คุณสมบัติเชิงสุขภาพของชาใบโกงกางอบแห้งสำหรับการผลิตชาชงดื่ม ในพื้นที่บ้านหน้าทับ อำเภอท่าศาลา จังหวัดนครศรีธรรมราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของอุณหภูมิในการสกัดโกงกางอบแห้งต่อฤทธิ์ทางชีวภาพที่มีคุณสมบัติเชิงสุขภาพ ได้แก่ ปริมาณสารฟีนอลิก ฤทธิ์ดักจับอนุมูลอิสระ DPPH ฤทธิ์การยับยั้งเอนไซม์แอลฟาอะไมเลสและแอลฟากลูโคซิเดสของสารสกัดใบโกงกางอบแห้งที่อุณหภูมิน้ำในการสกัดต่างกัน คือ อุณหภูมิห้อง น้ำร้อน (70–80 °C) และน้ำเดือด พบว่าการสกัดด้วยน้ำร้อนและน้ำเดือดมีสารฟีนอลิกสูงสุด (0.16 mg GAE/g ของสารสกัด) และการดักจับอนุมูลอิสระสูงกว่าการสกัดที่อุณหภูมิห้องอย่างมีนัยสำคัญ (P<0.05) มีค่า IC50 = 52.88 ± 1.25 และ 52.83 ± 1.06 µg/ml ฤทธิ์การยับยั้งเอนไซม์แอลฟาอะไมเลสของสารสกัดชาใบโกงกางด้วยน้ำร้อนและน้ำเดือด มีค่า IC50 = 341.05 ± 2.22 และ 340.40 ± 0.47 µg/ml ซึ่งมีประสิทธิภาพต่ำกว่าสารมาตรฐานอะคาร์โบส (IC50 = 5.94 ± 0.01 µg/ml) ถึง 57 เท่า สำหรับฤทธิ์การยับยั้งเอนไซม์แอลฟากลูโคซิเดสของชาใบโกงกางที่สกัดด้วยน้ำร้อนและน้ำเดือด ไม่แตกต่างกับสารมาตรฐานอะคาร์โบส สรุปได้ว่าการสกัดชาใบโกงกางด้วยน้ำร้อนและน้ำเดือดเหมาะสมที่สุดสำหรับการผลิตชาใบโกงกางเชิงสุขภาพ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- เนื้อหาต้นฉบับที่ปรากฏในวารสารเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์
- ลิขสิทธิ์ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการ ซายน์เทค มรภ.ภูเก็ต ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของวารสารวิชาการ ซายน์เทค มรภ.ภูเก็ต
เอกสารอ้างอิง
(1) Hinokidani, K., Aoki, R., Inoue, T., Irie, M., & Nakanishi, Y. (2022). Usability of mangrove plant leaves as tea materials: A comparison study on phenolic content and antioxidant capacities with commercial teas. Biocatalysis and Agricultural Biotechnology, 40, 102307.
(2) กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. (2564). ประกาศกระทรวงสาธารณสุข (ฉบับที่ 426) พ.ศ. 2564 เรื่อง ผลิตภัณฑ์ชาสมุนไพร. (ออนไลน์), สืบค้นจาก https://food.fda.moph.go.th/food-law/announ-moph-426
(25 กันยายน 2568).
(3) Piro, A., Dula, J. R., & Jamiri, D. (2023). Physiology and proteomics analyses reveal the response mechanisms of Rhizophora mucronata seedlings to submergence. Plant Biology, 25(5), 775–786.
(4) Rahmawati, S., Wahyuni, D., & Yusuf, M. (2024). Evaluation of phytochemical, antioxidant, and anticancer activities of eight mangrove leaves. E3S Web of Conferences, 419, 06005.
(5) Vittaya, L., Somkid, K., & Petchdee, S. (2022). Comparative analyses of saponin, phenolic, and flavonoid contents of Rhizophora mucronata and R. apiculata. Journal of Applied Pharmaceutical Science, 12(9), 124–130.
(6) Arifin, M., Nurdin, A. S., & Aris, W. N. (2023). Drying method comparison of black mangrove leaves (Rhizophora mucronata) for an antioxidant activity assay. Food Research, 7(3), 90–96.
(7) Sungpud, C., Panpipat, W., Sae Yoon, A., & Chaijan, M. (2020). Polyphenol extraction from mangosteen (Garcinia mangostana Linn.) pericarp by bio-based solvents. International Food Research Journal, 27(1), 111–120.
(8) Mubo, M. S., Sonibare, A. O., Oluwafunmilola, T. A., & Okorie, P. N. (2016). Antioxidant and antimicrobial activities of solvent fractions of Vernonia cinerea (L.) Less leaf extract. African Health Sciences, 16(2), 446–454.
(9) Promyos, N., Temviriyanukul, P., & Suttisansanee, U. (2017). Evaluation of α-glucosidase inhibitory assay using different subclasses of flavonoids. Current Applied Science and Technology, 17(2), 172–178.
(10) Lehoczki, E., Kandra, L., & Gyémánt, G. (2018). The use of starch azure for measurement of alpha-amylase activity. Carbohydrate Polymers, 183, 263–266.
(11) Mekaroonreung, K., & Kangsadalampai, K. (2006). Antioxidant activity, phenolic compound contents and antimutagenic activity of some water extracts of herbs. Thai Journal of Pharmaceutical Sciences, 30(1), 28–35.
(12) McCue, P., & Shetty, K. (2004). Inhibitory effects of rosmarinic acid extracts on porcine pancreatic amylase in vitro. Asia Pacific Journal of Clinical Nutrition, 13(1), 101–106.
(13) Tadera, K., Minami, Y., Takamatsu, K., & Matsuoka, T. (2006). Inhibition of α-glucosidase and α-amylase by flavonoids. Journal of Nutritional Science and Vitaminology, 52(2), 149–153.
