การสื่อสารองค์กรโดยใช้โซเชียลเน็ตเวิร์คของคณะเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร มหาวิทยาลัยพะเยา
คำสำคัญ:
การสื่อสาร, องค์กร, โซเชียลเน็ตเวิร์คบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาช่องทางการสื่อสารองค์กรโดยใช้โซเชียลเน็ตเวิร์ค (Social Network) ของคณะเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร มหาวิทยาลัยพะเยาที่ได้รับความพึงพอใจจากผู้รับสารมากที่สุด 2) เพื่อศึกษาผลกระทบของแต่ละช่องทางการสื่อสารภายในองค์กรคณะเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร มหาวิทยาลัยพะเยา และ 3) เพื่อนำผลการวิจัยไปปรับปรุงและพัฒนาช่องทางการสื่อสารภายในองค์กรคณะเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร มหาวิทยาลัยพะเยา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ บุคลากรภายในคณะเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร มหาวิทยาลัยพะเยา ดังนี้ บุคลากรสายวิชาการ จำนวน 35 คน และบุคลากรสายสนับสนุน จำนวน 20 คน รวมจำนวนทั้งสิ้น 55 คน จากการศึกษาพบว่า บุคลากรคณะเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร มีความพึงพอใจกับการสื่อสารองค์กรโดยใช้โซเชียลเน็ตเวิร์ค (Social Network) ของคณะเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร ในช่องทางการสื่อสารด้าน LINE Group: ICT_UP ในระดับมาก เนื่องจากมีความรวดเร็วในการสื่อสาร มีความถูกต้อง ชัดเจน และ สามารถทำการติดต่อสื่อสารได้เฉพาะกลุ่ม และจากการสำรวจบุคลากรให้ความเห็นเพิ่มเติมในด้านของข้อจำกัดช่องทางการสื่อสาร LINE Group คือ ไฟล์เอกสาร ไฟล์รูป หรือวิดีโอต่าง ๆ มีอายุการใช้งานจำกัด และควรมีการศึกษาตัวแปรอื่นที่ส่งผลต่อความพึงพอใจและประสิทธิภาพในการสื่อสารภายในองค์กร เช่น บทบาทหน้าที่ความรับผิดชอบ ความถี่ของการใช้สื่อโซเซียลของบุคลากร เป็นต้น
เอกสารอ้างอิง
ณภาเกตุ โรจนสร้างสกุล และคณะ. (2564). การเปิดรับข่าวสารผ่านการสื่อสารองค์กรกับภาพลักษณ์ของมหาวิทยาลัยบูรพาในมุมมองของบุคลากร. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก, 39(1), 103-124.
นิภาพรรณ โสพัฒน์. (2562). วิธีการสื่อสารในองค์กรที่มีประสิทธิภาพ. วารสารสมาคมพัฒนาวิชาชีพการบริหารการศึกษาแห่งประเทศไทย, 1(3), 23-30.
บุษบา หินเธาว์. (มปป). เอกสารประกอบการสอน การสื่อสารเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น. พิษณุโลก: คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม.
พิชิต วิจิตรบุญยรักษ์. (2554). สื่อสังคมออนไลน์: สื่อแห่งอนาคต (Social Media: Future Media). Executive Journal, 31(4), 99-103.
พิริยา ศิริวรรณ. (2559). การสื่อสารภายในองค์กร (คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล) เรื่องที่ไม่อาจมองข้าม. บทความทั่วไป เวชบันทึกศิริราช, 9(1), 38-43.
สุรศักดิ์ ชะมารัมย์. (2561). การสื่อสารภายในองค์กร แนวคิด ทฤษฎี และการประยุต์ใช้. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 13(2), 363-365.
อัจฉรา สุขกลั่น และคณะ. (2561). กลยุทธ์การสื่อสารองค์กรเพื่อสร้างวัฒนธรรมองค์กรแข็งแกร่ง. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 16(1), 75-82.
Muyanga, C. C., & Phiri, J. (2021). Assessment of Effective Communication in International Schools in Developing Countries Based on the Berlo’s SMCR Model. Open Journal of Business and Management, 9, 448-45.
