การพัฒนาโครงการหมู่บ้านจัดสรรที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล ตามเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (SDGs) และหลักการทำธุรกิจที่ยั่งยืน (ESG)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันและปัญหา ในการพัฒนาโครงการหมู่บ้านจัดสรรที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล 2) เพื่อศึกษาสภาพแวดล้อมภายนอกที่เกี่ยวข้องในการพัฒนาโครงการหมู่บ้านจัดสรรที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล และ 3) เพื่อนำเสนอแนวทางการพัฒนาโครงการหมู่บ้านจัดสรรที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล ผู้วิจัยดำเนินการวิจัยเชิงคุณภาพ และการวิจัยเชิงเอกสาร โดยอาศัยแนวคิดกระบวนการในการพัฒนาโครงการหมู่บ้านจัดสรร แนวคิดการพัฒนาที่ยั่งยืน (SDGs) แนวคิดการทำธุรกิจที่ยั่งยืน (ESG) ประกอบกับการใช้เครื่องมือในการวิเคราะห์สภาพแวดล้อมภายนอก (PESTEL) เป็นกรอบการวิจัย มีผู้ให้ข้อมูลสำคัญในการสัมภาษณ์เชิงลึก ได้แก่ ผู้แทนองค์กรธุรกิจพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ ประเภทที่อยู่อาศัย ผู้เชี่ยวชาญและนักวิชาการ ผู้แทนหน่วยงานภาครัฐและสมาคม จำนวน 26 คน และผู้ให้ข้อมูลสำคัญในการสนทนากลุ่ม ในกลุ่มผู้มีส่วนได้เสียในห่วงโซ่คุณค่าธุรกิจ 7 กลุ่ม ได้แก่ 1) นักลงทุนและผู้ถือหุ้น 2) ผู้บริหารและพนักงาน 3) ลูกค้า ผู้เช่า และผู้อาศัย 4) ชุมชนและสังคม 5) คู่ค้า และพันธมิตร 6) หน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้อง และ 7) ผู้เชี่ยวชาญ หรือนักวิชาการ จำนวน 18 คน ใช้วิธีคัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์เชิงลึกแบบกึ่งโครงสร้าง แนวคำถามและแบบบันทึกประเด็นการสนทนากลุ่ม การวิเคราะห์เนื้อหา แล้วเขียนบรรยายเชิงพรรณนา ทำการสรุป การวิเคราะห์ และสังเคราะห์ ให้ได้มาซึ่งแนวทางการพัฒนาโครงการหมู่บ้านจัดสรรที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล ดังนี้
ผลการวิจัย พบว่า 1) ความสัมพันธ์ของกระบวนการพัฒนาโครงการหมู่บ้านจัดสรรกับแนวคิด SDGs ได้แก่ SDG 11 การออกแบบที่อยู่อาศัยต้องเข้าถึงได้ ปลอดภัย ทนทาน และยั่งยืน SDG 12 การใช้ทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพในกระบวนการพัฒนา SDG 13 การใช้มาตรการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก 2) ความเชื่อมโยงกับแนวคิด ESG ในการพัฒนาธุรกิจที่ยั่งยืน มิติด้านสิ่งแวดล้อม การออกแบบโครงการต้องลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม มิติด้านสังคม มีการสร้างชุมชนให้มีคุณภาพชีวิตดี มีการออกแบบที่ตอบสนองต่อความต้องการของกลุ่มเปราะบาง มิติด้านธรรมาภิบาลขององค์กร องค์กรดำเนินโครงการด้วยความโปร่งใส และคำนึงถึงการมีส่วนร่วมของชุมชน 3) สภาพแวดล้อมภายนอก ควรมีการมุ่งเน้นในหลายด้าน อาทิ นโยบายภาครัฐเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม การประเมินความสามารถในการซื้อของผู้บริโภค แนวโน้มความต้องการที่อยู่อาศัยแบบยั่งยืน การนำเทคโนโลยีมาประยุกต์ใช้ การวิเคราะห์ความเหมาะสมของพื้นที่ และข้อกำหนดทางกฎหมาย และ 4) แนวทางการพัฒนาโครงการหมู่บ้านจัดสรรที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ควรคำนึงถึงผู้มีส่วนได้เสียในห่วงโซ่คุณค่าธุรกิจ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข่อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารวิชาการ เทคโนโลยี พลังงาน และสิ่งแวดล้อม บัณฑิตวิทยาลัย วิทยาลัยเทคโนโลยีสยาม ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือว่าร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการ เทคโนโลยี พลังงาน และสิ่งแวดล้อม บัณฑิตวิทยาลัย วิทยาลัยเทคโนโลยีสยาม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิชาการ เทคโนโลยี พลังงาน และสิ่งแวดล้อม บัณฑิตวิทยาลัย วิทยาลัยเทคโนโลยีสยาม หากบุคคล หรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมด หรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อ หรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาต เป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิชาการ เทคโนโลยี พลังงาน และสิ่งแวดล้อม บัณฑิตวิทยาลัย วิทยาลัยเทคโนโลยีสยาม เท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
United Nations. (2015). Transforming our world: The 2030 agenda for sustainable development. Accessed 14 Feb. 2024. https://sdgs.un.org.
สุนิดา เกียรติวัฒนวิศาล. (2565). ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์แห่งรัตนโกสินทร์, 4(3): 1-18.
United Nations. (2024). Sustainable Development Goals (SDGs). Accessed 1 Feb. 2024.https://sustainabledevelopment.un.org/sdgs.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม. (2563). รายงานสถานการณ์คุณภาพสิ่งแวดล้อมของประเทศไทย. กรุงเทพฯ: กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
กรมโยธาธิการและผังเมือง. (2562). มาตรฐานการพัฒนาโครงการที่อยู่อาศัยที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: กระทรวงมหาดไทย.
Chen, W., & Thorne, D. (2020). Sustainable housing development in Southeast Asia: Challenges and opportunities. Journal of Housing and the Built Environment, 35(4): 723-740.
สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2563). แผนปฏิบัติการด้านสิ่งแวดล้อมในเขตกรุงเทพฯ. กรุงเทพฯ: กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
โชติกา กาญจนพิทักษ์ และศรัญญา วงศ์สวัสดิ์. (2565). การพัฒนาที่ดินอย่างยั่งยืนในประเทศไทย. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
กนกวรรณ ระเบียบนาวีนุรักษ์. (2566). การจัดการงบประมาณสำหรับโครงการที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม. พิมพ์ครั้งที่ 1. เชียงใหม่: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สมชาย รัตนพงษ์ และประภัสสร ฟูเกียรติ. (2567). แหล่งเงินทุนสำหรับโครงการอสังหาริมทรัพย์. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: ศูนย์วิจัยการเงินแห่งประเทศไทย.
ประพันธ์ พิชัยศร และวรนุช สุวรรณกุล. (2566). การบริหารโครงการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ในประเทศไทย. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สมชาย รัตนพงษ์ และนพดล ดีประเสริฐ. (2567). เทคโนโลยีสีเขียวในการก่อสร้าง. พิมพ์ครั้งที่ 1. เชียงใหม่: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
จุฑามาศ พัฒนวิจิตร และอนุสรณ์ ทรัพย์เกษม. (2566). การจัดการจัดซื้อจัดจ้างในโครงการพัฒนาที่ยั่งยืน. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยการพัฒนาเศรษฐกิจ.
พีรวิทย์ สมบูรณ์สกุล และชลลดา พงษ์นวล. (2566). การตลาดในโครงการอสังหาริมทรัพย์สีเขียว. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์.
รายงานเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน. (2566). ผลกระทบของการพัฒนาที่ยั่งยืนต่อชุมชนเมือง. สหประชาชาติ: ค้นเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2567. https://sustainabledevelopment.un.org/sdgs.
ทิวารี พงษ์เจริญ และปิยะ สมานฉันท์. (2566). การพัฒนาที่อยู่อาศัยในกรุงเทพมหานคร. พิมพ์ครั้งที่ 1. เชียงใหม่: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พิรัช พงษ์สวัสดิ์. (2567). การจัดการทรัพยากรในโครงการอสังหาริมทรัพย์ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ธนาคารไทยพาณิชย์.
ศิริวรรณ วิเศษกุล และกิตติศักดิ์ สมานคุณ. (2566). แนวทางการพัฒนาที่อยู่อาศัยที่ยั่งยืนในประเทศไทย. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สถาบันเพิ่มผลผลิตแห่งชาติ. (2565). แนวคิด ESG และการพัฒนาโครงการที่ยั่งยืน.
สถาบันผลผลิตแห่งชาติ. (2566). แนวทางการพัฒนาอย่างยั่งยืน. สืบค้นเมื่อ 17 ธันวาคม 2566, จาก https://www.thairealestate.org.
Macmillan, T. T. (1971). The Delphi technique. Paper presented at the annual meeting of the California Junior College Associations Committee on Research and Development, Monterey, California.
Aguilar, Francis J. (1967). PESTEL Analysis Overview: PESTEL Technique. Retrieved November 3, 2021, from http://www.tacitintellect.co.za/wp-content.
Müller, F., & Schwarz, T. (2021). Eco-Districts in Germany: A Model for Sustainable Urban Housing Development. Berlin: Federal Environment Agency.
BCA. (2020). BCA Green Mark Scheme: Sustainable Built Environment. Building and Construction Authority Singapore. Retrieved from https://www1.bca.gov.sg
รัตติกาล โสวะภาส. (2566). แนวทางการพัฒนาองค์กรสู่ความเป็นเลิศของกลุ่มพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ ประเภทที่อยู่อาศัย. ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ. กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยนอร์ทกรุงเทพ.
Dutch Ministry of Infrastructure and Water Management. (2021). Circular Construction Economy Report. The Hague, Netherlands.
UN-Habitat. (2021). People-Centered Smart Cities: Building Sustainable Communities Through Technology. Nairobi: United Nations Human Settlements Programme.
Smith, J., Brown, A., & Green, T. (2022). Sustainable urban development in Europe: Policies and practices. London: Green Urban Press.
