การพัฒนาเกณฑ์การประเมินพฤติกรรมด้านทักษะที่ไม่ใช่เทคนิคของนักบินไทย

ผู้แต่ง

  • สิทธิเดช เหมืองสิน สาขาวิชาการจัดการ คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ
  • พิศมัย จารุจิตติพันธ์ คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ

คำสำคัญ:

การพัฒนาเกณฑ์, พฤติกรรมด้านทักษะ, เกณฑ์การประเมินพฤติกรรม, ทักษะที่ไม่ใช่

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาเกณฑ์การประเมินพฤติกรรมด้านทักษะที่ไม่ใช่เทคนิคของนักบินไทย มีการกำหนดวิธีวิจัยออกเป็น 2 ขั้นตอน ขั้นตอนที่ 1 การสร้างเกณฑ์การประเมินพฤติกรรมด้านทักษะที่ไม่ใช่เทคนิคของนักบินไทย แบ่งเป็น 1.1. ขั้นตอนการสร้างเกณฑ์ฯด้วยเทคนิคเดลฟาย ประชากรได้แก่ผู้ที่มีความเชี่ยวชาญด้านการประเมินพฤติกรรมของนักบินในประเทศไทย กลุ่มตัวอย่างคัดเลือกด้วยวิธีการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) โดยให้ผู้บังคับบัญชาของหน่วยงานกำหนดบุคคลที่มีความเหมาะสม รวมทั้งสิ้น 13 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ แบบสอบถามความคิดเห็นจำนวน 3 รอบ ด้วยเทคนิคเดลฟาย (Delphi Technique) และ 1.2. ขั้นตอนการสร้างเกณฑ์ฯด้วยการสอบถามจากผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการประเมิน ประชากรคือผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการประเมินสมรรถนะนักบิน กลุ่มตัวอย่างกำหนดด้วยการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น (Stratified random sampling) โดยใช้สัดส่วนจำนวนนักบินแต่ละสายการบินจำนวน 359 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ แบบสอบถามความคิดเห็นปลายปิดชนิดมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ส่วนขั้นตอนที่ 2 การทดลองใช้และประเมินคุณภาพของเกณฑ์ฯ แบ่งเป็น 2.1. ขั้นตอนการทดลองใช้และประเมินคุณภาพของเกณฑ์ฯโดยผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้อง ประชากรได้แก่ครูการบินและนักบินในสายการบินพาณิชย์ในประเทศไทย กลุ่มตัวอย่างคัดเลือกโดยใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) โดยคัดเลือกเฉพาะครูการบินที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการประเมินสมรรถนะและเคยผ่านการอบรมด้านนี้และนักบินที่เข้าร่วมฝึกอบรม รวมทั้งสิ้น 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบทดลองประเมินทักษะด้านพฤติกรรมที่ไม่ใช่เทคนิค และ แบบสอบถามความคิดเห็นเรื่องคุณภาพของเกณฑ์ฯ และ 2.2. ขั้นตอนการทดลองใช้และประเมินคุณภาพของเกณฑ์ฯโดยผู้เชี่ยวชาญ ประชากรได้แก่ผู้เชี่ยวชาญซึ่งเป็นนักบินผู้มีหน้าที่ทำการประเมินสมรรถนะของนักบินสายการบินพาณิชย์ กลุ่มตัวอย่างคัดเลือกด้วยวิธีการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) โดยให้ผู้บังคับบัญชาของสายการบินฯกำหนดบุคคลที่มีความเหมาะสม รวมทั้งสิ้น 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ แบบทดลองประเมินทักษะด้านพฤติกรรมที่ไม่ใช่เทคนิค และ แบบสอบถามความคิดเห็นเรื่องคุณภาพของเกณฑ์ฯ สถิติที่ใช้คือ ค่าร้อยละ(Percentage) ค่าเฉลี่ย (Mean) ค่ามัธยฐาน (Median) ค่าพิสัยระหว่างควอไทล์ (Interquartile Range) และค่าฐานนิยม (Mode) ผลการศึกษาพบว่าเกณฑ์การประเมินพฤติกรรมด้านทักษะที่ไม่ใช่เทคนิคของนักบินไทยประกอบด้วย 5 องค์ประกอบ แต่ละองค์ประกอบมีตัวบ่งชี้ 4 ตัวบ่งชี้รวมเป็นจำนวน 20 ตัวบ่งชี้ และมีตัวอย่างพฤติกรรมที่มีความเหมาะสมและมีความเป็นไปได้ในการเก็บข้อมูลจำนวน 105 ตัวอย่าง องค์ประกอบเกณฑ์การประเมินพฤติกรรมด้านทักษะที่ไม่ใช่เทคนิคของนักบินไทยได้แก่ องค์ประกอบที่ 1 การทำงานร่วมกัน องค์ประกอบที่ 2. ภาวะผู้นำและทักษะการจัดการ องค์ประกอบที่ 3. การตระหนักรู้ในสถานการณ์ องค์ประกอบที่ 4. การตัดสินใจและการแก้ปัญหา และ องค์ประกอบที่ 5. การสื่อสาร

เอกสารอ้างอิง

[1] Schwab, K. 2013. The Global Competitiveness Report 2013–2014, Switzerland: SRO-Kundig. P. xiii

[2] Sala-i-Martín, X. 2013. The GlobalCompetitiveness Index 2013–2014: Sustaining Growth, Building Resilience.The Global Competitiveness Report 2013–2014. Switzerland: SRO-Kundig.

[3] International Monetary Fund. 2014. Countryand Regional Perspectives , World Economic Outlook. April 2014 Recovery Strengthens, Remains Uneven,Washington.DC. International Monetary Fund Publication Services.

[4] International Air Transport Association. 2013.The industry story in 2012,IATA Annual Review 2013. IATA.

[5] สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. 2554. วิสัยทัศน์และยุทธศาสตร์การพัฒนา, แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่สิบเอ็ด พ.ศ. 2555 – 2559. สำนักนายกรัฐมนตรี.

[6] International Civil Aviation Organization. 2013.Appendix 1: Analysis of Accidents –Scheduled Commercial Air Transport, ICAO 2013 Safety Report. Montreal: InternationalCivil Aviation Organization.

[7] Civil Aviation Authority UK. 2013. Executive Summary, CAP 1036. Global Fatal Accident Review 2002 to 2011. UK, TSO (The Stationery Office) on behalf of the UK Civil Aviation Authority.

[8] Civil Aviation Authority UK. 2006. CAP 737.Crew Resource Management (CRM) Training, 2 ed. UK, TSO (The Stationery Office) on behalf of the UK Civil Aviation Authority.

[9] The JARTEL Group. 2002. Developing a Method for Evaluating Crew Resource Management Skills: A European Perspective. England. THE INTERNATIONAL JOURNAL OF AVIATION PSYCHOLOGY. 12(3). Lawrence Erlbaum Associates. Inc. Aberdeen University

[10] กรมการบินพลเรือน. 2497. พระราชบัญญัติ ในการเดินอากาศ 2497. หมวด 5 เรื่องผู้ประจำหน้าที่. กรมการบินพลเรือน.

[11] Macmillan, Thomas T.1971. The Delphi Technique, paper presented at the annual meeting of the California Junior Colleges Association Commission on Research and Development (3 May 1971), Monterey,California

[12] มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.แนวทางการพัฒนาระบบสมรรถนะเพื่อพัฒนาการบริหารทรัพยากรบุคคล.ค้นเมื่อวันที่ 3 มีนาคม 2556, จาก https://competency.rmutp.ac.th.

[13] B. Klampfer, R. Flin, R.L. Helmreich, R.Hausler, B. Sexton, G. Fletcher, P. Field, S.Staender, K. Lauche, P. Dieckmann and A.Amacher. 2001. ENHANCING ERFORMANCE IN HIGH RISK ENVIRONMENTS:Recommendations for the use of Behavioural Markers. Swiss Federal Institute of Technology (ETH) Zurich

[14] กรมการบินพลเรือน.2553.ระเบียบกรมการบินพลเรือน ว่าด้วยการรับรองหลักสูตรการบริหารทรัพยากรบุคคลด้านการบิน (Crew Resource Management:CRM). 2553. กรมการบินพลเรือน

[15] The Human Factors Group. 2013. CRM Behavioural marker systems. Retrieved October 01, 2013, from www.raes-hfg.com/reports/CRM_Behavioural_marker_systems.doc ()

[16] Thai Airways International PCL. 2011.CRM THAI. Flight Crew ResourceTraining Department. Bangkok: Thai Airways International PCL

[17] Roth, W.-M., & Marvin, T.J. 2013. Assessment of non-technical skills: From measurement to categorization modeled by fuzzy logic. Aviation Psychology and applied Human Factors.

[18] LMQ. 2013. LMQ HF Model - Non Technical Skills Assessment Form.(n.p.)

[19] จันทร์จิรา ภมรศิลปธรรม. 2550-2551.ความคิดเห็นของครูและนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ (ปวช.).วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม. 7(1). น. 87-99.

[20] ศตวัฒน์ มงคลดิษฐ และคณะ. การพัฒนาแบบวัดภาคปฏิบัติวิชาเครื่องมือวัดไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์สาขาวิชาช่างอิเล็กทรอนิกส์ตามหลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพ.วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม. 11(2) น. 81.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2014-12-31

รูปแบบการอ้างอิง

เหมืองสิน ส., & จารุจิตติพันธ์ พ. (2014). การพัฒนาเกณฑ์การประเมินพฤติกรรมด้านทักษะที่ไม่ใช่เทคนิคของนักบินไทย. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 13(3), 51–58. สืบค้น จาก https://ph01.tci-thaijo.org/index.php/JIE/article/view/126739

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย