แบบจำลองการรับรู้ประโยชน์ของระบบประกันคุณภาพมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
คำสำคัญ:
แบบจำลอง, การรับรู้, ระบบ, ประกันคุณภาพ, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อสร้างแบบจำลองการรับรู้ประโยชน์ของระบบประกันคุณภาพมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์และ เพื่อเปรียบเทียบการรับรู้ประโยชน์ของระบบประกันคุณภาพของบุคลากรมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ก่อนและหลังการทดลองรูปแบบการวิจัยเป็นแบบ One-Group Pretest-Posttest Design กลุ่มที่ศึกษา ประกอบด้วย ผู้บริหาร อาจารย์ และผู้ปฏิบัติงานด้านประกันคุณภาพจากคณะวิชา มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตบางเขน ที่สมัครใจเข้าร่วมการวิจัยครั้งนี้ จำนวน 43 คน เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบวัดความถูกต้องในการรับรู้ข้อมูลระบบประกันคุณภาพ และแบบสอบถามความคิดเห็นต่อประโยชน์ของระบบประกันคุณภาพ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล คือ ความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า แบบจำลองการรับรู้ประโยชน์ของระบบประกันคุณภาพ ในรูปแบบการฝึกอบรม ประกอบด้วยการจัดกิจกรรมในลักษณะบูรณาการองค์ความรู้ด้านประกันคุณภาพ โดยเฉพาะองค์ประกอบที่ 2 การผลิตบัณฑิต และแนวคิด/ทฤษฎีการรับรู้ประโยชน์ของระบบประกันคุณภาพ ส่วนผลการวิเคราะห์พฤติกรรมหลังการฝึกอบรมของบุคลากรพบว่ามีความรู้ในเรื่องของการรับรู้ข้อมูลระบบประกันคุณภาพที่ถูกต้องเพิ่มขึ้นมากกว่าก่อนการฝึกอบรม และพฤติกรรมหลังการฝึกอบรมพบว่าบุคลากรเห็นประโยชน์ของระบบประกันคุณภาพเพิ่มขึ้นมากกว่าก่อนการฝึกอบรม
เอกสารอ้างอิง
[2] รัตนะ บัวสนธ์. 2550. ทิศทางและอาณาบริเวณการประเมิน. กรุงเทพฯ: วี. พริ้นท์ (1991).
[3] พิมปุณยวัจน์ โพธิสาร. 2550. การประกันคุณภาพการศึกษา. ค้นเมื่อวันที่ 21 กุมภาพันธ์ 2553, จาก http://learners.in.th/file/phimphunyawat
[4] ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. 2553. จิตวิทยาบริหารงานบุคคล. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพมหานคร.
[5] วลีรัตน์ ใจสูงเนิน. 2551. การรับรู้และการใช้บริการหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้าของประชาชน: กรณีศึกษา อำเภอพระสมุทรเจดีย์ จังหวัดสมุทรปราการ. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาการสังคมและการจัดการระบบสุขภาพ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
[6] วิรัช สงวนวงศ์วาน. 2554. การจัดการและพฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: เพียร์สัน เอ็ดดูเคชั่น อินโดไชน่า.
[7] Katz Robert, L. 1990. Managing you most Important Asset. อ้างใน นพพนิต ภาระกุล. 2549. ภาพลักษณ์ของธนาคารไทยธนาคาร จำกัด (มหาชน) ในความคิดเห็นของผู้ใช้บริการ. รายงานโครงการเฉพาะบุคคลปริญญาวารสารศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารสื่อสารมวลชน คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชล มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
[8] จิตติพร ไตรทาน. 2549. ความพึงพอใจและการรับรู้ของผู้เข้าอบรมต่อสื่อเพื่อการประชาสัมพันธ์ของเทคโนธานี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
[9] วุฒิชัย อารักษ์โพชฌงค์. 2554. อิทธิพลของการรับรู้ทัศนคติและการมีส่วนร่วมที่มีต่อประสิทธิภาพการดำเนินงานของบุคลากรสายสนับสนุน มหาวิทยาลัยในกำกับของรัฐตามระบบคุณภาพภายใน. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
[10] กิจจา ไชยทนุ ผดุงชัย ภู่พัฒน์และปานเพชร ชินินทร. 2555. การศึกษาผลการดำเนินงานการประกันคุณภาพของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม. 11(2), น.215-221.
[11] Ming, Cheng. 2010. Audit cultures and quality assurance mechanisms in England: A study of their perceived impact on the work of academics. Teaching in Higher Education, 15(3), pp.259-271.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
"ข้อคิดเห็น เนื้อหา รวมทั้งการใช้ภาษาในบทความถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน"
