ยุทธศาสตร์การบริหารจัดการชนกลุ่มน้อย ในการพัฒนาท้องถิ่นเพื่อความมั่นคงของมนุษย์ : ศึกษาเฉพาะกรณีกลุ่มผู้ใช้ แรงงานชาวพม่าในพื้นที่จังหวัดภาคใต้ตอนบนของประเทศไทย

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์หลักของการวิจัย คือ 1) ยุทธศาสตร์การบริหารชนกลุ่มน้อยชาวพม่าในพื้นที่จังหวัดภาคใต้ตอนบนของประเทศไทย (จังหวัดชุมพร ระนองและพังงา) เพื่อการพัฒนาท้องถิ่นร่วมกันอย่างยั่งยืน 2) ศึกษาภาวะผู้นำด้านความมั่นคงของมนุษย์ เพื่อการพัฒนาท้องถิ่นร่วมกันอย่างยั่งยืนในพื้นที่จังหวัดภาคใต้ตอนบนของประเทศไทย (จังหวัดชุมพร ระนองและพังงา)  3) เสนอรูปแบบของยุทธศาสตร์การบริหารชนกลุ่มน้อยแรงงานชาวพม่า เพื่อการพัฒนาท้องถิ่นร่วมกันอย่างยั่งยืน ในพื้นที่จังหวัดภาคใต้ตอนบนของประเทศไทย (จังหวัดชุมพร ระนองและพังงา) ด้านระเบียบวิจัย การวิจัยครั้งนี้ใช้การวิจัยเชิงคุณภาพ จำนวนรวมทั้งสิ้นจำนวน 41 คน และการวิจัยเชิงปริมาณ โดยการแจกแบบสอบถามจำนวน 450 คน สถิติที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า

1) ยุทธศาสตร์การบริหารชนกลุ่มน้อยชาวพม่าในพื้นที่จังหวัดภาคใต้ตอนบนของประเทศไทย (จังหวัดชุมพร ระนองและพังงา) เพื่อการพัฒนาท้องถิ่นร่วมกันอย่างยั่งยืน มีความคิดเห็นเห็นว่า การบริหารจัดการแรงงานข้ามชาติ ยังคงเน้นการรักษาความมั่นคงของรัฐชาติ โดยมุ่งจัดระบบควบคุมแรงงานผิดกฎหมายที่ลักลอบเข้ามาทำงานและอยู่ในประเทศให้เข้าระบบ ได้กลายเป็นการสร้างกฎเกณฑ์ที่ซับซ้อนทำให้มีผู้ลักลอบเข้าเมืองโดยผิดกฏหมายและการค้ามนุษย์ 

2) ภาวะผู้นำด้านความมั่นคงของมนุษย์ เพื่อการพัฒนาท้องถิ่นร่วมกันอย่างยั่งยืนในพื้นที่จังหวัดภาคใต้ตอนบนของประเทศไทย (จังหวัดชุมพร ระนองและพังงา) มีความคิดเห็นว่าต้องสร้างความไว้วางใจ เพื่อทำให้สมาชิกเชื่อมั่น และยอมรับในตัวผู้นำ จึงจะสามารถนำพากลุ่มให้บรรลุเป้าหมายได้อย่างสำเร็จ

3) รูปแบบของยุทธศาสตร์การบริหารชนกลุ่มน้อยแรงงานชาวพม่า เพื่อการพัฒนาท้องถิ่นร่วมกันอย่างยั่งยืน ในพื้นที่จังหวัดภาคใต้ตอนบนของประเทศไทย (จังหวัดชุมพร ระนองและพังงา) จากอดีตถึงปัจจุบัน สรุปได้ว่า มีรูปแบบของ “ความสัมพันธ์ด้านเชื้อชาติแบบผู้สูงส่ง-ผู้ต่ำต้อยและไร้มิตรภาพ” ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบที่เหมาะสมในอนาคต คือ “การดำรงชีวิตแบบถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน ที่เท่าเทียมและเปี่ยมมนุษยธรรม”