Leadership and Tourism Management
Keywords:
Leadership, Tourism ManagementAbstract
This academic article aims to compile findings from a survey on leadership and tourism management in the tourism industry over a 10-year period (2015-2024). The synthesis process includes data collection, data analysis, and data synthesis. The synthesized data reveals that leadership plays a crucial role in tourism development at the organizational, business, and community levels. Developing leadership at each level helps improve management efficiency and promotes sustainability in the tourism industry.
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2566). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566 - 2570). กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
กาญจนา พันธุ์เอี่ยม. (2558). ภาวะผู้นำการท่องเที่ยวแบบบูรณาการและยุทธศาสตร์การพัฒนาผสมผสานแนวอนุรักษ์และสมัยใหม่เพื่อการก้าวสู่สถานะระดับโลก ศึกษากรณีเมืองชายฝั่งทะเลด้านตะวันตกตอนบนของประเทศไทย. วารสารวิชาการ RMUTT Global Business and Economics Review, 10(1), 157-170.
เขมมารี รักษ์ชูชีพ, นภดล วงษ์น้อม, วงพักตร์ ภู่พันธ์ศรี, อธิพล ศาสตรานรากุล, และภัครดา ฉายอรุณ. (2560). รูปแบบของภาวะผู้นำต่อประสิทธิผลของผู้นำที่มีต่อองค์การ: กรณีศึกษามุมมองของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่เมืองพัทยา. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, 5(2), 1-12.
จุฑามาศ พีรพัชระ, ชนิชา ประจักษ์จิตร, และพัชรนันท์ ยังวรวิเชียร. (2567). รูปแบบภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของผู้ประกอบการธุรกิจร้านอาหาร. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 16(1), 114-127.
ชรินทร์ มั่งคั่ง. (2560). ศักยภาพชุมชนและการมีส่วนร่วมพลเมืองในการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศสู่การเป็นแหล่งเรียนรู้วิสาหกิจชุมชนบ้านแม่กาปอง จังหวัดเชียงใหม่. วารสาร MFU Connexion, 6(2), 265-294.
ทศพล ปรีชาศิลป์, และนพดล พันธุ์พานิช. (2565). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการบริหารจัดการชุมชนการท่องเที่ยว เพื่อความยั่งยืนในจังหวัดขอนแก่น. วารสารธุรกิจปริทัศน์, 14(1), 346-364.
นนทวรรณ ส่งเสริม. (2561). การปรับกระบวนทัศน์การพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างมีส่วนร่วมเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มด้านการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษาตาบลบ้านปรก อาเภอเมือง จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวิทยาการจัดการสมัยใหม่, 11(1), 214-226.
นพพงษ์ บุญจิตราดุล. (2540). หลักการบริหารการศึกษา. กรุงเทพฯ: บพิธการพิมพ์.
นภาวรรณ เนตรประดิษฐ์. (2564). การจัดการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์หมู่่บ้านเซรามิก ตำบลท่าผา อำเภอเกาะคา จังหวัดลำปาง. วารสารวิชาการบริหารธุรกิจ สมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย ในพระราชูปถัมภ์ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารีี, 10(2), 112-131.
นัชชา เพิ่มสุภัคกุล. (2563). ความสำเร็จของการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน: กรณีศึกษาชุมชนบ้านไร่กองขิงและชุมชนแม่กำปอง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารมหาวิทยาลัยคริสเตียน, 26(3), 36-54.
นฤมล เพ็ญสิริวรรณ. (2561). ภาวะผู้นำกับการพัฒนาองค์กรให้มีประสิทธิภาพสูงสุด. วารสารจิตวิทยาพุทธศาสตร์ประยุกต์เพื่อสังคม, 4(2), 117-126.
บงกชมาศ เอกเอี่ยม. (2562). ภาวะผู้นำชุมชนท้องถิ่นกับการบริหารจัดการทรัพยากรและสิ่งแวดล้อมแบบมีส่วนร่วมเพื่อสร้างความยั่งยืนของชุมชนแหล่งท่องเที่ยวจังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิจัยและส่งเสริมวิชาการเกษตร, 36(3), 102-113.
ปภาวิน พชรโชติสุธี. (2565). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการบริหารจัดการชุมชนการท่องเที่ยวเพื่อความยั่งยืนในจังหวัดขอนแก่น. วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม, 12(3), 125-138.
ปภาวิน พชรโชติสุธี. (2566). ความยั่งยืนทางธุรกิจในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของผู้ประกอบการชุมชนที่ใช้ประโยชน์จากฐานชีวภาพตามแนวทางเศรษฐกิจหมุนเวียน. วารสารเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ, 14(4), 51-76.
พลกฤต รักจุล. (2565). อิทธิพลของสมรรถนะผู้บริหารที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วมของชุมชน ในมุมมองของผู้บริหารธุรกิจฟาร์มวันหยุด เขตพื้นที่การท่องเที่ยวพิเศษจังหวัดน่าน. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 17(1), 43-66.
พลอยชมพู ทับเอม, มณีนุช จุ้ยเอี่ยม, และธนัสถา โรจนตระกูล. (2565). การพัฒนาภาวะผู้นำ: จากทฤษฎีสู่แนวทางการปฏิบัติที่ดีในองค์กร. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(12), 294-309.
พัชรา วาณิชวศิน. (2560). การพัฒนาวะผู้นำ: จากทฤษฎีสู่แนวปฏิบัติที่ดีและกรณีศึกษา. กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.
ภัทราวรรณ วังบุญคง. (2567). รูปแบบความอยู่รอดของธุรกิจโรงแรม กลุ่มจังหวัดภาคใต้ฝั่งอันดามัน. วารสารนาคบุตรปริทรรศน์, 16(1), 212-221.
ยงยุทธ เกษสาคร. (2541). ภาวะผู้นำและการจูงใจ. กรุงเทพฯ: ศูนย์เอกสารและตำราสถาบันราชภัฎสวนดุสิต.
วชิรวิทย์ วิชาสวัสดิ์. (2561). ภาวะผู้นำในการพัฒนาเครือข่ายสินค้าหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ (OTOP) ในแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม: กรณีศึกษาอำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี. วารสารวิจัยราชภัฏพระนคร สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 13(2), 323-336.
วิเชียร วิทยอุดม. (2550). ภาวะผู้นำ = Leadership. กรุงเทพฯ: บริษัท ธีระฟิล์ม และไซเท็กซ์.
ศิริพร เลิศยิ่งยศ. (2560). การพัฒนาศักยภาพผู้นำชุมชนเพื่อการแก้ไขปัญหาความยากจนของชุมชนในแหล่งท่องเที่ยวเชิงอารยธรรม อำเภอโนนสูง จังหวัดนครราชสีมาตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 25(48), 177-202.
ศิวะนันท์ ศิวพิทักษ์. (2559). ผลกระทบของภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงที่มีต่อคุณลักษณะความเป็นผู้ประกอบการในสถานประกอบการธุรกิจท่องเที่ยว. วารสาร BU Academic Review, 15(2), 29-41.
ศุภวรรณ ภิรมย์ทอง, ยุวัฒน์ วุฒิเมธี, และติน ปรัชญพฤทธิ์. (2558). การจัดการความขัดแย้งด้านสิ่งแวดล้อมในชุมชนชนบทไทย: กรณี โครงการพัฒนาการท่องเที่ยวชมหิ่งห้อยจังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารสังคมศึกษาศาสตร์วิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 8(2), 187-204.
สมบัติ นามบุรี, นัยนา เกิดวิชัย, และสุรพล สุยะพรหม. (2562). โมเดลความสัมพันธ์เชิงสาเหตุแบบพุทธบูรณาการของภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงในศตวรรษที่ 21 ของผู้บริหารการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 6(4), 803-822.
สยาม ทองใบ, พิชิต เมืองนาโพธิ์, อุษากร พันธ์ุวานิช, และสิริพร ปาณาวงษ์. (2559). รูปแบบการพัฒนาภาวะผู้นำของผู้บริหารสำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัด. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 11(31), 135-148.
สัญญา ฉิมพิมล และวรพงศ์ ภูมิบ่อพลับ. (2566). อิทธิพลของสภาพแวดล้อมการทำงาน ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงที่ส่งผลต่อความผูกพันในองค์กรของมัคคุเทศก์. วารสารมหาวิทยาลัยคริสเตียน, 29(1), 1-15.
สัมฤทธิ์ กางเพ็ง และประยุทธ์ ชูสอน. (2557). ภาวะผู้นำแบบโลกาภิวัตน์แนวคิดและการวิจัย. กรุงเทพฯ: คลังนานา.
Allen, S., & Hartman, N. (2008). Leadership Development: An Exploration of Sources of Learning. Advanced Management Journal, 73(1), 10-62.
Dubrin, A. J. (2010). Leadership Research Findings, Practice, and Skills (5th ed.). Boston: Houghton Mifin.
Steven, R. Covey. (2005). The 8th Habit: From Effectiveness to Greatness. New York: Free Press.
