Online Innovation for Fabric Pattern Design to Raise the Wisdom of Woven Fabrics in Buriram Province
Keywords:
Online Innovation, Fabric Pattern Design, Woven Fabric Wisdom, Buriram ProvinceAbstract
The objectives of this research are: 1) to study the requirements and model of online innovation for fabric pattern design, and 2) to develop and evaluate its usability. The sample group consists of thirty-five members of weaving groups located in the Sakae Prong sub-district, who were interviewed regarding the requirements and model of the online innovation. Four hundred users from three groups-community enterprises, students, and general users—participated in the system evaluation using questionnaires. The innovation was developed following the system development life cycle (SDLC) using object-oriented principles and implemented as a responsive web application. The research findings revealed three main functions of the innovation: 1) a fabric pattern editor, 2) a fabric pattern simulation viewer based on variables such as tie-dye size, weft thread count, and warp thread color, and 3) tools for printing patterns to guide tie-dyeing and weaving. The usability evaluation results showed that the innovation was rated at the highest level (= 4.28, S.D. = 0.60). The area with the highest scores was satisfaction with use (
= 4.35, S.D. = 0.62), followed by effectiveness (
= 4.30, S.D. = 0.66), efficiency (
= 4.27, S.D. = 0.59), and learnability (
= 4.20, S.D. = 0.56).
References
เจียรนัย เล็กอุทัย และ จักราวุธ พานิชโยทัย. (2554). การพัฒนาโปรแกรมการออกแบบผ้าจก. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, 19(2), 75-80.
ชูศักดิ์ ยาทองไชย, จารุณี ชัยโชติอนันต์, วิไลรัตน์ ยาทองไชย, พวงเพชร ราชประโคน และ อริยพล กลองชัย. (2562). การสร้างลวดลายอัตลักษณ์กลุ่มชาติพันธ์เขมรเพื่อพัฒนาเป็นสินค้าระดับพรีเมี่ยมของหมู่บ้านท่องเที่ยวไหม บ้านสนวนนอก อำเภอห้วยราช จังหวัดบุรีรัมย์. บุรีรัมย์: สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์.
ชูศักดิ์ ยาทองไชย และ วิไลรัตน์ ยาทองไชย. (2565). การพัฒนาโปรแกรมออกแบบลายผ้า เพื่อการสร้างสรรค์และสืบสานภูมิปัญญาผ้าไทย. วารสารหน่วยวิจัยวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และสิ่งแวดล้อมเพื่อการเรียนรู้, 13(2), 198-213.
ดรัสวิน วงศ์ปรเมษฐ์, สำคัญ ฮ่อบรรทัด และ สมบัติ ประจญศานต์. (2561). การพัฒนาโปรแกรมสำหรับจำลองการทอผ้าไหมมัดหมี่แบบหมี่รวดจากการถอดองค์ความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่น จังหวัดบุรีรัมย์. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 26, 1264-1272.
ปิยะนุช ไสยกิจ, เกรียงศักดิ์ เขียวมั่ง และ นพคุณ นิศามณี (2558). ศึกษาลวดลายกราฟิกบนผ้าไหมมัดหมี่อำเภอชนบทจังหวัดขอนแก่นเพื่อออกแบบผลิตภัณฑ์. วารสารวิชาการ ศิลปะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 6(2), 148–164.
ประณัฐ โพธิยะราช และวีระศักดิ์ อุดมกิจเดชา. (2549). การจำลองภาพ 3 มิติของโครงสร้างผ้าทอ ด้วยภาษาเวอร์ชวลเรียลิตีโมเดลลิง. กรุงเทพฯ: ภาควิชาวัสดุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พัชรา ปราชญ์เวทย์, ญาณิศา ศรีบุญเรือง, นิตยา มณีนิล และ ชลธิชา โรจนแสง. (2561). เส้นไหมใยฝ้ายภูมิปัญญาท้องถิ่นสู่ความเป็นเอกลักษณ์ในจังหวัดศรีสะเกษ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 37(5), 109–118.
ธัชชัย อยู่ยิ่ง และ นัฐพงษ์ เนินชัด. (2565). การประยุกต์ใช้ไพธอนในการพัฒนาโปรแกรมคอมพิวเตอร์เฮดฮดกเพื่อบันทึกและจำลองการออกแบบกราฟลวดลายผ้าซิ่นตีนจก. วารสารเทคโนโลยีและนวัตกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์, 5(1), 58–72.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ (พ.ศ. 2566-2570). สืบค้นจาก https://www.nesdc.go.th/ewt_news.php?nid=13651&filename=develop_issue.
หทัยรัตน์ บุญเนตร, ศิรินันทร์ นาพอ และเอนก สาวะอินทร์. (2562). การออกแบบลายพิมพ์ผ้าประยุกต์ร่วมสมัยสร้างด้วยแบบจำลอง 3 มิติ (รายงานการวิจัย). สงขลา: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย.
อนุสรณ์ จิตมนัส, อรอุมา รักษาชล, รัตติยา ฤทธิช่วย, วลิษา อินทรภักดิ์ และ ณัฐฐิณิย์ คงนวล. (2560). การสร้างและออกแบบลายผ้ายกเมืองนครโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูปทางคณิตศาสตร์. การประชุมวิชาการระดับชาติราชภัฏเพชรบุรีวิจัยศิลปวัฒนธรรม ครั้งที่ 4, วันที่ 3 ธันวาคม 2560 (น.88–92). เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.
อุไรวรรณ์ รักผกาวงศ์. (2553). การวิเคราะห์ภาพลายผ้าจกและผ้าขิดด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์เพื่อเป็นต้นแบบการทอด้วยมือในจังหวัดพิษณุโลก. พิษณุโลก: สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม.
Allen, I.E. and Seaman, C.A. (2007). Likert Scales and Data Analyses. Quality Progress, 40, 64-65.
Interaction Design Foundation-IxDF. (2022, November 2). Responsive Design: Best Practices. Interaction Design Foundation-IxDF. Form https://www.interaction-design.org/literature/article/responsive-design-let-the-device-do-the-work.
Likert, R. (1967). The human organization: its management and values. Mc: Graw-Hill.
Mikhaila Friske, Shanel Wu, and Laura Devendorf. (2019). AdaCAD: Crafting Software for Smart Textiles Design. In Proceedings of the 2019 CHI Conference on Human Factors in Computing Systems. ACM, 345. 1-13.
