กลยุทธ์การจัดการอย่างยั่งยืนสำหรับการอนุรักษ์ศิลปสถาปัตยกรรมของตลาดพื้นถิ่นที่มีอายุมากกว่า 100 ปี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการอนุรักษ์ศิลปสถาปัตยกรรมอย่างยั่งยืนและเพื่อศึกษาพัฒนากลยุทธ์การจัดการสำหรับตลาดพื้นถิ่นที่มีอายุมากกว่า 100 ปี เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม โดยชุมชนมีส่วนร่วมในกระบวนการค้นหาปัญหา ความต้องการ กำหนดแนวทางวางแผนแก้ไขปัญหา กำหนดแผนปฏิบัติการ และแผนการประเมินผล พื้นที่ในการวิจัย คือ ตลาดบางหลวง ร.ศ.122 อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม ผู้ให้ข้อมูล ได้แก่ กรรมการบริหารตลาด องค์การบริหารส่วนท้องถิ่น เจ้าของร้านค้า ผู้เชี่ยวชาญทางด้านศิลปสถาปัตยกรรม ด้านตลาดพื้นถิ่น ด้านการอนุรักษ์ศิลปสถาปัตยกรรม ด้านกลยุทธ์การจัดการที่ยั่งยืน และ กลุ่มนักท่องเที่ยว เก็บรวบรวมข้อมูลโดย การสังเกตและการจดบันทึก การสัมภาษณ์เชิงลึก การสนทนากลุ่ม และการสัมมนา การวิเคราะห์ข้อมูลด้านเนื้อหาเพื่อสรุปหาองค์ประกอบหลักและนำไปเชื่อมโยงความสัมพันธ์ในการทำการวิจัย
ผลการวิจัยสรุปได้ว่าศิลปสถาปัตยกรรมของตลาดบางหลวง ร.ศ.122 ที่ควรอนุรักษ์ได้แก่ 1) อาคารเรือนแถวไม้ตลาดบางหลวง 2) ศาลเจ้าแม่ทับทิมและโรงเจบ้วนฮกตึ้ง 3)วัดบางหลวง และ 4)โรงเรียนเจี้ยนหัว การดำเนินการอนุรักษ์มีการศึกษาวิจัยและวิเคราะห์ประวัติโครงสร้างอาคาร สำรวจอาคารและจำแนกวัสดุดั้งเดิม วางแผนการทำงานให้เป็นไปตามหลักการของการอนุรักษ์ ผู้เชี่ยวชาญและจัดหาสกุลช่างที่เหมาะสม บันทึกการทำงานทั้งหมด และ จัดตั้งหน่วยงานบำรุงรักษาตามขั้นตอนที่กำหนด ทั้งนี้การปรับปรุงอาคารจะต้องเป็นไปตามมาตรฐานและแนวทางของพื้นที่อนุรักษ์ด้านอาคารทางประวัติศาสตร์ มีการจัดทำเอกสารทางวิชาการในการขึ้นทะเบียนจากกรมศิลปากร และผลการศึกษาพัฒนากลยุทธ์การจัดการอย่างยั่งยืนสำหรับการอนุรักษ์ศิลปสถาปัตยกรรมของตลาดบางหลวง ร.ศ.122 สรุปได้ 5 ด้าน คือ 1) กลยุทธ์ด้านความสัมพันธ์กับผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย 2) กลยุทธ์ด้านการดำเนินการ 3) กลยุทธ์ด้านทรัพยากรมนุษย์ 4) กลยุทธ์ด้านการประชาสัมพันธ์ และ5) กลยุทธ์ด้านการเงิน
ข้อเสนอแนะให้ชุมชนตลาดบางหลวง ร.ศ.122 กรรมการบริษัทสหสามัคคีบางหลวง คณะกรรมการพัฒนาตลาดบางหลวง หน่วยงานของรัฐระดับท้องถิ่น ระดับรัฐ หน่วยงานท้องถิ่น และนักการเมืองท้องถิ่น ควรบูรณาการหน้าที่เข้าด้วยกันดังนี้ คือ ดำเนินการอนุรักษ์ศิลปสถาปัตยกรรมของตลาดพื้นถิ่นที่มีอายุมากกว่า 100 ปี โดยยึดตามมาตรฐานของการอนุรักษ์ศิลปสถาปัตยกรรมอย่างยั่งยืนเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม พลังงานและสิ่งแวดล้อมไทย การอนุรักษ์อาคารทางประวัติศาสตร์ และยูเนสโก ในด้านนำกลยุทธ์การจัดการอย่างยั่งยืนสำหรับการอนุรักษ์ศิลปสถาปัตยกรรมไปใช้กับชุมชนตลาด นำปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จไปดำเนินการศึกษาเอกลักษณ์ การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม และมีการวิจัยเพื่อพัฒนาเกณฑ์ของตัวชี้วัดไปพัฒนาอย่างต่อเนื่องเพื่อสร้างเกณฑ์การประเมินกลยุทธ์ว่ามีผลเพิ่มขึ้นหรือลดลงมากหรือน้อยใน 4 ด้าน คือ ด้านเศรษฐกิจ ด้านสังคม ด้านสิ่งแวดล้อม และ ด้านการอนุรักษ์ศิลปสถาปัตยกรรมตลาดพื้นถิ่นที่มีอายุมากกว่า 100 ปี ของชุมชนตลาดบางหลวง ร.ศ.122
Article Details
"ข้อคิดเห็น เนื้อหา รวมทั้งการใช้ภาษาในบทความถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน"
References
[2] ปองขวัญ สุขวัฒนา ลาซูส. 2556. ทิศทางการพัฒนาตลาดเก่าในเชิงอนุรักษ์ เพื่อรองรับประชาคมอาเซียน.กรุงเทพฯ: งานตำราและเอกสารการพิมพ์.คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
[3] ศรีศักร วัลลิโภดม. 2547. การพัฒนาตลาดสามชุกในเชิงอนุรักษ์. กรุงเทพฯ: งานตำราและเอกสารการพิมพ์. คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
[4] ศรีศักร วัลลิโภดม. 2539. ความเป็นมนุษย์กับการเป็นนักมานุษยวิทยาประสบการณ์ ภาคสนามในภาคกลาง ในประสบการณ์ทางมานุษยวิทยาข้ามวัฒนธรรม. ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธรมหาวิทยาลัยศิลปากร
[5] คณะกรรมการบริหารตลาดสามชุก. 2551. การประชุมสัมมนาแผนกลยุทธ์ตลาดสามชุก 100 ปี. อำเภอ สามชุก จังหวัดสุพรรณบุรี.
[6] NHPA 1966. The National Historic Preservation Act. (NHPA; Public Law 89-665; 16 U.S.C. 470 et seq.)
[7] Daniel Edward Williams. 2007. Sustainable design : ecology, architecture,planning. Hoboken : Wiley,
[8] Ricky W. Griffin.1999. Management,Eleventh Edition. USA. South-Western 5191 Natorp Boukvard Mason,OH 45040.
[9] Kotlor Phillip. 2008. Principle of Marketing. Financial Times Prentice Hall.
[10] Armstrong, Michael. 2006. A hand Book of Human Resource Management Practic.UK: Kogan Page Limited 120 Pentonvill Road London N19JN.
[11] อัจฉรา จันทร์ฉาย. 2552. เอกสารประกอบการสอนวิชาการจัดการธุรกิจแบบยั่งยืน. สาขาวิชาการจัดการ ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. บัณฑิตวิยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม.
[12] Lowthrop Karen. 2014. Hill Holt Wood and Environmental Social Enterprise. \Forest in Lincolnshire. UK.
[13] Kemmis, S. and McTaggart, R. (1981, 1982, 1988) The Action Research Planner.Deakin University Press, First edition, 1981;Second edition, 1982; Third edition, 1988
[14] Wan Hashimah Wan Ismail and Shamsuddin, Shuhana. (2005). The Old Shophouses as Part of Malaysian Urban Heritage : The Current Dilimma. 8th International Conference of The Asain Planning Schools Association 11-14 th. September 2005 Department of Architecture Faculty of Built Environment University Teknologi Malaysia
[15] พิชัย สดภิบาล. 2547. การพัฒนาตลาดสามชุกในเชิงอนุรักษ์. กรุงเทพฯ : งานตำราและเอกสารการพิมพ์. คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม. สจล.
[16] สมคิด จิระทัศนกุล. 2556. งานออกแบบสถาปัตยกรรมไทยฝีพระหัตถ์สมเด็จฯ เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์. สถาบันศิลปะสถาปัตยกรรมสถาปัตยกรรมไทยเฉลิมพระเกียรติ. มูลนิธินริศรานุวัดติวงศ์
[17] Goldfarb Sara Langmead. 2009. Sustainable Heritage : Retrofittng Historic Building For Improved Environmental Performance. Master Thesis, the Faculty of the Graduate School of the University of Maryland, College Park.
[18] กรรมาธิการอนุรักษ์ศิลปสถาปัตยกรรม.2557. หลักเกณฑ์ในการพิจารณารางวัลรางวัลอนุรักษ์ศิลปะสถาปัตยกรรมดีเด่น. กรุงเทพฯ : สมาคมสถาปนิกสยามในพระบรมราชูปถัมภ์.
[20] การเคหะแห่งชาติ กองบรรณาธิการ. 2555. อารยสถาปัตย์เพื่อคนทั้งมวล. วารสารบ้านและเมืองเพื่อการพัฒนาบ้านและเมือง. ฉบับที่ 16 ตุลาคม - ธันวาคม. 2555.
[21] พิชัย สดภิบาล. 2554. ความรับผิดชอบต่อสังคมที่ยั่งยืนของผู้ดำเนินธุรกิจบริการประเภทรีสอร์ทในภาคเหนือของประเทศไทย. ในการประชุมวิชาการระดับชาติทางศิลปศาสตร์ประยุกต์ ครั้งที่ 2 วันที่ 20 สิงหาคม 2554. (132-140) กรุงเทพฯ. งานตำราและเอกสารการพิมพ์. คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม.
[22] UNESCO. 2010. Managing Disaster Risks for World Heritage. United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization.
[23] UNESCO. 1987.Chapter 10 From the Periphery to the Core of Decision Making - Options for Action.
[24] U.S. Green Building Council. (2009).LEED 2009 for neighborhood development. Retrieved http://www.usgbc.org/DisplayPage.aspx?CMSPageID=148
[25] พัสตราภรณ์ ทิพยโสธร. 2550.การขยายตัวของเมืองและสภาพแวดล้อมที่อยู่อาศัยในเขตเมืองหลวงชั้นนอกกรณีศึกษา เขตลาดกระบัง. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 7 (1) ,น.1-12