การศึกษาลักษณะมุ่งอนาคตด้วยทักษะชีวิตของนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ
คำสำคัญ:
ลักษณะมุ่งอนาคต, ทักษะชีวิต, นักศึกษาระดับปริญญาตรีบทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบความคิดเห็นของนักศึกษาที่มีต่อลักษณะมุ่งอนาคตด้วยทักษะชีวิตของนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ โดยจำแนกตาม เพศสาขาวิชา และระดับชั้นปี กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักศึกษาคณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ ศูนย์นนทบุรี กำลังศึกษาในภาคเรียนที่ 2/2559 จำนวน 186 คน ด้วยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบชั้นภูมิอย่างมีสัดส่วนจากประชากร 233 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์สำเร็จรูปที่ใช้สถิติ คือ ความเที่ยงตรง ความเชื่อมั่น ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าเฉลี่ยระหว่างกลุ่มประชากรสองกลุ่มที่เป็นอิสระกัน การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียวเพื่อทดสอบความแตกต่างค่าเฉลี่ยระหว่างกลุ่มประชากรมากกว่าสองกลุ่ม และการทดสอบความแตกต่างระหว่างค่าเฉลี่ยรายคู่โดยวิธีการของเชฟเฟ่ (Scheffe Method)
ผลการวิจัยพบว่า ความคิดเห็นของนักศึกษาที่มีต่อลักษณะมุ่งอนาคตด้วยทักษะชีวิตของนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ โดยรวมของรายองค์ประกอบทักษะชีวิตทั้ง 3 ด้าน อยู่ในระดับสูง ( = 3.79) และเมื่อเปรียบเทียบความคิดเห็นของนักศึกษาที่มีต่อลักษณะมุ่งอนาคตด้วยทักษะชีวิตของนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ พบว่า นักศึกษาที่มีเพศแตกต่างกันมีความคิดเห็นโดยรวมแตกต่างกันคือ เพศหญิง (
= 3.91) มีลักษณะมุ่งอนาคตสูงกว่าเพศชาย (
= 3.86) นักศึกษาที่เรียนในสาขาวิชาแตกต่างกันมีความคิดเห็นโดยรวมแตกต่างกันคือ สาขาวิชาวิศวกรรมอุตสาหการ (
= 4.06) มีลักษณะมุ่งอนาคตสูงกว่าสาขาวิชาวิศวกรรมไฟฟ้า (
= 3.71) และนักศึกษาที่เรียนในระดับชั้นปีที่แตกต่างกันมีความคิดเห็นโดยรวมแตกต่างกันคือ ในระดับชั้นปีที่ 2 (
= 4.11) มีลักษณะมุ่งอนาคตสูงกว่าในระดับชั้นปีที่ 4 (
= 3.77)
เอกสารอ้างอิง
[2] Office of the Higher Education Commission. 2009. Thai Qualifications Framework for Higher Education. [online]. Retrieved November 21, 2016, from https://www.mua.go.th/users/tqf-hed/
[3] Bureau of Academic Affairs and Educational Standards. 2008. Development of Life Skills in the Basic Education Commission. Bangkok: Office of the Basic Education Commission.
[4] Chusri Wongrattana. 2001. Techniques for using statistics for research. Bangkok. Charoenphol Publishing.
[5] Skol Voracharoensri. 2007. A Study of Life Skills and A Training Group Model Construction for Developing Life Skills of Adolescent Students. Dissertation, Ed.D. (Counseling Psychology). Bangkok: Graduate School, Srinakharinwirot University.
[6] Varinporn FunFuengfu, Boonrueng Sriharun and Chatree Gerdtham. 2014. Factor Analysis for Life Skills Development of Lower Secondary School Students. Journal of Industrial Education. 13(3), p. 83-90.
[7] Sunisa Siriwipat and Arunee Petchpattanapong. 1997. Report of the study: The Future Orientation of Social Teachers in Education Region 2. Pattani: Faculty of Education, Songklanakarin University.
[8] Penkhae Prachonpachanuk. 1986. Promotion of Youth Responsibility Unit 9. Teaching Document
[9] Duangduen Bhanthumnavin and Penkhae Prachonpachanuk. 1977. Ethics of Thailand youth. Bangkok: Srinakharinwirot University.
[10] wanpen pongprayoon. 1986. Guidance of Teenage: Teaching Document of Development of Teenage and Training 9-15. 2nd ed. Bangkok. Sukhothai Thammathirat Open University.
[11] Chancha Suvannathat. 1990. Development of Intellect and ability of Teenage: Teaching Document of Development of Teenage and Training 1-8. 3rd ed. Bangkok. Sukhothai Thammathirat open University.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
"ข้อคิดเห็น เนื้อหา รวมทั้งการใช้ภาษาในบทความถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน"
