Affecting Factors of Self- discipline of Lower Secondary School Students in The Secondary Educational Service Area Office 2 Bangkok

Main Article Content

สิรินาถ ธงศิลา
ปริยาภรณ์ ตั้งคุณานันต์
ราชันย์ บุญธิมา

Abstract

The objectives of this research were to study the level of self-discipline the students, opinion toward the factor affecting self-discipline, and factors affecting self-discipline of Lower Secondary School Students in the Educational Service Area Office 2 Bangkok (ESAO-2-BKK). The samples were 382 Lower Secondary School Students in ESAO-2-BKK, Selected by cluster random sampling method. The research instrument was a set of questionnaire with 5 rating scales. The data were analyzed by computer program with frequencies, mean, standard deviations and Stepwise Multiple Regression.


The research results were as follow:


  1. General discipline and Specific discipline of the secondary students in ESAO-2-BKK were at high levels. (x̄= 4.07)

  2. Opinions of the secondary students in ESAO-2-BKK toward General discipline and Specific discipline were at most levels. (x̄= 4.12)

  3. There were 5 factors influencing self-discipline of the secondary students in ESAO-2-BKK including

1) teacher-student relationship 2) student-friends relationship 3) social environment 4) teacher behaviors  


and 5) parent behaviors, with the general influencing value at 60.9 percent. The raw score equation and


standard score equation could be summeried as shown


gif.latex?\hat{Y} = .647 + 0.358 (X5) + 0.124 (X3) + 0.147 (X4) + 0.101(X1) + 0.085 (X2)


gif.latex?\hat{Z}_{y} = 0.449 (Zx5) + 0.156 (Zx3) + 0.154 (Zx4) + 0.120 (Zx1) + 0.091 (Zx2)

Article Details

How to Cite
ธงศิลา ส., ตั้งคุณานันต์ ป., & บุญธิมา ร. (2015). Affecting Factors of Self- discipline of Lower Secondary School Students in The Secondary Educational Service Area Office 2 Bangkok. Journal of Industrial Education, 14(1), 266–274. Retrieved from https://ph01.tci-thaijo.org/index.php/JIE/article/view/124494
Section
Research Articles

References

[1] คณะกรรมการส่งเสริมการพัฒนาเด็กและเยาวชน แห่งชาติ. 2554. รายงานการประชุมคณะกรรมการ ส่งเสริมการพัฒนาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ ครั้งที่ 1/2555. กรุงเทพฯ : กระทรวงการพัฒนา สังคมและความมั่นคงของมนุษย์.

[2] กระทรวงศึกษาธิการ. 2551. หลักสูตรแกนกลาง การศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่ง ประเทศไทย.

[3] บุญยงค์ นิสภวาณิชย์. 2525. การทดลองสอนความ มีระเบียบวินัยแก่เด็กที่มีระดับพัฒนาการทางสติปัญญา ต่างกันโดยวิธีกลุ่มสัมพันธ์. วิทยานิพนธ์การศึกษา มหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาพัฒนาการ. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

[4] Dade, Clarence Edward. 1998. A Description and Analysis of the Perception of student in the Gang Reaction Program in an Urban High school (Urban Education). Dissertation Abstracts International, 58(10), p. 3820-A.

[5] ดวงเดือน พันธุมนาวิน. 2524. พฤติกรรมศาสตร์ เล่ม 2 : จิตวิทยาจริยธรรมและจิตวิทยาภาษา. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.

[6] Sheviakov, G.V. and Fritz. 1955. Discipline for Today’s Children and Youth. Association for Suprision and Curriculum Development Washington DC.

[7] อุมาพร ตรังคสัมบัติ. 2542. สร้างวินัย ให้ลูกคุณ : หนังสือสำหรับพ่อแม่. กรุงเทพฯ: ซันต้าการพิมพ์.

[8] สิรินภรณ์ บุญสำเร็จ. 2546. ตัวแปรที่ส่งผลต่อ พฤติกรรมความมีระเบียบวินัยของนักเรียนระดับ ประกาศนียบัตรวิชาชีพวิทยาลัยเทคนิค เขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ครุศาสตร์อุตสาหกรรมมหาบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอนอาชีวศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย สถาบันเทคโนโลยี พระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.

[9] กฤษจา ดอนทอง. 2549. ปัจจัยที่สัมพันธ์กับวินัย ของนักเรียนนักศึกษาวิทยาลัยเทคนิคนครปฐม. สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาการบริหารศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

[10] มะลิวัลย์ พร้อมจิตร. 2547. ตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับ การมีวินัยในตนเองของนักเรียน นักศึกษาโรงเรียน พณิชยการสุโขทัย สังกัดสำนักงานคณะกรรมการ การศึกษาเอกชน เขตดุสิต กรุงเทพมหานคร ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชา จิตวิทยาการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัย ศรีนครินทรวิโรฒ.

[11] ปัญญาวดี ชมสุวรรณ. 2552. การศึกษาปัจจัยบาง ประการที่มีผลต่อความมีวินัยในตนเองของนักเรียน ช่วงชั้นที่ 3 โรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษานนทบุรีเขต 2. วิทยานิพนธ์การศึกษา มหาบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยและสถิติทางการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

[12] ธีระภาภรณ์ ดงอนนท์. 2552. ปัจจัยที่ส่งผลต่อ ความมีวินัยในเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัด สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาเลย เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหาร การศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.

[13] Krejcie, Robert V. and Daryle, W. Morgan. 1970. Determining Sample Size for Research Activities, Educational and Psychological Measurement, 30(3), p. 608.

[14] ดุสิต น้ำฝน. 2529. การถ่ายทอดลักษณะความเป็น ทหารกับความยึดมั่นผูกพันต่ออาชีพ : ศึกษากรณี นักเรียนนายเรืออากาศ. วิทยานิพนธสังคมสงเคราะห ศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาสังคมสงเคราะหศาสตร. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

[15] เกษราภรณ์ จันทร์ยุ้ยและคณะ. 2552. ปัจจัยที่ส่งผล ต่อความมีวินัยในตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ปีที่ 1 จังหวัดพิษณุโลก. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์ มหาบัณฑิต สาขาวิจัยและประเมินผล. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยนเรศวร.

[16] เอมอัชรา โคตรแก้ว ผดุงชัย ภู่พัฒน์ และอำนาจ ตั้งเจริญชัย. 2555. ปัจจัยที่ส่งผลต่อผล สัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษา ประเภทวิชา บริหารธุรกิจระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง วิทยาลัยอาชีวศึกษา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 10(3), น.246-254

[17] ลำไย สีหามาตย์. 2546. ความสัมพันธ์ระหว่างการ อบรมเลี้ยงดูกับความมีวินัยในตนเองของนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่มีผู้ปกครองคนเดียว. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการศึกษา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.