การศึกษาธรณีสัณฐานและแร่วิทยาบริเวณเขาชะโงก โรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า เพื่อเป็นเส้นทางการท่องเที่ยวเชิงธรณีวิทยา
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Abstract : This research is aimed to observe a geomorphology together with dickite and related minerals in order to generate a route map of geotourism trail at Cha-Ngok area. We employ a technology of Geo-informatics to generate a digital terrain model to quantify a slope of the area. The obtained result indicates that the slope of study area varies between 2-218% % which is predominantly composed of hilly, with subordinate rolling, undulating, steep, very steep, gently undulating, level to nearly level, and extremely steep. Three campaigns of geological survey were conducted, and 57 rock samples were collected from 24 positions along the natural study trail. These samples were investigated for mineral constituents, texture and alteration evidence of each sample using polarized microscope. Mineral identification of some crucial samples was re-affirmed by X-ray diffractometer. The result reveals that Khao Cha-Ngok area is mainly made up of felsic pyroclastic rocks intercalated with rhyolite. Pyroclastic rocks show a variety of grain size ranging from fine- to coarse-grained particles. The texture and grain size of these rock samples suggest an violent explosion took place uncountable times during Triassic. Rocks that crop out along the trail could be categorized into three main groups including 1. unaltered pyroclastic rock include pyroclastic rock, ash tuff, lithic tuff, welded tuff and crystal tuff. 2. altered or replacement volcanic rocks that could be subdivided to be, firstly, dickite that form along fractures of host rocks with different thickness approximately 1-2 meters and generally show zoning high grade at the center and lower grade toward its rims. Secondly, silicified pyroclastic rocks that were replaced by silica and then became dense, tough, and hard so that their broken edges are highly sharp. Some of them could be recognized as jasper according to color. Thirdly, altered pyroclastic rock that mainly constitutes of sericite and cryptocrystalline quartz. 3. The last group of rock in the study area is rhyolite. Based on a result of this study, we define 7 recommended cites for the geotourism trail at Kaho Cha-Ngok area namely 1. old mining open pit at Bhudda cave, 2. old mining quarry at Chong Khao Khad, 3. CRMA Sign, 4. Wat Khao Cha-Ngok waterfall, 5. Rue Sri Ta Fai Shrine, 6. Phaya Nark Stair, and 7. Water Tank of CRMA (62.5 MSL). The geotourism route proposed in this study is 10.13 kilometers long.
Keywords : Geomorphology, Mineral resources, Dickite, Geotourism, Geo-informatics technology
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Copyright of all articles published is owned by CRMA Journal.
References
กรมทรัพยากรธรณี, การจำแนกเขตเพื่อการจัดการด้านธรณีวิทยาและทรัพยากรธรณีจังหวัดนครนายก. กรุงเทพฯ: สำ นักธรณีวิทยา, กรมทรัพยากรธรณี, (2557).
ธงชัย พึ่งรัศมี, “ธรณีวิทยาแหล่งแร่ดิกไคต์และเคโอลิไนต์ในหินภูเขาไฟไรโอลิติกทัฟฟ์จังหวัดสระบุรีและจังหวัดนครนายก”, ใน รายงานวิชาการ เล่มที่ 1/2555 ชุดแร่วิทยา (Mineralogy series), สงขลา: ศูนย์เครื่องมือวิทยาศาสตร์, มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, (2555).
อุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่. “จำแนกแร่ดิกไคต์และแร่ไพโรฟิลไลต์ตามหลักวิชาการป้องกันความสับสนในการทำเหมือง.” กรมอุตสาหกรรมพื้นฐานและการเหมืองแร่. https://www.dpim.go.th/. (สืบค้นเมื่อ 30 ธ.ค. 2558).
จุมพล คืนตัก, “ทรัพยากรมีค่า: แหล่งทรัพยากรแร่และหินอุตสาหกรรม.” ใน ทรัพย์ในดินสระบุรี, กรุงเทพฯ: กรมทรัพยากรธรณี, หน้า 23-29, (2531).
C.O. Choo, and Soo J.K., “Dickite and other kaolin polymorphs from an Al-rich clay deposit formed in volcanic tuff, southeastern Korea.” Clays and Clay Minerals, vol. 52, no.6, pp. 749-59, (2004).
S. Saminpanya, D. Dhamakrongart, and N. Susawee, “Dickite: a gem material for carving from Thailand. ”The Journal of Gemmology, vol. 31, no. 5-8, pp. 211-225, (2009).
R. Dowling and D. Newsome, Handbook of Geotourism. Cheltenham: Edward Elgar Publishing Limited, (2018).
R. Ólafsdóttir, “Geotourism.” Geosciences, vol. 9, no. 1, pp. 48-58, (2019).
อภิสิทธิ์ เอี่ยมหน่อ, ธรณีสัณฐานวิทยา, กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช, (2530).
M. Panizza, Environmental Geomorphology, Amsterdam: Elsevier, (1996).
O.M. McLaughlin, R.S. Haszeldine, A.E. Fallick, and G. Rogers, “The case of the missing clay, alluminium loss and secondary porosity, South Brae oil-field, North Sea.” Clay Minerals, vol. 29, pp. 651-663, (1994),
R.J. Schroeder. and J.B. Hayes, “Dickite and kaolinite in Pennsylvanian limestone of south-eastern Kansas. ”Clays and Clay Minerals, vol. 16, pp. 41-49, (1968).
สุกิจ อติพันธ์, “การตรวจแร่ดิกไคต์ จ.สระบุรีและนครนายกด้วยเทคนิคการเลี้ยวเบนของรังสีเอกซ์ (XRD).” ใน รายงานวิชาการ เล่มที่ 1/2555 ชุดแร่วิทยา (Mineralogy series), สงขลา: ศูนย์เครื่องมือวิทยาศาสตร์, มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, (2555).
สุนทรี ปัทมสูต, ธงชัย พึ่งรัศมี, เจษ จิรเจษฎา และจุมพล คืนตัก. “หินสบู่ที่เขาชะโงกจังหวัดนครนายก.” ข่าวสารการธรณี, ปีที่ 34, ฉบับที่ 7, หน้า 21-29, (2532).
สุเพชร จิรขจรกุล, ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์และการใช้โปรแกรม ARCGIS DESKTOP เวอร์ชั่น 9.1, กรุงเทพฯ: เอส อาร์ พริ้นติ้ง แมสโปรดักส์, (2549).
สุระ พัฒนเกียรติ, ระบบภูมิสารสนเทศในทางนิเวศวิทยาและสิ่งแวดล้อม, กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ยูไนเต็ดโปรดักชั่น, (2546).
S.W. Bailey, “Polymorphism of the kaolin minerals”, American Mineralogist, vol. 48, 1196-209, (1963).
กรมพัฒนาที่ดิน, คู่มือการเขียนหน่วยแผนที่ดิน, กรุงเทพฯ: สำนักสำรวจดินและวางแผนการใช้ที่ดิน, กรมพัฒนาที่ดิน, (2547).