ภาวะผู้นำกับการบริหารจัดการการท่องเที่ยว
คำสำคัญ:
ภาวะผู้นำ, การบริหารจัดการการท่องเที่ยวบทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์ในการรวบรวมข้อค้นพบจากการสำรวจข้อมูลภาวะผู้นำกับการบริหารจัดการการท่องเที่ยวในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ระยะ 10 ปี (พ.ศ. 2558-พ.ศ. 2567) โดยกระบวนการสังเคราะห์ข้อมูล ประกอบด้วย การรวบรวมข้อมูล การวิเคราะห์ข้อมูล และการสังเคราะห์ข้อมูล ผลการสังเคราะห์ข้อมูลพบว่าภาวะผู้นำมีบทบาทสำคัญในการพัฒนาการท่องเที่ยวในระดับหน่วยงาน ระดับธุรกิจ และระดับชุมชน โดยการพัฒนาภาวะผู้นำในแต่ละระดับจะช่วยให้การบริหารจัดการมีประสิทธิภาพมากขึ้น และส่งเสริมความยั่งยืนในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2566). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566 - 2570). กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
กาญจนา พันธุ์เอี่ยม. (2558). ภาวะผู้นำการท่องเที่ยวแบบบูรณาการและยุทธศาสตร์การพัฒนาผสมผสานแนวอนุรักษ์และสมัยใหม่เพื่อการก้าวสู่สถานะระดับโลก ศึกษากรณีเมืองชายฝั่งทะเลด้านตะวันตกตอนบนของประเทศไทย. วารสารวิชาการ RMUTT Global Business and Economics Review, 10(1), 157-170.
เขมมารี รักษ์ชูชีพ, นภดล วงษ์น้อม, วงพักตร์ ภู่พันธ์ศรี, อธิพล ศาสตรานรากุล, และภัครดา ฉายอรุณ. (2560). รูปแบบของภาวะผู้นำต่อประสิทธิผลของผู้นำที่มีต่อองค์การ: กรณีศึกษามุมมองของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่เมืองพัทยา. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, 5(2), 1-12.
จุฑามาศ พีรพัชระ, ชนิชา ประจักษ์จิตร, และพัชรนันท์ ยังวรวิเชียร. (2567). รูปแบบภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้ประกอบการธุรกิจร้านอาหาร. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 16(1), 114-127.
ชรินทร์ มั่งคั่ง. (2560). ศักยภาพชุมชนและการมีส่วนร่วมพลเมืองในการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศสู่การเป็นแหล่งเรียนรู้วิสาหกิจชุมชนบ้านแม่กาปอง จังหวัดเชียงใหม่. วารสาร MFU Connexion, 6(2), 265-294.
ทศพล ปรีชาศิลป์, และนพดล พันธุ์พานิช. (2565). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการบริหารจัดการชุมชนการท่องเที่ยว เพื่อความยั่งยืนในจังหวัดขอนแก่น. วารสารธุรกิจปริทัศน์, 14(1), 346-364.
นนทวรรณ ส่งเสริม. (2561). การปรับกระบวนทัศน์การพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างมีส่วนร่วมเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มด้านการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษาตาบลบ้านปรก อาเภอเมือง จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวิทยาการจัดการสมัยใหม่, 11(1), 214-226.
นพพงษ์ บุญจิตราดุล. (2540). หลักการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: บพิธการพิมพ์.
นภาวรรณ เนตรประดิษฐ์. (2564). การจัดการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์หมู่่บ้านเซรามิก ตำบลท่าผา อำเภอเกาะคา จังหวัดลำปาง. วารสารวิชาการบริหารธุรกิจ สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย ในพระราชูปถัมภ์ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารีี, 10(2), 112-131.
นัชชา เพิ่มสุภัคกุล. (2563). ความสำเร็จของการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน: กรณีศึกษาชุมชนบ้านไร่กองขิงและชุมชนแม่กำปอง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารมหาวิทยาลัยคริสเตียน, 26(3), 36-54.
นฤมล เพ็ญสิริวรรณ. (2561). ภาวะผู้นำกับการพัฒนาองค์กรให้มีประสิทธิภาพสูงสุด. วารสารจิตวิทยาพุทธศาสตร์ประยุกต์เพื่อสังคม, 4(2), 117-126.
บงกชมาศ เอกเอี่ยม. (2562). ภาวะผู้นำชุมชนท้องถิ่นกับการบริหารจัดการทรัพยากรและสิ่งแวดล้อมแบบมีส่วนร่วมเพื่อสร้างความยั่งยืนของชุมชนแหล่งท่องเที่ยวจังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิจัยและส่งเสริมวิชาการเกษตร, 36(3), 102-113.
ปภาวิน พชรโชติสุธี. (2565). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการบริหารจัดการชุมชนการท่องเที่ยวเพื่อความยั่งยืนในจังหวัดขอนแก่น. วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม, 12(3), 125-138.
ปภาวิน พชรโชติสุธี. (2566). ความยั่งยืนทางธุรกิจในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของผู้ประกอบการชุมชนที่ใช้ประโยชน์จากฐานชีวภาพตามแนวทางเศรษฐกิจหมุนเวียน. วารสารเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ, 14(4), 51-76.
พลกฤต รักจุล. (2565). อิทธิพลของสมรรถนะผู้บริหารที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วมของชุมชน ในมุมมองของผู้บริหารธุรกิจฟาร์มวันหยุด เขตพื้นที่การท่องเที่ยวพิเศษจังหวัดน่าน. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 17(1), 43-66.
พลอยชมพู ทับเอม, มณีนุช จุ้ยเอี่ยม, และธนัสถา โรจนตระกูล. (2565). การพัฒนาภาวะผู้นำ: จากทฤษฎีสู่แนวทางการปฏิบัติที่ดีในองค์กร. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(12), 294-309.
พัชรา วาณิชวศิน. (2560). การพัฒนาวะผู้นำ: จากทฤษฎีสู่แนวปฏิบัติที่ดีและกรณีศึกษา. กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.
ภัทราวรรณ วังบุญคง. (2567). รูปแบบความอยู่รอดของธุรกิจโรงแรม กลุ่มจังหวัดภาคใต้ฝั่งอันดามัน. วารสารนาคบุตรปริทรรศน์, 16(1), 212-221.
ยงยุทธ เกษสาคร. (2541). ภาวะผู้นำและการจูงใจ. กรุงเทพฯ: ศูนย์เอกสารและตำราสถาบันราชภัฎสวนดุสิต.
วชิรวิทย์ วิชาสวัสดิ์. (2561). ภาวะผู้นำในการพัฒนาเครือข่ายสินค้าหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ (OTOP) ในแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม: กรณีศึกษาอำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี. วารสารวิจัยราชภัฏพระนคร สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 13(2), 323-336.
วิเชียร วิทยอุดม. (2550). ภาวะผู้นำ = Leadership. กรุงเทพฯ: บริษัท ธีระฟิล์ม และไซเท็กซ์.
ศิริพร เลิศยิ่งยศ. (2560). การพัฒนาศักยภาพผู้นำชุมชนเพื่อการแก้ไขปัญหาความยากจนของชุมชนในแหล่งท่องเที่ยวเชิงอารยธรรม อำเภอโนนสูง จังหวัดนครราชสีมาตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 25(48), 177-202.
ศิวะนันท์ ศิวพิทักษ์. (2559). ผลกระทบของภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงที่มีต่อคุณลักษณะความเป็นผู้ประกอบการในสถานประกอบการธุรกิจท่องเที่ยว. วารสาร BU Academic Review, 15(2), 29-41.
ศุภวรรณ ภิรมย์ทอง, ยุวัฒน์ วุฒิเมธี, และติน ปรัชญพฤทธิ์. (2558). การจัดการความขัดแย้งด้านสิ่งแวดล้อมในชุมชนชนบทไทย: กรณี โครงการพัฒนาการท่องเที่ยวชมหิ่งห้อยจังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารสังคมศึกษาศาสตร์วิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 8(2), 187-204.
สมบัติ นามบุรี, นัยนา เกิดวิชัย, และสุรพล สุยะพรหม. (2562). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุแบบพุทธบูรณาการของภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงในศตวรรษที่ 21 ของผู้บริหารการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 6(4), 803-822.
สยาม ทองใบ, พิชิต เมืองนาโพธิ์, อุษากร พันธ์ุวานิช, และสิริพร ปาณาวงษ์. (2559). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำของผู้บริหารสำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัด. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 11(31), 135-148.
สัญญา ฉิมพิมล และวรพงศ์ ภูมิบ่อพลับ. (2566). อิทธิพลของสภาพแวดล้อมการทำงาน ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงที่ส่งผลต่อความผูกพันในองค์กรของมัคคุเทศก์. วารสารมหาวิทยาลัยคริสเตียน, 29(1), 1-15.
สัมฤทธิ์ กางเพ็ง และประยุทธ์ ชูสอน. (2557). ภาวะผู้นำแบบโลกาภิวัตน์แนวคิดและการวิจัย. กรุงเทพฯ: คลังนานา.
Allen, S., & Hartman, N. (2008). Leadership Development: An Exploration of Sources of Learning. Advanced Management Journal, 73(1), 10-62.
Dubrin, A. J. (2010). Leadership Research Findings, Practice, and Skills (5th ed.). Boston: Houghton Mifin.
Steven, R. Covey. (2005). The 8th Habit: From Effectiveness to Greatness. New York: Free Press.
