การศึกษาภูมิทัศน์วัฒนธรรมชุมชนย่านวัดพระธาตุหริภุญชัยเพื่อการออกแบบผลิตภัณฑ์สาธารณะ
คำสำคัญ:
ภูมิทัศน์วัฒนธรรม, ชุมชนย่านวัดพระธาตุหริภุญชัย, ผลิตภัณฑ์สาธารณะ, หริภุญชัยบทคัดย่อ
การศึกษาภูมิทัศน์วัฒนธรรมชุมชนย่านวัดพระธาตุหริภุญชัยเพื่อการออกแบบผลิตภัณฑ์สาธารณะ มีวัตถุประสงค์ในการวิจัย 3 ประการ คือ 1) ศึกษาบริบทชุมชนย่านวัดพระธาตุหริภุญชัยที่ประกอบไปด้วย ประวัติศาสตร์และความเป็นมาของชุมชน สภาพสังคมและวิถีชีวิต ประเพณีและวัฒนธรรม และนโยบายการพัฒนาเมือง 2) ออกแบบผลิตภัณฑ์สาธารณะประเภทป้ายถนนสำหรับ 4 ชุมชน ที่มีอัตลักษณ์แตกต่างกัน 3) สำรวจความคิดเห็นของคนในบริเวณชุมชนย่านวัดพระธาตุหริภุญชัยที่มีต่อการออกแบบผลิตภัณฑ์สาธารณะ
กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้เป็นประชากรที่อาศัยอยู่ในชุมชนย่านวัดพระธาตุหริภุญชัย ซึ่งประกอบด้วย 4 ชุมชน ได้แก่ ชุมชนบ้านท่า-ท่านาง จำนวน 154 คน ชุมชนศรีบุญเรือง จำนวน 108 คน ชุมชนชัยมงคล จำนวน 168 คน และชุมชนท่าขาม-บ้านฮ่อม จำนวน 232 คน โดยการสุ่มตัวอย่างแบบใช้ความน่าจะเป็น โดยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น
ผลการวิจัยพบว่า คนในชุมชนชัยมงคลมีความคิดเห็นต่อผลิตภัณฑ์สาธารณะประเภทป้ายถนนในภาพรวมอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.76 และความคิดเห็นของชุมชนที่มีต่อนโยบายการพัฒนาและการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนชัยมงคล พบว่า คนในชุมชนมีความคิดเห็นโดยรวมอยู่ในระดับมาก คือมีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 3.80, คนในชุมชนศรีบุญเรืองมีความคิดเห็นต่อผลิตภัณฑ์สาธารณะประเภทป้ายถนนในภาพรวมอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.73 และความคิดเห็นของชุมชนที่มีต่อนโยบายการพัฒนาและการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนศรีบุญเรือง พบว่า คนในชุมชนมีความคิดเห็นโดยรวมอยู่ในระดับมาก คือมีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 3.98, คนในชุมชนบ้านท่า-ท่านางมีความคิดเห็นต่อผลิตภัณฑ์สาธารณะประเภทป้ายถนนในภาพรวมอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.06 และความคิดเห็นของชุมชนที่มีต่อนโยบายการพัฒนาและการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนบ้านท่า-ท่านางพบว่า คนในชุมชนมีความคิดเห็นโดยรวมอยู่ในระดับดี คือมีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 4.26 และคนในชุมชนท่าขาม-บ้านฮ่อมมีความคิดเห็นต่อผลิตภัณฑ์สาธารณะประเภทป้ายถนนในภาพรวมอยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.19 และ ความคิดเห็นของชุมชนที่มีต่อนโยบายการพัฒนาและการมีส่วนร่วมของคนในชุมชนท่าขาม-บ้านฮ่อม พบว่า คนในชุมชนมีความคิดเห็นโดยรวมอยู่ในระดับมาก คือมีค่าเฉลี่ย เท่ากับ 4.10
สรุปโดยภาพรวมของความคิดเห็น ชุมชนต่างๆ ต้องการให้โครงการต่างๆ ในการพัฒนาเมืองลำพูน อยากให้ชุมชนได้มีส่วนร่วมในโครงการต่างๆ และการออกแบบผลิตภัณฑ์ควรเน้นอัตลักษณ์ที่ชัดเจนและสามารถเข้ากับภูมิทัศน์เมืองหริภุญชัย
เอกสารอ้างอิง
[2] อภิญญา เฟื่องฟูกิจ. 2546. อัตลักษณ์. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
[3] บุญชม ศรีสะอาด. 2535. การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 2 กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาสน์.
[4] ล้วน สายยศและอังคณา สายยศ. 2538. เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาสน์.
[5] วาโร เพ็งสวัสดิ์. 2551. วิธีวิทยาการวิจัย.กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาสน์.
[6] William R. Shadish, 1998. Theory of Evaluation. Available from https://www.stesapes.med.ulg.ac.be/Documents_electroniques/EVA/EVA-GEN/ELE%20EVA-GEN%207231.pdf
[7] สำนักนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. 2555 การเตรียมการขึ้นทะเบียนเป็นเมืองมรดกโลก. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: www.onep.go.th (วันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2557).
[8] พรชัย สุตันไชยนนท์. 2537. การศึกษาจินตภาพเมืองลำพูนเพื่อการอนุรักษ์. วิทยานิพนธ์หลักสูตรการวางแผนภาคและเมืองมหาบัณฑิต ภาควิชาการวางแผนภาคและเมืองบัณฑิตวิทยาลัย. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
[9] ธเนศ ภิรมย์การ และคณะ. 2556. การพัฒนาวัสดุจากพืชวงศ์หญ้าร่วมกับเศษวัสดุจากการเกษตรกรรมเพื่อประยุกต์ใช้ในการออกแบบผลิตภัณฑ์. วารสารครุศาสตร์ อุตสาหกรรม, 12(2), น.69-76.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
"ข้อคิดเห็น เนื้อหา รวมทั้งการใช้ภาษาในบทความถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน"