. The lesson plan was validated for suitability and consistency at the high level and the manual guide was also rated for the suitability and consistency at the high level. 2) The evaluation of the model showed that the scores after learning were higher than those before at 0.05 statistically significant difference. The results of students’satisfaction was overall at the high level. The achievement of students’ activities showed that all groups gained scores within the very good criteria. In addition, the learning outcomes on the Thai qualification framework for higher education were at the high level in all 4 areas.
References
กุลธิดา ทุ่งคาใน. (2564). การเรียนรู้แบบผสมผสาน Blended Learning ในวิถี New Normal. ครุศาสตร์สาร, 15(1), 29-43.
บุศรา นิยมเวช. (2567). การเรียนรู้แบบผสมผสาน: ทฤษฎี แนวปฏิบัติ และประสิทธิผล. วารสารสหวิทยาการวิจัยและวิชาการ, 4(3), 43-60.
อุกฤษฎ์ ดอนบรรเทา, และเอกราช โฆษิตพิมานเวช. (2567). การพัฒนาระบบการจัดการเรียนรู้ในยุคดิจิทัล. วารสารมณีเชษฐาราม วัดจอมมณี, 7(3), 898-914.
Patton, W., & McMahon, M. (2014). Career Development and Systems Theory: Connecting Theory and Practice (3rd ed.). Rotterdam, The Netherlands: Sense Publishers.
Osguthorpe, R. T., & Graham, C. R. (2003). Blended Learning Environments: Definitions and Directions. Quarterly Review of Distance Education, 4(3), 1528-3518
Salemi, M. K. (2002). An Illustrated Case for Active Learning. Southern Economic Journal, 68(3), 721-731.
ไพฑูรย์ สินลารัตน์, สินธะวา คามดิษฐ์, เฉลิมชัย มนูเสวต, วาสนา วิสฤตาภา, และนักรบ หมี้แสน. (2560). การศึกษา 4.0 เป็นยิ่งกว่าการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Schmidt, H. G. (1983). Problem-based Learning: Rationale and Description. Medical Education, 17(1), 11-16.
ประกาศคณะกรรมการมาตรฐานการอุดมศึกษา เรื่อง รายละเอียดผลลัพธ์การเรียนรู้ตามมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษา พ.ศ. 2565. (2565, 9 กันยายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 139 ตอนพิเศษ 212 ง. 35-36.
Likert, R. (1967). The Method of Constructing and Attitude Scale. Reading in Attitude Theory and Measurement. New York: Wiley & Son.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of Psychological Testing (5th ed.). New York: Harper Collins.
สรพงค์ สุขเกษม, ทิพรัตน์ สิทธิวงศ์, และประหยัด จิระวรพงศ์. (2562). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบผสมผสาน รายวิชาคอมพิวเตอร์สารสนเทศขั้นพื้นฐาน สำหรับนิสิตระดับปริญญาตรี. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 21(4), 317-328.
พิศาล คงเอียด, กฤช สินธนะกุล, และจิรพันธุ์ ศรีสมพันธุ์. (2567). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้แบบผสมผสานโดยใช้การเรียนรู้แบบร่วมมือร่วมกับการตอบกลับอัตโนมัติเพื่อส่งเสริมการคิดวิเคราะห์ สำหรับนักศึกษาปริญญาตรี. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 8(3), 1541-1559.
เดชาธร บงค์บุตร. (2565). การจัดการเรียนรู้แบบผสมผสานเชิงรุก เรื่อง ความหลากหลายของสิ่งมีชีวิต สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ภายใต้สถานการณ์การแพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19). คุรุสภาวิทยาจารย์, 3(2), 50-65.
รัชพล กลัดชื่น, และจิรพันธุ์ ศรีสมพันธุ์. (2565). การพัฒนาแผนการจัดการเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐานร่วมกับแนวคิดเกมมิฟิเคชัน เพื่อเสริมสร้างทักษะการแก้ปัญหาสำหรับนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพขั้นสูง. วารสารวิชาการนอร์ทเทิร์น, 9(2), 13-27.
พลกฤต รักจุล, และสุดารัตน์ สุขเรือนทอง. (2567). การศึกษารูปแบบของคู่มือปฏิบัติงานและประสิทธิภาพการทำงานของนักศึกษาหลักสูตรบริหารธุรกิจบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ วิทยาลัยน่าน มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์. Lanna Academic Journal of Social Science, 1(3), 30-42.
พัชรินทร์ เศรษฐีชัยชนะ. (2567). การเรียนรู้แบบผสมผสานบน Platform DBAC Style เรื่อง สมการกำลังสองตัวแปรเดียว ส่งเสริมทักษะการแก้ปัญหา สำหรับต้นแบบครูผู้สอนวิชาคณิตศาสตร์ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 24(1), 92-105.
ปาริชาต เตชะ, ไตรรงค์ เปลี่ยนแสง, และจารุนันท์ ขวัญแน่น. (2566). ผลการใช้กิจกรรมการเรียนรู้แบบ ผสมผสานเพื่อส่งเสริมความสามารถ การคิดแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์สำหรับนักศึกษาครู. วารสารครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, 6(1), 251-262.
แสงเดือน เจริญฉิม, และกนิษฐา เชาว์วัฒนกุล. (2565). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนตามแนวคิดการเรียนรู้แบบผสมผสานที่ส่งเสริม ความสามารถการออกแบบกิจกรรมการเรียนรู้ สำหรับนิสิตครู. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 14(1), 185-202.
ปราณี คำจันทร์, ทัชมาศ ไทยเล็ก, และศมนนันท์ ทัศนีย์สุวรรณ. (2565). ผลลัพธ์การเรียนรู้ตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษาแห่งชาติ ตามการรับรู้ของนักศึกษาพยาบาลในการจัดการเรียนรู้แบบไฮบริด รายวิชาการวิจัยเบื้องต้นทางการพยาบาล. วารสารพยาบาลสงขลานครินทร์, 42(3), 63-73.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Institute of Vocational Education Southern Region 1 Journal
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
