การศึกษาชนิดและปริมาณสารกำจัดศัตรูพืชตกค้างในน้ำบริเวณพื้นที่เกษตรกรรมของกรุงเทพมหานครฝั่งธนบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ปัจจุบันมีสารกำจัดศัตรูพืชหลายชนิดถูกเพ่งเล็งเนื่องจากความกังวลเกี่ยวกับการตกค้างในสิ่งแวดล้อม งานวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปริมาณสารกำจัดศัตรูพืชที่ตกค้างในแหล่งน้ำบริเวณพื้นที่เกษตรกรรมและหาปัจจัยที่เกี่ยวข้อง โดยวิเคราะห์ปริมาณสารกำจัดศัตรูพืช 4 กลุ่ม ได้แก่ คาร์บาเมต ออร์แกโนคลอรีน ออร์แกโนฟอสเฟต และไพรีทรอยด์ รวม 55 ชนิด ในน้ำคลองที่ไหลผ่านพื้นที่เกษตรกรรมในกรุงเทพมหานครฝั่งธนบุรี 4 เขต ซึ่งเป็นพื้นที่ที่มีการทำเกษตรกรรมมาก ได้แก่ คลองลำปะโดง คลองปทุม คลองสี่วา และคลองหนามแดง ในเขตตลิ่งชัน เขตทวีวัฒนา เขตหนองแขม และเขตบางบอน ตามลำดับ โดยศึกษาใน ฤดูน้ำน้อยและฤดูน้ำมาก ในเดือนเมษายนและมิถุนายน 2564 ตามลำดับ แล้ววิเคราะห์อิทธิพลของฤดูกาล พื้นที่ กลุ่ม และชนิดของสารกำจัดศัตรูพืชที่มีต่อปริมาณสารกำจัดศัตรูพืช ผลการวิจัยพบสารกำจัดศัตรูพืช 7 ชนิด จาก 2 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่มคาร์บาเมต 3 ชนิด ได้แก่
ฟีโนบูคาร์บ คาร์โบฟูแรน และเมโธมิล และกลุ่มออร์แกโนฟอสเฟต 4 ชนิด ได้แก่ ไดอะซินอน คลอไพริฟอส อีธิออน และไทรอะโซฟอส ด้วยค่าเฉลี่ย 0.100, 0.100, 0.590, 0.100, 0.100, 0.100 และ 0.410 ไมโครกรัมต่อลิตร ตามลำดับ แต่ไม่พบอิทธิพลจากฤดูกาล พื้นที่ กลุ่ม และชนิดของสารกำจัดศัตรูพืชต่อปริมาณของสารกำจัดศัตรูพืช ด้วย p-value 0.2610, 0.6440, 0.1150 และ 0.1510 ตามลำดับ นอกจากนี้ ผลการทดลองพบสหสัมพันธ์ของปริมาณสารกำจัดศัตรูพืชในเขตหนองแขมและบางบอนด้วยสัมประสิทธิ์ของ Pearson (r) = 0.9959 และสหสัมพันธ์ของปริมาณไดอะซินอน, คลอไพริฟอส และ
อีธิออน ด้วย r = 1.0000 ที่ระดับนัยสำคัญ 0.001
Article Details
- เนื้อหาต้นฉบับที่ปรากฏในวารสารเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์
- ลิขสิทธิ์ต้นฉบับที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการ ซายน์เทค มรภ.ภูเก็ต ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของวารสารวิชาการ ซายน์เทค มรภ.ภูเก็ต
References
Bassil, K. L., Vakil, C., Sanborn, M., Cole, D. C., & Kaur, J. S. (2007). Cancer health effects of pesticides. Canadian Family Physician, 53, 1704-1711.
ภาควิชาเภสัชวิทยา คณะสัตวแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. (2559). สารกำจัดศัตรูพืช. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ไพฑูรย์ หมายมั่นสมสุข. (2553). การวิเคราะห์น้ำและน้ำเสียเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สำนักวิจัยและพัฒนาสิ่งแวดล้อมโรงงาน กรมโรงงานอุตสาหกรรม กระทรวงอุตสาหกรรม.
Rice, E. W., Baird, R. B., & Eaton, A. D. (2017). Standard methods for the examination of water and wastewater (23rd edition). Washington: American public health association, American water works association, Water environment federation.
Hamilton, D. J., Ambrus, A., Dieterle, R. M., Felsot, A. S., Harris, C. A., Holland, P. T., Katayama, A., Kurihara, N., Linders, J., Unsworth, J., & Wong, S. S. (2003). Regulatory limits for pesticide residues in water (IUPAC technical report). International Union of Pure and Applied Chemistry, 75(8), 1123-1155.
พัชรี ภคกษมา, สุวรรณี สายสิน, และศรมน สุทิน. (2559). การตรวจสอบสารเคมีฆ่าแมลงตกค้างของสารกลุ่มออร์แกโนฟอสเฟตและคาร์บาเมต. วารสารวิชาการสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี, 5 (1), 22-30.
อรอุมา สร้อยจิต, และสุวิทย์ คล่องทะเล. (2562). การตรวจหาสารเคมีกำจัดแมลงกลุ่มออร์แกโนฟอสเฟตและคาร์บาเมตที่ตกค้างมากับผักที่ใช้ประกอบอาหารในร้านอาหารของชุมชนใกล้มหาวิทยาลัยรังสิต ต.หลักหก อ.เมืองปทุมธานี จ.ปทุมธานี (หน้า 138-149). ใน การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิทยาลัยรังสิต ประจำปี 2562. ปทุมธานี.
Tam, N. T., Berg, H., & Cong, N. V. (2018). Evaluation of the joint toxicity of chlorpyrifos ethyl and fenobucarb on climbing perch (Anabas testudineus) from rice fields in the Mekong Delta, Vietnam. Environmental Science and Pollution Research, 25, 13226-13234.
Kim, I., Kim, D. U., Kim, N. H., & Ka, J. O. (2014). Isolation and characterization of fenobucarb-degrading bacteria from rice paddy soils. Biodegradation, 25, 383-394.
Plangklang, P., Reungsang, A., & Suphannafai, W. (2011). Bioremediation of carbofuran contaminated soil under saturated condition: soil column study. Biodegradation, 23, 473-485.
Begum, G. (2008). Assessment of biochemical markers of carbofuran toxicity and recovery response in tissues of the freshwater teleost, Clarias Batrachus (Linn). Bulletin of Environmental Contamination and Toxicology, 81, 480-484.
Derbalah, A., Chidya, R., Jadoon, W., & Sakugawa, H. (2019). Temporal trends in organophosphorus pesticides use and concentrations in river water in Japan, and risk assessment. Journal of Environmental Science, 79, 135-152.
Sosan, M. B., Akingbohungbe, A. E., Ojo, I. A. O., & Durosinmi, M. A. (2008). Insecticide residues in the blood serum and domestic water source of cacao farmers in Southwestern Nigeria. Chemosphere, 72(5), 781-784.
Kulshrestha, G., & Kumari, A. (2011). Fungal degradation of chlorpyrifos by Acremonium sp. strain (GFRC-1) isolated from a laboratory-enriched red agricultural soil. Biology and Fertility of Soils, 47, 219-225.
Heidar, H., Omid, N. S. T., & Abbasali, Z. (2017). Monitoring organophosphorus pesticides residues in the Shahid Rajaee Dam reservoir, Sari, Iran. Bulletin of Environmental Contamination and Toxicology, 98, 791-797.
Mahboob, S., Niazi, F., Alghanim, K., Sultana, S., Misned, F. A., & Ahmed, Z. (2015). Health risks associated with pesticide residues in water, sediments and the muscle tissues of Catla catla at Head Balloki on the River Ravi. Environmental Monitoring and Assessment. 187, 463-470.
Glinski, D. A., Purucker, S. T., Meter, R. J. V., Black, M. C., & Henderson, W. M. (2018). Analysis of pesticides in surface water, stemflow, throughfall in an agricultural area in South Georgia, USA. Chemosphere, 209, 496-507.