ศักยภาพของสารสีจากเชื้อราโมแนสคัสในการเพิ่มสีผิวของปลาทองออรันดา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของสารสีจากเชื้อรา Monascus ต่อการเพิ่มสีผิวของปลาทองฮอลันดา (Carassius auratus) และเพื่อหาความเข้มข้นที่เหมาะสมในการเสริมในอาหาร การทดลองใช้ปลาทองออรันดาที่ได้รับอาหารผสมสารสกัดสีในระดับความเข้มข้น 0, 5, 10 และ 15 กรัมต่ออาหาร 1 กิโลกรัม เป็นระยะเวลา 45 วัน โดยประเมินทั้งการเจริญเติบโตและความเข้มของสีผิวที่เปลี่ยนแปลงไปพบว่า การเสริมสารสกัดสีเชื้อรา Monascus ไม่ส่งผลแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญต่อการเพิ่มน้ำหนัก ความยาว อัตราการรอดตาย หรือประสิทธิภาพการใช้อาหาร เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม อย่างไรก็ตาม ผลการประเมินด้านสีพบว่าค่าความสว่างและค่าสีเหลือง มีแนวโน้มสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มที่ได้รับสารสี โดยเฉพาะที่ระดับความเข้มข้น 5 กรัมต่ออาหาร 1 กิโลกรัม ในขณะที่ค่าสีแดงเพิ่มขึ้นในระยะต้นและลดลงภายหลัง การทดลองนี้ชี้ให้เห็นว่าสารสกัดสีจากเชื้อรา Monascus สามารถใช้เป็นสารสีธรรมชาติเพื่อเพิ่มความสว่างและคุณภาพสีของปลาทองออรันดาได้ โดยระดับความเข้มข้นที่เหมาะสมที่สุดคือ 5 กรัมต่ออาหาร 1 กิโลกรัม ซึ่งให้ผลคงที่มากกว่าการใช้ในระดับความเข้มข้นสูง
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- เนื้อหาต้นฉบับที่ปรากฏในวารสารเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์
- ลิขสิทธิ์ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการ ซายน์เทค มรภ.ภูเก็ต ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของวารสารวิชาการ ซายน์เทค มรภ.ภูเก็ต
เอกสารอ้างอิง
(1) Lim, K. C., Yusoff, F. M., Shariff, M., & Kamarudin, M. S. (2010). Astaxanthin as feed supplement in aquaculture. Reviews in Aquaculture, 2(4), 192–206.
(2) Feng, Y. L., Shao, Y. C., & Chen, F. S. (2012). Monascus pigments. Applied Microbiology and Biotechnology, 96(6), 1421–1440.
(3) กลุ่มงานเคมี ส่วนวิจัยและพัฒนาด้านวิทยาศาสตร์ สำนักวิจัยและพัฒนา. (2550). คู่มือการปฏิบัติงาน การวิเคราะห์คุณภาพน้ำ. กรุงเทพฯ: สำนักวิจัยและพัฒนา กรมชลประทาน.
(4) วัฒนา วัฒนกุล, อุไรวรรณ วัฒนกุล, และวรรณิณี จันทร์แก้ว. (2562). การประยุกต์ใช้สาหร่ายสีแดงน้ำจืดเป็นสารเร่งสีปลาทอง. รายงานการวิจัย. นครศรีธรรมราช: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย.
(5) Dawood, M. A. O., Koshio, S., & Esteban, M. Á. (2019). Beneficial roles of feed additives as immunostimulants in aquaculture: A review. Reviews in Aquaculture, 11(4), 859–879.
(6) Hoseinifar, S. H., Sun, Y. Z., Caipang, C. M. A., & Zhou, Z. (2020). Probiotics as means of diseases control in aquaculture, a review of current knowledge and future perspectives. Frontiers in Microbiology, 11, 1830.
(7) Yao, W., Li, X., Zhang, C., Wang, J., Cai, Y., & Leng, X. (2021). Effects of dietary synbiotics supplementation methods on growth, intestinal health, non-specific immunity and disease resistance of Pacific white shrimp, Litopenaeus vannamei. Fish & Shellfish Immunology, 112, 46–55.
(8) Rahayu, S., Amoah, K., Huang, Y., Cai, J., Wang, B., Shija, V. M., Jin, X., Anokyewaa, M. A., & Jiang, M. (2024). Probiotics application in aquaculture: Its potential effects, current status in China and future prospects. Frontiers in Marine Science, 11, 1455905.
(9) Gouveia, L., & Rema, P. (2005). Effect of microalgal biomass concentration and temperature on ornamental goldfish (Carassius auratus) skin pigmentation. Aquaculture Nutrition, 11(1), 19–23.
(10) Choubert, G., & Luquet, P. (1982). Utilization of carotenoid pigments by rainbow trout (Salmo gairdneri Rich.) fed astaxanthin and canthaxanthin. Aquaculture, 29, 285–294.
(11) Wedemeyer, G. A. (1996). Physiology of fish in intensive culture systems. New York: Springer Science & Business Media.
(12) Boyd, C. E., & Tucker, C. S. (2012). Pond aquaculture water quality management. New York: Springer Science & Business Media.
(13) Francis-Floyd, R. (2009). pH in freshwater aquaculture. University of Florida IFAS Extension, FA-13.
(14) Boyd, C. E. (1990). Water quality in ponds for aquaculture. Alabama: Auburn University, Alabama Agricultural Experiment Station.
(15) Russo, R. C., & Thurston, R. V. (1991). Toxicity of ammonia, nitrite, and nitrate to fishes. In Aquaculture and water quality. US: World Aquaculture Society.
