สภาพแวดล้อมของอาคารเรียนสถาปัตยกรรรมที่เอื้อต่อการเรียนรู้ด้วยตนเอง กรณีศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน

บทคัดย่อ

การวิจัยสภาพแวดล้อมของอาคารเรียนสถาปัตยกรรมที่เอื้อต่อการเรียนรู้ด้วยตนเอง กรณีศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมการเรียนรู้ด้วยตนเองของนักศึกษา และลักษณะสภาพแวดล้อมของอาคารเรียนสถาปัตยกรรมที่เอื้อต่อการเรียนรู้ด้วยตนเอง กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาระดับปริญญาตรี สาขาวิชาสถาปัตยกรรม สาขาวิชาสถาปัตยกรรมภายใน และสาขาวิชาการจัดการผังเมือง จำนวน 196 คน การวิจัยรูปแบบผสมผสานเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แบบสำรวจ แบบสังเกต และแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพประกอบกับข้อมูลเชิงปริมาณโดยสถิติพรรณนาด้วยค่าความถี่ ร้อยละ

     ผลการวิจัยพบว่า 1) พฤติกรรมการเรียนรู้ด้วยตนเองผ่านพฤติกรรมนอกเวลาเรียนตามธรรมชาติของนักศึกษา มักมีการรวมกลุ่มอยู่ในบริเวณที่มีสภาพอากาศสบาย ลักษณะพื้นที่กึ่งเปิดโล่ง ใช้มือถือสืบค้นข้อมูลทางอินเทอร์เน็ต กิจกรรมประชุม ทำงานกลุ่ม ทำการบ้าน ผสมกับการพักผ่อน 2) ลักษณะสภาพแวดล้อมของอาคารเรียนสถาปัตยกรรมควรเอื้อต่อการเรียนรู้ด้วยตนเองในทุกที่ทุกเวลาและเหมาะสมต่อการเรียนรู้เชิงสร้างสรรค์ การมีสภาพอากาศที่เหมาะสมเป็นปัจจัยสำคัญที่ช่วยให้นักศึกษาเรียนรู้อย่างมีความสุข คำนึงถึงการมีพื้นที่สีเขียวหรือธรรมชาติในบริเวณต่างๆของอาคารเรียนเพื่อสร้างสภาวะสบายช่วยให้มีสมาธิส่งผลให้ทำงานได้ดี สภาพแวดล้อมการเรียนรู้ควรมีสัญญานอินเทอร์เน็ตครอบคลุม มีพื้นที่พักผ่อนหย่อนใจ รวมถึงมีพื้นที่ส่วนกลางสำหรับทำงานร่วมกันได้อย่างยืดหยุ่น อยู่ในตำแหน่งที่เข้าถึงได้ง่าย รูปแบบเป็นกันเอง ร้อยละ 57.10 ลักษณะพื้นที่แบบกั้นบางส่วน ร้อยละ 48.00 สีโทนเย็น ร้อยละ 82.10 จัดเฟอร์นิเจอร์แบบผสมหลากหลาย ร้อยละ 57.70 ที่นั่งแบบกลุ่ม 3-4 คน ร้อยละ 40.30 และมีบรรยากาศผ่อนคลาย ร้อยละ 62.20