ปัจจัยที่ส่งผลต่อความมีวินัยในตนเองของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 2 กรุงเทพมหานคร
คำสำคัญ:
ปัจจัยที่ส่งผลต่อความมีวินัยในตนเอง, วินัยในตนเอง, นักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น, สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา, เขต 2, กรุงเทพมหานครบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความมีวินัยในตนเอง ความคิดเห็นของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นเกี่ยวกับปัจจัยที่ส่งผลต่อความมีวินัยในตนเอง และศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อความมีวินัยในตนเองของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นของสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 2 กรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยคือนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นใน สพม. 2 กทม. ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2555 จำนวน 382 คน สุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบแบ่งกลุ่ม (cluster random sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์โดยการหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยและค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานโดยการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ (Multiple Regression) แบบขั้นตอน (Stepwise)
ผลการวิจัยพบว่า
- นักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 2 กรุงเทพมหานคร มีวินัยในตนเองทั่วไป ภาพรวม (x̄=4.07) และรายด้านอยู่ในระดับมาก
- นักเรียนมีความคิดเห็นเกี่ยวกับปัจจัยที่ส่งผลต่อความมีวินัยในตนเองทั่วไปภาพรวม (x̄=4.12) และรายด้านอยู่ในระดับมาก
- ปัจจัยที่ส่งผลต่อความมีวินัยในตนเองของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 2 กรุงเทพมหานคร ประกอบด้วย 5 ปัจจัย คือ 1) สัมพันธภาพระหว่างนักเรียนกับครู 2) สัมพันธภาพระหว่างนักเรียนกับเพื่อน 3) สภาพแวดล้อมทางสังคม 4) การปฏิบัติตนของครูผู้สอน และ 5) การปฏิบัติตนของผู้ปกครอง ปัจจัยทั้ง 5 สามารถอธิบายการเปลี่ยนแปลงความมีวินัยในตนเองร่วมกันได้ร้อยละ 60.90
เขียนเป็นสมการคะแนนดิบและคะแนนมาตรฐานได้ดังนี้
= .647 + 0.358 (X5) + 0.124 (X3) + 0.147 (X4) + 0.101(X1) + 0.085 (X2)
= 0.449 (Zx5) + 0.156 (Zx3) + 0.154 (Zx4) + 0.120 (Zx1) + 0.091 (Zx2)
เอกสารอ้างอิง
[1] คณะกรรมการส่งเสริมการพัฒนาเด็กและเยาวชน แห่งชาติ. 2554. รายงานการประชุมคณะกรรมการ ส่งเสริมการพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ ครั้งที่ 1/2555. กรุงเทพฯ : กระทรวงการพัฒนา สังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
[2] กระทรวงศึกษาธิการ. 2551. หลักสูตรแกนกลาง การศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่ง ประเทศไทย.
[3] บุญยงค์ นิสภวาณิชย์. 2525. การทดลองสอนความ มีระเบียบวินัยแก่เด็กที่มีระดับพัฒนาการทางสติปัญญา ต่างกันโดยวิธีกลุ่มสัมพันธ์. วิทยานิพนธ์การศึกษา มหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาพัฒนาการ. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
[4] Dade, Clarence Edward. 1998. A Description and Analysis of the Perception of student in the Gang Reaction Program in an Urban High school (Urban Education). Dissertation Abstracts International, 58(10), p. 3820-A.
[5] ดวงเดือน พันธุมนาวิน. 2524. พฤติกรรมศาสตร์ เล่ม 2 : จิตวิทยาจริยธรรมและจิตวิทยาภาษา. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
[6] Sheviakov, G.V. and Fritz. 1955. Discipline for Today’s Children and Youth. Association for Suprision and Curriculum Development Washington DC.
[7] อุมาพร ตรังคสัมบัติ. 2542. สร้างวินัย ให้ลูกคุณ : หนังสือสำหรับพ่อแม่. กรุงเทพฯ: ซันต้าการพิมพ์.
[8] สิรินภรณ์ บุญสำเร็จ. 2546. ตัวแปรที่ส่งผลต่อ พฤติกรรมความมีระเบียบวินัยของนักเรียนระดับ ประกาศนียบัตรวิชาชีพวิทยาลัยเทคนิค เขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์อุตสาหกรรมมหาบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอนอาชีวศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย สถาบันเทคโนโลยี พระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
[9] กฤษจา ดอนทอง. 2549. ปัจจัยที่สัมพันธ์กับวินัย ของนักเรียนนักศึกษาวิทยาลัยเทคนิคนครปฐม. สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการบริหารศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
[10] มะลิวัลย์ พร้อมจิตร. 2547. ตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับ การมีวินัยในตนเองของนักเรียน นักศึกษาโรงเรียน พณิชยการสุโขทัย สังกัดสำนักงานคณะกรรมการ การศึกษาเอกชน เขตดุสิต กรุงเทพมหานคร ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชา จิตวิทยาการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ.
[11] ปัญญาวดี ชมสุวรรณ. 2552. การศึกษาปัจจัยบาง ประการที่มีผลต่อความมีวินัยในตนเองของนักเรียน ช่วงชั้นที่ 3 โรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษานนทบุรีเขต 2. วิทยานิพนธ์การศึกษา มหาบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยและสถิติทางการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
[12] ธีระภาภรณ์ ดงอนนท์. 2552. ปัจจัยที่ส่งผลต่อ ความมีวินัยในเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาเลย เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหาร การศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
[13] Krejcie, Robert V. and Daryle, W. Morgan. 1970. Determining Sample Size for Research Activities, Educational and Psychological Measurement, 30(3), p. 608.
[14] ดุสิต น้ำฝน. 2529. การถ่ายทอดลักษณะความเป็น ทหารกับความยึดมั่นผูกพันต่ออาชีพ : ศึกษากรณี นักเรียนนายเรืออากาศ. วิทยานิพนธสังคมสงเคราะห ศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาสังคมสงเคราะหศาสตร. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
[15] เกษราภรณ์ จันทร์ยุ้ยและคณะ. 2552. ปัจจัยที่ส่งผล ต่อความมีวินัยในตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ปีที่ 1 จังหวัดพิษณุโลก. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์ มหาบัณฑิต สาขาวิจัยและประเมินผล. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยนเรศวร.
[16] เอมอัชรา โคตรแก้ว ผดุงชัย ภู่พัฒน์ และอำนาจ ตั้งเจริญชัย. 2555. ปัจจัยที่ส่งผลต่อผล สัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษา ประเภทวิชา บริหารธุรกิจระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง วิทยาลัยอาชีวศึกษา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 10(3), น.246-254
[17] ลำไย สีหามาตย์. 2546. ความสัมพันธ์ระหว่างการ อบรมเลี้ยงดูกับความมีวินัยในตนเองของนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่มีผู้ปกครองคนเดียว. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
[2] กระทรวงศึกษาธิการ. 2551. หลักสูตรแกนกลาง การศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่ง ประเทศไทย.
[3] บุญยงค์ นิสภวาณิชย์. 2525. การทดลองสอนความ มีระเบียบวินัยแก่เด็กที่มีระดับพัฒนาการทางสติปัญญา ต่างกันโดยวิธีกลุ่มสัมพันธ์. วิทยานิพนธ์การศึกษา มหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาพัฒนาการ. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
[4] Dade, Clarence Edward. 1998. A Description and Analysis of the Perception of student in the Gang Reaction Program in an Urban High school (Urban Education). Dissertation Abstracts International, 58(10), p. 3820-A.
[5] ดวงเดือน พันธุมนาวิน. 2524. พฤติกรรมศาสตร์ เล่ม 2 : จิตวิทยาจริยธรรมและจิตวิทยาภาษา. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
[6] Sheviakov, G.V. and Fritz. 1955. Discipline for Today’s Children and Youth. Association for Suprision and Curriculum Development Washington DC.
[7] อุมาพร ตรังคสัมบัติ. 2542. สร้างวินัย ให้ลูกคุณ : หนังสือสำหรับพ่อแม่. กรุงเทพฯ: ซันต้าการพิมพ์.
[8] สิรินภรณ์ บุญสำเร็จ. 2546. ตัวแปรที่ส่งผลต่อ พฤติกรรมความมีระเบียบวินัยของนักเรียนระดับ ประกาศนียบัตรวิชาชีพวิทยาลัยเทคนิค เขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์อุตสาหกรรมมหาบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอนอาชีวศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย สถาบันเทคโนโลยี พระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
[9] กฤษจา ดอนทอง. 2549. ปัจจัยที่สัมพันธ์กับวินัย ของนักเรียนนักศึกษาวิทยาลัยเทคนิคนครปฐม. สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการบริหารศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
[10] มะลิวัลย์ พร้อมจิตร. 2547. ตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับ การมีวินัยในตนเองของนักเรียน นักศึกษาโรงเรียน พณิชยการสุโขทัย สังกัดสำนักงานคณะกรรมการ การศึกษาเอกชน เขตดุสิต กรุงเทพมหานคร ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชา จิตวิทยาการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ.
[11] ปัญญาวดี ชมสุวรรณ. 2552. การศึกษาปัจจัยบาง ประการที่มีผลต่อความมีวินัยในตนเองของนักเรียน ช่วงชั้นที่ 3 โรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษานนทบุรีเขต 2. วิทยานิพนธ์การศึกษา มหาบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยและสถิติทางการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
[12] ธีระภาภรณ์ ดงอนนท์. 2552. ปัจจัยที่ส่งผลต่อ ความมีวินัยในเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาเลย เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหาร การศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
[13] Krejcie, Robert V. and Daryle, W. Morgan. 1970. Determining Sample Size for Research Activities, Educational and Psychological Measurement, 30(3), p. 608.
[14] ดุสิต น้ำฝน. 2529. การถ่ายทอดลักษณะความเป็น ทหารกับความยึดมั่นผูกพันต่ออาชีพ : ศึกษากรณี นักเรียนนายเรืออากาศ. วิทยานิพนธสังคมสงเคราะห ศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาสังคมสงเคราะหศาสตร. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
[15] เกษราภรณ์ จันทร์ยุ้ยและคณะ. 2552. ปัจจัยที่ส่งผล ต่อความมีวินัยในตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ปีที่ 1 จังหวัดพิษณุโลก. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์ มหาบัณฑิต สาขาวิจัยและประเมินผล. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยนเรศวร.
[16] เอมอัชรา โคตรแก้ว ผดุงชัย ภู่พัฒน์ และอำนาจ ตั้งเจริญชัย. 2555. ปัจจัยที่ส่งผลต่อผล สัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษา ประเภทวิชา บริหารธุรกิจระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง วิทยาลัยอาชีวศึกษา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 10(3), น.246-254
[17] ลำไย สีหามาตย์. 2546. ความสัมพันธ์ระหว่างการ อบรมเลี้ยงดูกับความมีวินัยในตนเองของนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่มีผู้ปกครองคนเดียว. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
2015-04-30
รูปแบบการอ้างอิง
ธงศิลา ส., ตั้งคุณานันต์ ป., & บุญธิมา ร. (2015). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความมีวินัยในตนเองของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 2 กรุงเทพมหานคร. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 14(1), 266–274. สืบค้น จาก https://ph01.tci-thaijo.org/index.php/JIE/article/view/124494
ฉบับ
ประเภทบทความ
บทความวิจัย
สัญญาอนุญาต
"ข้อคิดเห็น เนื้อหา รวมทั้งการใช้ภาษาในบทความถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน"
