Application of Production Scheduling Technique for Dispatching Ready Mixed Concrete.

Authors

  • กิตติพงษ์ ถาวงษ์กลาง
  • ลัดดา ตันวาณิชกุล

Abstract

อุตสาหกรรมคอนกรีตผสมเสร็จนับเป็นส่วนสำคัญและกลไกหนึ่งในการก่อสร้างที่ถูกนำไปใช้อย่างแพร่หลาย การเพิ่มประสิทธิภาพเพื่อความได้เปรียบในการแข่งขันจึงมีความจำเป็นต่อผู้ประกอบการ การศึกษานี้เป็นการสนับสนุนการเพิ่มประสิทธิภาพด้านบริหารระบบการขนส่ง  โดยศึกษาแบบจำลองเพื่อจัดแผนการผลิตและการจัดส่งรถบรรทุกคอนกรีตผสมเสร็จแบบล่วงหน้ารายวัน ซึ่งเป็นการแก้ปัญหาจุดคอขวดของการผลิตที่ส่งผลกระทบต่อกระบวนการจัดส่งคอนกรีตผสมเสร็จ เนื่องจากข้อจำกัดของความจุที่เครื่องจักรสามารถผลิตคอนกรีตเพื่อการจัดส่งครั้งละหนึ่งคัน ด้วยสองเทคนิคคือเกณฑ์เลือกกำหนดส่งเร็วที่สุดทำก่อน(Earliest Due Date, EDD) และเกณฑ์มาก่อนทำก่อน(First Come First Served)  ตามกฎของการจัดลำดับความสำคัญ(Priority Rules) ถูกนำมาใช้ในการจัดตารางจัดส่งคอนกรีตผสมเสร็จเพื่อให้มีความเที่ยงตรงและแม่นยำส่งผลให้เพิ่มประสิทธิภาพโดยรวมของกระบวนการของคอนกรีตผสมเสร็จ ในแบบจำลองได้นำข้อมูลที่เป็นองค์ประกอบของกระบวนการขนส่งคอนกรีตผสมเสร็จได้แก่ ระยะทาง ความเร็วและเวลาในการเดินทางซึ่งหาได้จากโปรแกรม ArcGIS (Geographic Information Systems software) รวมทั้งข้อมูลจากหน่วยงานก่อสร้างเป็นฐานข้อมูลร่วมกับการใช้กฎของการจัดลำดับความสำคัญเพื่อหาตารางการผลิตและจัดส่งคอนกรีตผสมเสร็จ ผลเบื้องต้นของแบบจำลองซึ่งนำมาใช้กับบริษัทต้นแบบที่มีกิจการรูปแบบหนึ่งโรงงานผลิตและมีเครื่องจักรผลิตหนึ่งเครื่องจัดส่งไปยังหน่วยงานก่อสร้างหลายแห่ง(Single Machine – Multiple Sites) ภายในเขตเมือง ประโยชน์ที่ได้รับคือได้เวลาการจัดส่งที่เหมาะสมและลดค่าใช้จ่ายจาการรอคอยที่หน้างาน ส่งผลให้ผู้ประกอบการสามารถจัดสรรเวลารับคำสั่งซื้อเพิ่มซึ่งทำให้มีผลต่อการเพิ่มผลประกอบการ

References

Nowadays, ready-mixed concrete so called RMC industry has an important role in construction work projects since it becomes as one of mechanism in construction works and has widely been used comparing with previous day. Increasing efficiency is focuses in order to be competitiveness of the business. Therefore, this study aims to increase efficiency of delivery management system by using the modeling of production planning and management of daily scheduling and dispatching of ready-mixed concrete trucks in order to solve the bottleneck problem of production affecting consequent RMC delivery process .In fact, A capacity of concrete machines seems to be capacity limitation concrete can be mixed for one vehicle at a time. Earliest Due Date (EDD) and First Come First Served (FCFS) are two techniques of priority rules using for RMC scheduling to providing more precision and accuracy of related inputs which can in order improve efficiency of entire RMC process. In the model, factor affecting RMC delivery process such as distances, travel speed and travel times are determined by using GIS – Geographic Information Systems software (ArcGIS) and has also input construction sites data, then builds a model base on priority rules to find the production and dispatching schedule. Preliminary results from the model showed that delivery delays and also reduce daily scheduling and planning time can be reduced. Moreover, the model was applied to a concrete truck freight management company that has one manufacturing machine and delivers to several construction sites (Single Machine-Multiple Sites) in urban areas. By improving efficiency by optimizing delivery times and reducing the cost of waiting time at sites, this could cut operating costs and increase companies’ revenue because there will be time for more orders.

Downloads

Published

2020-06-22

How to Cite

[1]
ถาวงษ์กลาง ก. and ตันวาณิชกุล ล., “Application of Production Scheduling Technique for Dispatching Ready Mixed Concrete. ”, Eng. & Technol. Horiz., vol. 33, no. 4, pp. 60–66, Jun. 2020.

Issue

Vol. 33 No. 4 (2016): October - December

Section

Research Articles

License

The published articles are copyrighted by the School of Engineering, King Mongkut's Institute of Technology Ladkrabang.

The statements contained in each article in this academic journal are the personal opinions of each author and are not related to King Mongkut's Institute of Technology Ladkrabang and other faculty members in the institute.
Responsibility for all elements of each article belongs to each author; If there are any mistakes, each author is solely responsible for his own articles.